Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Το τέλος του θέρους

.
Γράφοντας τον τίτλο σκεπτόμουνα τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας γιατί το καλοκαίρι συνεχίζεται αλλά το θέρος (στην κυριολεξία του) μας τελείωσε.
Με θερισμό μοιάζουν οι καθημερινές καλοκαιρινές συνήθειες όπως το μπάνιο στην θάλασσα, οι βόλτες στο παραθαλάσσιο χωριό, τα ταβερνάκια και τα καφενεία με τα τραπεζάκια έξω, τα καρπούζια και τα ρούχα τα ελαφρά, τα πέδιλα στα πόδια και ό,τι άλλο αγαπάει και συνηθίζει ο καθένας την περίοδο των διακοπών.
Μια αγγλίδα γνωστή μου το σημάδεψε εύστοχα χαρακτηρίζοντας πολυτέλεια (luxury) την καθημερινή δυνατότητα του θαλάσσιου μπάνιου.
Ηδη από χθές, Δευτέρα, τα παραθαλάσσια χωριουδάκια άδειασαν, τα παιδιά των μόνιμων κατοίκων τρέχουν σε άδειες πλατείες, χωρίς τις πρωτευουσιάνικες παρέες τους και οι βάρκες αραγμένες περιμένουν το επόμενο σαββατοκύριακο.
Ολα δείχνουν πως το θέρος τελείωσε


Περισσότερο η απόλυτη ησυχία του πρωινού, τα τζιτζίκια σταμάτησαν κι' αυτά είτε από την ελάχιστη πτώση της θερμοκρασίας είτε γιατί τους λείπει η έμπνευση από την απουσία των παραθεριστών. Λέτε οι τζιτζικίνες να είναι...πρωτευουσιάνες ; Από θηλυκά όλα να τα περιμένεις !!


Σαν τους βετεράνους μιας ηττημένης στρατιάς που γυρίζουν καθυστερημένα από το μέτωπο κουβαλώντας τον οπλισμό τους -γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε να τους αφοπλίσει- μοιάζουν οι τελευταίοι παραθεριστές, ειδικά όταν πηγαίνουν με τα  καμάκια τους και τα ψαροντούφεκα τους στις έρημες παραλίες. Και όπως οι στρατιώτες της ηττημένης στρατιάς ζητάνε την λύτρωση στην αντάρα της μάχης αδιαφορώντας για τον θάνατο, έτσι και οι κυνηγοί της θάλασσας ετοιμάζονται για μια μάχη που δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσουν, αλλά τον πόλεμο δεν τον έχουν ακόμα χάσει...
Θα περάσει ο καιρός, θα περάσει ο χειμώνας, θα περάσουν δέκα μήνες και θα ξανάρθει η συγκομιδή τόσων ευχάριστων στιγμών, θα έρθει το θέρος ξανά, το καλοκαιράκι μπορεί να συνεχίζεται ακόμα...

ΚΑΛΟ  ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ !

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Απ' το πρωΐ μέχρι το βράδυ

.

Στα μουντά χρώματα της πρώτης αυγής μια γυναικεία σκιά στην άκρη της προβλήτας θυμίζει άγαλμα. Μαλλιά τυλιγμένα σε μαντήλι, ρούχα βαριά για την πρωϊνή ζέστη, κλειστά παπούτσια. Στάση κορμιού σχεδόν ευθυτενής, πόδια που έχουν αρχίσει να καμπυλώνονται προς τα έξω-σημάδι ηλικίας-, ακινησία.
Πλησιάζω προς την βάρκα μου φροντίζοντας ν' ακούγονται τα βήματά μου να μην την τρομάξω. Δεν με αντιλαμβάνεται, συνεχίζει ν' ατενίζει την θάλασσα. Οπως απομακρύνομαι την βλέπω να πισωπατάει μερικά βήματα κάνοντας συγχρόνως τον σταυρό της με μεγάλη κατάνυξη. Συγκινούμαι απ' τη ευλάβεια της προς τον θεό και προς την θάλασσα. Παραμονή του Αγίου Φανουρίου σκέπτομαι, έχω ιδιαίτερη σχέση με τον Αγιο, μ' έχει βοηθήσει να βρω χαμένα πράγματα, πάντοτε κάτι  καλό μου συμβαίνει τριγύρω στην γιορτή του.

