Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Ατενίζοντας απ' τους Δελφούς



Στις Φαιδριάδες
αυτοχαράσσονται
οι γραφές

Της Κασταλίας
λάλον Σου, το άλαλον

Πράσινη κι΄ασημιά
η πεδιάδα Σου
σαν ήβη

Ο κόλπος Σου
Κρισσαίος
πίνακα μοιάζει

Ο αετός, μαύρο σημάδι
στον ορίζοντα
τα νέφη
απωθεί

Κυριακή 20 Μαΐου 2007

Απελπις Προσπάθεια



Θέλει προσπάθεια να μη προσπαθήσεις, απλά τις περισσότερες φορές δεν το συνειδητοποιείς

Εξύπνησα ένα πρωΐ όπως συνήθως πτώμα
Γυρνώ και λέω μέσα μου «Τι προσπαθείς ακόμα ;»
Αμέσως αποφάσισα τίποτα να μη κάνω
Να μείνω μόνο ξαπλωτός στο καναπέ επάνω


Γι' αυτά που σου χρειάζονται πρέπει να προσπαθήσεις
Αυτά που θέλεις δυστυχώς ποτέ δεν θ' αποκτήσεις
Μόνο στιγμές τα χάρηκες και ίσως τα χαρείς
Μα δεν τα κάνεις κτήμα σου όσο κι' αν προσπαθείς

Κοίτα τι σου χρειάζεται και με αυτό βολέψου
Πως θα τη βγάλεις καθαρή, αυτό μονάχα σκέψου
Αυτό που θέλεις έρχεται σα δεν το περιμένεις
Δεν εξαρτάται από σε, όσο κι' αν επιμένεις

Γιά ό,τι σου χρειάζεται μόνο να ενδιαφερθείς
Όσα αντιβαίνουν το σκοπό να τα περιφρονείς
Να μην ακούς τους θόρυβους, μη βλέπεις, μη μυρίζεις
Το φαγητό του γείτονα, πρόσκληση μην ελπίζεις

Ούτε ραδιόφωνο ν' ακούς, φυλλάδες μη διαβάζεις
Ούτε μέσα στα όνειρα γιά άλλα να τυρβάζεις
Τον εαυτό μου πίεσα όλα αυτά να κάνω
Το βράδυ από τη κούραση, νόμιζα θα πεθάνω.


Πρωτοδημοσίευθηκε στο www.logokipos.gr την 18-03-07

Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

Ο μπάρμπας και η μπέμπα

Ενας μπάρμπας στα πενήντα
τι να κάνει ο φτωχός ;
το παλεύει και ακούει
ότι λέει ο γιατρός


Εχει η ζωή τα κάτω της
μα έχει και τα πάνω
άλλος πετάει με γάϊδαρο
κι' άλλος μ' αεροπλάνο


Τού 'τυχε λοιπόν λαχείο
το παλιό, των συντακτών
που προβλήματα σου λύνει
εις το πείσμα των καιρών



Γνώρισε μιά μπέμπα άλλη
με κορμί που φέρνει ζάλη
όποιο μπάρμπα συναντούσε
πέντε μήνες τον κρατούσε


Ολα τάδινε στο τζάμπα
δεν τη νοιάζανε τα φράγκα
τη ζωούλα της γλεντούσε
κι' εμπειρίες αποκτούσε


Εκανε καλή παρέα
στη Γλυφάδα, στο Καρέα
με το μπάρμπα εκδρομούλες
σε λιμνίτσες και ραχούλες



Ηξερε τη γυναικούλα
που ο μπάρμπας απατούσε
ούτε να χωρίσει τούπε
ούτε χρήματα ζητούσε


Ετσι πέρασαν οι μήνες
-είδες πως περνάει ο καιρός ;-
τούπε τώρα μπάρμπα τέλος
άλλος από 'δω και μπρος


Μα ο μπάρμπας ο καϋμένος
κι' άλλο ήθελε να ζήσει
και τη μπέμπα προσπαθούσε
μήπως και τη μεταπείσει


Οχι μπάρμπα σου το είπα
πέντε μήνες ειν' αυτοί
φύλαξε τους να τους έχεις
βάλσαμο για τη ψυχή

Σάββατο 12 Μαΐου 2007

Eίναι

.

