Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Μάτια...

.

Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται...
Ας τα ξαναθυμηθούμε


Μάτια σαν και τα δικά σου...



Ναι αλλά τι μάτια ; 
Το χρώμα όμως έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο.

Από την εποχή που ο Τάκιτος έγραφε για τους Γερμανούς :
" truces et cerulei oculi, rutilae comae, magna corpora et tantum ad impetum valida" ,  μέχρι να τα τραγουδήσει ο Αττίκ :



Ο Τάκιτος έγραφε μα οι Ιταλοί είχαν το δικό τους γούστο, gli occhi verdi dell' amore !! :




comme rodini perduti... 

Εμείς όμως, Ελληνάρες, καταφέραμε να συνδυάσουμε τα δυο χρώματα, προσθέτοντας στα μάτια...βλεφαρίδες !!



πριν καταλήξουμε  στα πιο "οικεία" μας, μαύρα...
(υπομονή, η εισαγωγή βαστάει ένα λεπτό αλλά μετά αποζημιωνόμαστε)





Αμα προσθέσουμε και τα φρύδια στο ίδιο χρώμα ... 





Βέβαια με μαύρα μάτια ξεκινά αλλά μετά φτάνει στην μεγάλη αλήθεια, τα δικά ΤΗΣ τα μάτια είναι που δεν ξαναβρίσκεις ποτέ...





ότι χρώμα και νάναι !!





Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Ο Παγκανίνι


Ο Νικολό Παγκανίνι υπήρξε ένας πραγματικός  βιρτουόζος του βιολιού, τόσο ώστε κατηγορήθηκε σαν "διαβολικό όν". Η δεξιοτεχνία του δεν μπορούσε να εκφρασθεί μόνο με τα ήδη υπάρχοντα  έργα και τον ώθησε να συνθέσει ο ίδιος κομμάτια δύσκολα για βιολί και για "μεγάλη βιόλα". Εδρασε στις αρχές του 19ου αιώνα. Πιο γνωστό κομμάτι από το έργο του είναι η "la campanella"  που πήρε το όνομά της από τον ήχο του τριγώνου που χρησιμοποιεί ο συνθέτης για να μιμηθεί τον ήχο της καμπάνας. Στην πραγματικότητα είναι το τελευταίο μέρος, ένα rondo από το δεύτερο κονσέρτο για βιολί του ιδίου. Εδώ εκτελεσμένο από τον διάσημο Leonid Kogan



Την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Παγκανίνι ήταν στην Φωκίονος Νέγρη από έναν μικρόσωμο γεράκο, μακρυμάλλη ( πριν την μόδα των Μπήτλς ) που γύρναγε τα τραπεζάκια των ζαχαροπλαστείων της Φωκίονος προσπαθώντας να πουλήσει την ομώνυμη εφημερίδα. Ηταν κυριολεκτικά γραφικός καθώς απαντούσε με στομφώδεις εκφράσεις σε κάθε ερώτηση, ενώ συγχρόνως  διαφήμιζε το "μυστικό της ζωής" που είχε ανακαλύψει και δημοσίευε στο εφημεριδάκι του, σε συνέχειες παρακαλώ, ώστε να έχει εξασφαλισμένη την επιτυχία και της επόμενης έκδοσης. Το όνομά του ήταν άγνωστο, οι πάντες τον αποκαλούσαν με τον τίτλο της εφημερίδας του "Παγκανίνι". Είχα πάρει μια φορά το εφημεριδάκι αλλά όσες φορές τον ξανασυνάντησα δεν είχε τυπώσει ακόμη την επόμενη έκδοση.  Δυστυχώς δεν το φύλαξα θυμάμαι μόνο ότι δημοσίευε "βαρεμένα" ποιήματα και από τις συμβουλές για τα "αιώνια νειάτα", τα περιβόητα "ξηρά μπάνια"με τα οποία μάλλον υπονοούσε την έκθεση στον ήλιο των γεννητικών οργάνων.

Ηταν κάπως της μόδας τότε αυτές οι μικρές εφημερίδες, όλες χιουμοριστικές εν τέλει - πολλές φορές εν αγνοία του συντάκτη τους - αλλά με τα χρόνια είχαμε ανακαλύψει την "κανονική" εφημερίδα "Εστία" όπου εξαιρουμένης της ειδησεογραφίας ( και αυτής όχι πάντα ) περιείχε σπαρταριστά άρθρα λόγω της εμμονής σε γλωσσικά ιδιώματα και ιδεολογίες. Η Εστία εκτός από τον ανάποδο τρόπο που άνοιγαν οι σελίδες της ήταν "άπαικτη" στο να προκαλεί άθελά της το γέλιο.
Ετσι στην κινηματογραφική κριτική διάβαζες "η κατά τα άλλα καλή, πλην αριστερών φρονημάτων βρεττανίς ηθοποιός  Βανέσσα  Ρεδγρέϊβ " ή στα αθλητικά ότι "ο Ολυμπιακός ενίκησεν τας Καλάμας με 2-1 " και ότι  "η βορβορώδης Τσέλσι επεβλήθη των Μεδιολάνων (η...Μίλαν είναι) με 1-0".
Αλλά και στην ξένη, κυρίως, ειδησεογραφία, οι "ελληνοποιήσεις" ονομάτων και τοπονυμιών είχαν πολύ πλάκα. Ετσι ο Ρενέ του Μονακό γινότανε πρίγκηψ Ρανιέρος, ο Βαλδουΐνος του Βελγίου, ο ...επονομαζόμενος Μπίλλυ Μπραντ αναφερόταν με το κανονικό του όνομα που δεν το θυμάμαι και μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου ακολουθούσε την αντίστροφη πορεία αποκαλούμενος ... Αντριου Παπάντριου, ως στερηθείς της ελληνικής ιθαγένειαςαπό την χούντα.
Στην "Εστία" κυρίως οφείλεται η εγκατάλειψη της εφημερίδας του Παγκανίνι, πριν ξανάλθει στην επικαιρότητα μαζί με την μουσική μου "ωρίμανση"...

Την συνθετική του ικανότητα "αφουγκράστηκε" ένας άλλος μεγάλος βιρτουόζος, του πιάνου αυτός, ο Ferenc ( Franz ) Liszt. Ο Λιστ έκανε πολλές μετεγγραφές έργων σε πιάνο από έργα των Μπετόβεν. και Μπερλιόζ καθώς και τις περίφημες "paraphrases" σε όπερες του Βέρντι όπως Ριγκολέττο, Σιμόνε Μποκανέρα, Τροβατόρε, Δον Κάρλος κ. α. Φυσικά δεν θα μπορούσε να αγνοήσει και να μην μεταφέρει στο πιάνο ένα "θείο" κομμάτι όπως η Καμπανέλλα του Παγκανίνι. Εδώ σε μια εκπληκτική απόδοση από την Valentina Lisitsa :