Νωρίς το απόγευμα μια ευγενική κυρία μου προσφέρει -στην κυριολεξία στην μέση του δρόμου- ένα κομμάτι φανουρόπιττα, τηρώντας το έθιμο που θέλει  τον δημιουργό να μοιράζει το γλυκό του στον κόσμο και όχι να το παίρνει πίσω στο σπίτι απλά ευλογημένο από τον παπά. Δυστυχώς κάτι τέτοιες "λεπτομέρειες" που κάνουν την διαφορά στα έθιμα του χωριού από την απρόσωπη ζωή της πρωτεύουσας κοντεύουν να ξεχασθούν, πιθανόν λόγω τουριστικού χρήματος...
 
Προς το βράδυ μια άλλη χαρά "φανερώθηκε"...

ο Μουσλίμοβιτς πετυχαίνει το γκολ της πρόκρισης μέσα στην Πόλη επί της Φενέρμπαχτσε !!!
Ακολουθούν ξέφρενοι πανηγυρισμοί...


με κατάληξη να κρεμασθεί η φανέλλα στο κοντάρι του κόρνερ !!!
Μάταια έτρεχε να τον συγκρατήσει για να μην πάρει κίτρινη κάρτα ο Κοντρέρας και μετά να βγάλει την φανέλλα πό το κοντάρι ο Λίνο ώστε να αποφύγει την κόκκινη, ο Ζλάταν ήταν "τρελλαμένος". Συμβαίνει αυτό στον ΠΑΟΚ, οι αθλητές του, έλληνες όπως ο Ιακωβάκης, ή ξένοι όπως ο Στογιάκοβιτς ή ο Σάβιτς να τρελλαίνονται με την ασπρόμαυρη φανέλλα !!

Μια χρονιά σώθηκε για τον ξεριζωμένο από την Πόλη σύλλογο της Θεσσαλονίκης, ήταν μεγάλη η οικονομική ανάγκη της πρόκρισης ώστε να μην αναγκασθεί να ξεπουλήσει παίκτες για να βγει η σεζόν.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ο...

ΠΑΟΚ πάνω απ' όλα

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Ιστιοπλοϊκά τινά...

.
Το καλοκαίρι , στην Ελλάδα, είναι κυρίως θάλασσα. Οχι ότι έχω τίποτε με τα βουνά και τους υπόλοιπους στεριανούς προορισμούς αλλά γιατί την θάλασσα της Ελλάδας δεν την βρίσκεις εύκολα αλλού, ενώ τις ηπειρωτικές της απολαύσεις σχεδόν παντού.

Η σχέση μας με την θάλασσα αλλάζει ολοκληρωτικά με την παρουσία ενός πλεούμενου, από την πιο ταπεινή βαρκούλα μέχρι  την πολυτελέστερη θαλαμηγό, μας δίνει το πλεονέκτημα μοναδικών απολαύσεων όπως είναι η θέα από την θάλασσα ή το αεράκι  της θαλάσσιας διαδρομής που κανένα αιρκοντίσιον δεν μπορεί να συναγωνισθεί

Αλλά όπως γίνεται και με τα αυτοκίνητα και εδώ η κατοχή ενός σκάφους συνήθως αποσκοπεί στην ανάπτυξη του κοινωνικού πρεστίζ παρά στην χρησιμότητα του "εργαλείου". Οπως λοιπόν το Κολονάκι πήζει από υπερπολυτελή "αγροτικά" έτσι και στα λιμάνια τα καλοκαίρια, συνωστίζονται διαφόρων ειδών πανάκριβα πλεούμενα με δυό κύριες κατηγορίες να ξεχωρίζουν, τις θαλαμηγούς με το πολυπληθές προσωπικό και τα λεγόμενα "ιστιοπλοϊκά" κόττερα όπου οι επιβαίνοντες είναι και πλήρωμα συγχρόνως, με μοναδική εξαίρεση τον νοικιασμένο καπετάνιο στην περίπτωση που ο ιδιοκτήτης έχει αμελήσει ή αποτύχει να πάρει δίπλωμα ναυσιπλοΐας. Οσοι έχουν θαλαμηγό και θέλουν να ξεχωρίζουν έχουν διάφορους τρόπους, ενας εξεζητημένος είναι και ο παρακάτω :


Συνήθως στις θαλαμηγούς οι επιβαίνοντες ανήκουν στην λεγόμενη "τρίτη" ηλικία (ποιές είναι οι δυο "πρώτες" κανένας δεν κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει ) ενώ στα κόττερα παίζουν συνήθως οι ηλικίες των -άντα.

