O πολυγραφώτατος και το πρόβλημά του

.

Νεάζων γέρος συγγραφεύς
Διάγει κατά μόνας
Γράφων αριστουργήματα
Αφθαρτα στους αιώνας

Των έργων του ο πληθυσμός
Συνέχεια αυξάνει
Κι’ αδυνατεί ο δύσμοιρος
Σε τάξη να τα βάνει

Του λείπει μία γραμματεύς,
Μιά σύζυγος, μιά φίλη
Μία γυναίκα σύντροφος
Το φως της ν’ ανατείλει
Και ν’ αναλάβει παρευθύς
Να βάλει μία τάξη
Στα τόσα αποσπάσματα
Που έχει ξεπετάξει

Σκόρπια μικρά διηγήματα,
Ποιήματα, νουβέλλες
Και ό,τι άλλο εκφράζουνε
Του κεφαλιού του οι τρέλλες
Κομμάτια σε μικρά χαρτιά
Ατάκτως ερριγμένα
Ακόμα και σε φάκελλους
Ποιήματα γραμμένα
Προσμένουν πνεύμα θηλυκό
Σε τάξη να τα βάλει
Το πρακτικό της το μυαλό
Συμπέρασμα να βγάλει
Απ’ όλο αυτό τον συρφετό
Επέων πτεροέντων
Των νοημάτων τελικώς
Κατακρεουργηθέντων

Σύντροφος μόνο ή γραμματεύς
Ή μήπως και τα δύο ;
Ουδόλως τον απασχολεί
Κι΄αναφωνεί με μπρίο :
Ω, έλα πλέον, μην αργείς
Φως ιλαρόν και δόξα
Πριν στη σοφή του κεφαλή
Επικρατήσει η λόξα