Ειν΄ ένα τραίνο γρήγορο
σκίζει τη νύχτα τη βροχή
με τα φανάρια μάτια να δακρύζουν

ειν' μιάς γυναίκας το κορμί
που το νοστάλγησα πολύ
χέρια ανίκανα ν' αγγίζουν

ειναι μιάς κοπελιάς ψυχή
μαχαίρι στρίβει στη πληγή
σύριγγα μεσ' στη φλέβα

είναι μιά σκάλα τ' ουρανού
σ' ένα αστέρι οδηγεί
ανήμπορη ανέβα

ειναι το δύσβατο σκαλί
χωρίζει σώμα απ'τη ψυχή
περίσσεψε το πάθος

ειναι που ένιωσα πρωΐ
σαν ξαναμπήκα στη ζωή
πως γύρισα ήταν λάθος

Δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο www.logokiros.gr την 12-03-07

Τσιγγάνικη ψυχή


Μιά απόδοση του One more cup of coffee του Bob Dylan

Διαμάντια ειν΄τα μάτια σου
Σαν λάμπουν στο σκοτάδι
Το σώμα σου είναι όμορφο
Και τα μαλλιά σου χάδι

Μα δε σε νοιώθω δίπλα μου
Να γλυκοανασαίνεις
Στ' αστέρια και τον ωκεανό
Μόνη σου ξαποσταίνεις

Δος μου το φιλί του χωρισμού
Το καφέ του αποχαιρετισμού
Φεύγω, πάω αλλού

Εχεις βελούδινη φωνή
Γράμματα δεν γνωρίζεις
Τα βλέπεις όλα στα χαρτιά
Σα'να'ναι αληθινά
Ξέρεις να δίνεις το κορμί
Χωρίς να σε αγγίζουν
Ξέρεις να παίρνεις ηδονή
Και του άλλου τη ψυχή

Δος μου το φιλί του χωρισμού
Το καφέ του αποχαιρετισμού
Φεύγω, πάω αλλού

Απ'το πατέρα σου έμαθες
Να κυβερνάς τους άλλους
Να ξεγελάς τους γύρω σου
Με ψίχουλα χαράς
Στη κοινωνία απόβλητη,
Παράνομη γυρίζεις
Αποζητάς εκδίκηση
Σ' αυτόν που αγαπάς

Δος μου το φιλί του χωρισμού
Το καφέ του αποχαιρετισμού
Φεύγω, πάω αλλού

Πρώτη δημοσίευση στο www.logokipos.gr την 22-03-07

Μαρία Μαγδαληνή

Με ξύδι πλένεις τη πληγή... Μύρα σοι κομίζει
Χωρίς να πλησιάσεις... καταφιλήσω
Σωσίβιο η απόσταση... μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν
Από τη μυρουδιά μου... τη σην αισθομένη θεότητα.

Το χρέος κι' η εκδίκηση... κάμφθοιτί μοι προ τους στεναγμούς της καρδίας
Συνέχεια παλεύουν... ότι νυξ μοι υπάρχει
Στο βλέμα των ματιών σου... Δέξαι μου τα πηγάς των δακρύων
Συμπόνοια η επικάλυψη... αμέτρητον έχων το έλεος

Βγάζω τις κακίες μου... Αμαρτιών μου τα πλήθη
Σα σκοτωμένο πύον... οίστρος ακολασίας
Η αενάως χαίνουσα πληγή... Οίμοι!
Να μη κακοφορμίσει... Μη με παρίδεις

Ξέρω ειν' σιχαμερό... ζοφώδης τε
Μα όχι επικίνδυνο... και ασέληνος
Σαν το ζεστό το αίμα
Της μετάγγισης... έρως της αμαρτίας


Αποκρίσεις από το τροπάριο της Κασσιανής, μιά ιδέα του monias

Πρώτη δημοσίευση στο www.logokipos.gr την 04-04-07

Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

ονειρον (προ)θερινής νυκτός

.