Με εξαίρεση τους λαμβάνοντες καθε χρόνο μέρος στο ιστιοπλοϊκό ράλλυ Αιγαίου, οι υπόλοιποι κάτοχοι των ιστιοπλοϊκών δεν ανοίγουν τα πανιά τους, μάλλον θα τους μπερδεύει στην πλοήγηση με την μηχανή. Ο γράφων είχε την εμπειρία ενός ταξιδιού με πανιά στο σκάφος ενός έμπειρου Ιρλανδού ιστιοπλόου και θυμάται ακόμα την μαγεία που προσφέρει ο παφλασμός των κυμάτων στην απόλυτη ησυχία του ανοικτού πελάγους. Θυμάται ακόμα την βουτιά του μεσοπέλαγα εκεί ακριβώς που πριν λίγο είχε "παίξει" ένα φτερό σκίζοντας τον αφρό, μα και τα κυδώνια με ούζο αντί λεμόνι σαν πιάσαμε αμμουδιά. Θυμάται που προσπάθησε να τον μάθει να ψαρεύει και τον είδε να κάνει την λάντζα του σκάφους "Σαν είμαστε στο σκάφος ο καθένας κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, ψάρευε εσύ να φάμε και γω θα φροντίσω νάμαστε καθαρά ". Το άλλο που θυμάται ήταν η συμβουλή του γερόλυκου της θάλασσας "Μη βάζεις γυναίκες στο σκαρί, κάνουν πολύ φασαρία".
Θυμόσαστε την περιβόητη ατάκα του Βουτσά " Εχω και κόττερο, πάμε μια βόλτα ; "



Λοιπόν, παρατηρήστε το, το πιο απαραίτητο αξεσουάρ στο κόττερο είναι η...γκόμενα !!!
 Η παρουσία της είναι "μαστ" κατά τους χειρισμούς πρόσδεσης, όταν με χάρη μπικινοφορούσα κρεμάει τα μπαλλόνια για τις επαφές με τα διπλανά σκάφη ή μελετάει εμβριθώς το βάθος για να μην βρει πάτο το σκαρί, (ειδικά με τάγκα) σκυμμένη στην πλώρη, δίνοντας άριστες πληροφορίες για την κατηγορία του σκάφους :


Απλά αδύνατη (δεν θα δείτε ποτέ χοντρή, ούτε καν "εύσωμη" σε ιστιοπλοϊκό, αντίθετα από τις θαλαμηγους) σημαίνει σκάφος ολίγων μέτρων με φτωχότατο εξοπλισμό.
Καλλίσωμη χωρίς στήθος, σκάφος μεσαίο προς μεγάλο, μέτρια εξοπλισμένο.
Καλλίσωμη με πλούσιο στήθος, μεγάλο σκάφος, καλά εξοπλισμένο
Καλλίσωμη με πλούσιο στήθος και ωραίο πρόσωπο, μεγάλο πολυτελές σκάφος, άριστα εξοπλισμένο.


 Σαφώς βέβαια οι γνήσιες απολαύσεις που προσφέρει η θάλασσα δεν εξαρτώνται ούτε από το μέγεθος του σκάφους ούτε από τα...κυβικά του θηλυκού "πληρώματος", μερικές φορές δε τα κόττερα, δεν  μπορούν καν να πλησιάσουν σε...αβαθείς προκλήσεις που είναι μόνο για βαρκάκια.


Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν  το ιστιοφόρο σαν χώρο δουλειάς, σαν ένα θέατρο με μιά αταξία όμοια μ' αυτή που λατρεύω και με ρυθμούς έξω απ' την σκληράδα της κοινωνίας. Μιά πολυσυλλεκτική και πολυεθνική ομάδα με την χαλαρή καθοδήγηση του "κυβερνήτη" να ετοιμάζει μιά οπτικοακουστική παράσταση, τι σημασία θα είχε το θέμα της παράστασης μπροστά σ' αυτή τη γενναιόδωρη προσπάθεια. Στη στεριά μια μικρή κοπέλλα έραβε όχι τα ιστία αλλά τα "κοστούμια" των ηθοποιών, ενώ πιο πέρα μπρατσωμένοι άντρες μοντάρανε τα πανιά του ιστιοφόρου, και κάποια έκανε πρόβα στα ακροβατικά του σαλτιμπάγκου. Διακεκομένες μουσικές "ατάκες" πολύ δυνατά δοκίμαζαν την αντοχή των μεγαφώνων συμπληρώνοντας την πρόβα ενός θίασου που θύμιζε περισσότερο (και ίσως ήταν) πλήρωμα καραβιού, τσούρμο.

Η θάλασσα, η θάλασσα όλα τα αντέχει !

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Επίκαιροι Σχολιασμοί

η σειρά των γεγονότων που σχολιάζονται -αν και τυχαία- είναι και ένα είδος "αξιολόγησης"

Στην ευχή...

 του καριόλη !!!
Ελάχιστα απέχει ο δανεισμός του εν λόγω "πρώην ποδοσφαιριστή" σε κάποια ομάδα της πατρίδας του και ελπίζουμε όλοι να πραγματοποιηθεί και να μας απαλλάξει της παρουσίας του αυτός και η...μαμά του που μιξόκλαιγε στην τηλεόραση πως οι αντίπαλοι παίζουνε σκληρά το βλαστάρι της.
Το μόνο που θα θυμόμαστε από τον αυτόν είναι ότι με την βοήθεια κολληττού του δημοσιογράφου παίζανε συνέχεια στην τηλεόραση την μπουνιά που του έδωσε ο Πάμπλο Γκαρσία και όχι την προηγηθείσα αγκωνιά του "ταλέντου", με αποτέλεσμα όλοι οι άσχετοι (και οι διαιτητές) να ξεσπάνε πάνω στον άσσο του ΠΑΟΚ.
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα και σήμερα μετά τις αγωνιστικές παρουσίες αμφοτέρων όλοι ξέρουν ότι το "παλτό" έπαιζε μόνο με αγκωνιές και βουτιές για πέναλτυ και ότι ο Πάμπλο Γκαρσία είναι από τους καλύτερους ξένους που περάσανε από την Ελλάδα. Μάλιστα ο Πάμπλο πανηγύρισε δεόντως τις δύο επιτυχίες  του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη σαν ξεπλήρωμα προσωπικών λογαριασμών.
Τώρα επίσης που φεύγει τα ταλέντα μας, οι πάντοτε ενημερωμένοι αθλητικογράφοι μας, ανακάλυψαν πως δεν προφέρεται Ντιόγκο το όνομά του αλλά Ντιόγο. Ισως όταν φύγει οριστικά μάθουν ότι η σωστή προφορά είναι... Ντιόγου.

Αλλος ένας ...

δικτάτορας έφυγε...
... και μακάρι να το καταλάβαιναν οι δημοσιογράφοι και κυρίως οι αφελώς μπλογκολογούντες ότι ο Ιωαννίδης δεν ήταν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από ένας δικτάτορας και αυτή η λέξη τα λέει όλα.
Φυσικά κανένας δικτάτορας δεν αποδέχεται τον...τίτλο του, καλύπτεται πίσω από το πρόεδρος, αντιπρόεδρος, αντιβασιλεύς κ.λ.π. μιας κάποιας ταλαιπωρημένης- πλην πάντοτε- Δημοκρατίας !!!
Εμείς όμως δεν τσιμπάμε και δικτάτορα τον ανεβάζουμε, δικτάτορα τον κατεβάζουμε,  όμως καμμιά φορά την πατάμε σαν αγράμματοι και συγκρίνουμε τα έργα του με άλλων, αλλά τότε είναι σαν να τον κρίνουμε λες και ήταν πρόεδρος ή οτιδήποτε άλλο ισχυριζόταν.
Οταν κάποιος γράφει ότι "ο Ιωαννίδης έκανε εγκλήματα ενώ ο Μακάριος λάθη", πέφτει στην παγίδα του να συγκρίνει ανόμοια πράγματα, όπως είναι ένας εκλεγμένος ηγέτης και ένας σφετεριστής της εξουσίας. Το ίδιο λάθος κάνει και όποιος συγκρίνει τα οικονομικά δεδομένα επί χούντας με τα σημερινά, πρέπει να έχει σύγχυση στο κρανίο για να το κάνει. 
Ακόμα και στα αθλητικά μόνο αφελείς μιλάνε γιά τον...ευρωπαϊκό τίτλο της μπασκετικής ΑΕΚ επί χούντας και τυφλωμένοι φανατικοί "βάζελοι" για το ... έπος του Γουέμπλεϋ. Οι τελευταίοι μάλιστα ανέχονται και τον διορισμένο από την χούντα πρόεδρο τότε του ενιαίου ΠΑΟ σαν επικεφαλής του ερασιτεχνικού τμήματος, τιμής δήθεν ένεκεν !!
Δυστυχώς  οι περισσότεροι δημοσιογράφοι απευθύνονται σε μη σκεπτόμενους τους οποίους προσπαθούν να εντυπωσιάσουν συγκρίνοντας τα ανόμοια και βγάζοντας συμπεράσματα κατά το δοκούν, όπως επίσης και οι μπλόγκερς που προσπαθούν να τους μιμηθούν.