Τώρα που το μυρίζομαι, έρχεται καλοκαίρι
θα ήθελα μιά γκόμενα ή έστω ένα ταίρι
μαζί της να αράζαμε σ' ένα ωραίο μέρος
και φίνα να τη βγάζαμε-αδιάφορον ο έρως

Μαζί της να την έκανα σε μιά βραχονησίδα
απ΄τις πολλές που βρίσκονται στη τοπική πατρίδα
κολύμπι, ξάπλα, ψάρεμα ολόκληρη τη μέρα
το βράδυ βόλτα στο χωριό και στο δασάκι πέρα

Δεν είμαι πολύ δύσκολος αν τάχα θα μ' αρέσει,
φτάνει γλυκό το πρόσωπο και δακτυλίδι μέση
σημάδι οτι το πνεύμα της θα είναι ζωηρό
και να λατρεύει σίγουρα θαλασσινό νερό

Τη τέχνη νάχει γιά ν' ακούει όλες τις ιστορίες
που τραγουδούν τα κύματα σε βραχοπαραλίες
ελεύθερα να διηγηθεί τα όσα στη ζωή της
εγνώρισε πριν γητευθεί από το ποιητή της

Κι' όταν δεν θέλει να μιλά να έρχεται η σειρά μου
ν' ακούει γιά τα σώψυχα που έχω στη καρδιά μου
να της διηγούμαι έμμετρα και παραστατικά
όλες τις εμπειρίες μου και τα διαφυσικά

Να μην ανοίγει τη τιβί, ούτε εφημερίδες
μονάχα στου λογόκηπου τις έντεχνες σελίδες
μιά βόλτα επιβάλλεται γιά νάχουμε επαφή,
να ξέρουμε τη κίνηση τη λογοτεχνική

Ω, τούτο να συνέβαινε, εμού του ταλαιπώρου
θα ήμουν στον παράδεισο, μέχρι του φθινοπώρου!

Παρασκευή 4 Μαΐου 2007

Περίπατος



Πίσω από τον έρωτα
Βαθιά μέσα στο δάσος
Είναι τα μάτια
της αθώας νύχτας


Nύχτα είναι στη Γη μιά κατάσταση της αιώνιας μέρας στο Διάστημα

Τρίτη 1 Μαΐου 2007

Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)



Απολλόδωρος (1,9,26,1)
πλέοντες δὲ νυκτὸς σφοδρῷ περιπίπτουσι χειμῶνι. Ἀπόλλων δὲ στὰς ἐπὶ τὰς Μελαντίους δειράς, τοξεύσας τῷ βέλει εἰς τὴν θάλασσαν κατήστραψεν. οἱ δὲ πλησίον ἐθεάσαντο νῆσον, τῷ δὲ παρὰ προσδοκίαν ἀναφανῆναι προσορμισθέντες Ἀνάφην ἐκάλεσαν. 
(1,9,26,2) 
ἱδρυσάμενοι δὲ βωμὸν Ἀπόλλωνος αἰγλήτου καὶ θυσιάσαντες ἐπ' εὐωχίαν ἐτράπησαν. δοθεῖσαι δ' ὑπὸ Ἀρήτης Μηδείᾳ δώδεκα θεράπαιναι τοὺς ἀριστέας ἔσκωπτον μετὰ παιγνίας· ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἐν τῇ θυσίᾳ σύνηθές ἐστι σκώπτειν ταῖς γυναιξίν.

(Η Αργώ) έπλεε νύχτα σε σφοδρή θαλασσοταραχή. Ο Απόλλων στάθηκε σους Μελάντιους σκόπελους και με ένα βέλος από το τόξο του έκανε την θάλασσα να αστράφτει. Αυτοί (οι Αργοναύτες) είδαν τότε κοντά να φαίνεται χωρίς να το περιμένουν μια νήσος και την ονόμασαν Ανάφη.
Ιδρυσαν ένα βωμό στον δοξασμένο Απόλλωνα, θυσίασαν και ευθύμισαν. Οι δώδεκα υπηρέτριες που δόθηκαν από την Αρήτη στην Μήδεια διασκέδαζαν παίζοντας διότι τότε και τώρα ήταν συνηθισμένο στις θυσίες να διασκεδάζουν με γυναίκες


Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

Στο νησί που λέν Ανάφη
Η γυναίκα του Χρυσάφη
Τα βάφει ; δεν τα βάφει ;
Καβάφη ; δεν Καβάφη.

Στης Ανάφης το σεράϊ
Μένει μόνη η Δανάη
Το φυλάει ; δεν το φυλάει ;
Μ’ αγαπάει ; δεν μ’ αγαπάει.

Στης Ανάφης το αμπέλι
Όλη μέρα η Σεμέλη
Με θέλει ; δεν με θέλει ;
Τη μέλλει ; δεν τη μέλλει.

Στης Ανάφης ένα μέρος
Άκεφος ήταν ο γέρος
Σαν απόκληρος πιονιέρος.

Ανεχώρησεν ο Ερως

Πρώτη δημοσίευση στο www.logokipos.gr την 30-4-07