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Δικαιολόγηση απουσιών

 .
 
Now, don't you try an' move me
You're just gonna lose
There's a crash on the levee
And, mama, you've been refused
Well, it's sugar for sugar
And salt for salt
If you go down in the flood
It's gonna be your own fault
Oh mama, ain't you gonna miss your best friend now?
You're gonna have to find yourself
Another best friend, somehow


Η μεγάλη (και ασυνήθιστη) αποχή  μου έφερε στην σκέψη τους κοπανατζήδες μαθητές που φέρνουν ιατρικά και άλλα πιστοποιητικά, σε μεγάλο βαθμό ψεύτικα, για να δικαιολογήσουν τις απουσίες τους.
Εδώ βέβαια δεν είναι το ίδιο μια που η απουσία μου από τα δρώμενα του διαδικτύου δεν ήταν απόρροια αποχής από τα "καθήκοντα" αλλά αποτέλεσμα της μορφής των τελευταίων μου "έργων" που για πολλούς και διαφόρους λογους δεν είναι δημοσιεύσιμα. Το ότι συνέπεσε με τις διακοπές είναι μάλλον τυχαίο.
Τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα δεν διαφέρουν από τα συνήθη, να μην ξεχνιόμαστε...ο
 με τα προβλήματά του και την αστείρευτη δίψα των οπαδών του για "αναβάθμιση" θα παίξει το τελευταίο του ευρωπαϊκό χαρτί με την Φενέρμπαχτσέ, ομάδα της ασιατικής Κωνσταντινούπολης αν δεν κάνω λάθος. Δεδομένου ότι δύσκολα χάνει ελπίζω να μην τριτώσουν από την Φενέρμπαχτσέ οι αποκλεισμοί με δυό ισοπαλίες και εκτός έδρας γκολ όπως με  τους Αγιαξ και Χέρενφεν.
Ενα νησάκι μια σταλιά στη μέση του Κρισσαίου κόλπου έλκει μεν τους λουόμενους στην μοναδική προσβάσιμη παραλία του, κρύβει δε τα μυστικά του στις κάπως απρόσιτες πλευρές του. Μιά προσεκτικότερη ματιά δείχνει ότι κάποτε στο νησάκι είχε ανοιχθεί μια διώρυγα, προσέξτε την κατακόρυφη τομή πριν μπαζωθεί
Από την άλλη πλευρά διακρίνεται καθαρά μια μπαζωμένη "δεξαμενή" με την λεκανίτσα για τα ξένα σώματα . Η εξήγηση των αρχαιολόγων είναι ότι ήταν κρυφό παρατηρητήριο ή ορμητήριο πειρατών που αιφνιδίαζαν κρυμμένοι τα θύματά τους.
Τώρα αυτό το τελευταίο μου θυμίζει τις πρακτικές των κυβερνώντων τα τελευταία χρόνια, σαν καμουφλαρισμένοι πίσω από εύηχα και κακόηχα ονόματα όπως η τρόϊκα του Δουνουτού αιφνιδιάζουν συνεχώς μισθωτούς και συνταξιούχους και ανακατεύουν την αγορά  όπως ανακατεύαν τα νερά τα πειρατικά πλοία στις επιθέσεις τους.
Από όλη την ιστορία του Μουντιάλ στην Νότιο Αφρική νομίζω ότι η περίπτωση της Λαρίσα Ρικέλμε  ήταν η πιο ενδιαφέρουσα. Πολλοί λυπήθηκαν όταν αποκλείστηκε η Παραγουάη μια που η Λαρίσα είχε δεσμευθεί να φωτογραφηθεί γυμνή σε περίπτωση πρόκρισης. Ευτυχώς στο τέλος επικράτησε η ... λογική, η ποδοσφαιρική πορεία της πατρίδας της αξιολογήθηκε όπως της άξιζε ανάλογα με το μέγεθος της και η Λαρίσα μπήκε στο στούντιο. Είμαι σίγουρος ότι η ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας της θα τα πηγαίνει πάντοτε καλά αν υπάρχουν κι άλλες "Λαρίσες" να κάνουν μελλοντικές δεσμεύσεις.
Ενώ εμείς...αφ' ενός προσπαθούμε με το (πρώην) ταλέντο Νίνη, αφ' ετέρου η Τζούλια τα δίνει όλα προ του αγώνα οπότε δεν έχουν κίνητρο οι ποδοσφαιριστές...