Η Διαφυσική στην Μυθολογία

Από τις δημοσιεύσεις μου στο www.logokipos.gr

Λένε καμμιά φορά τι θα γινότανε αν δεν πέθαινε στο άνθος της ηλικίας του ο Μεγαλέξανδρος ή αν δεν είχε χάσει στο Βατερλό ο Βοναπάρτης, φαντάζονται οι ιστορικοί πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα.
Προσωπικά δεν συμφωνώ. Νομίζω ότι ο ρους της ιστορίας δεν επηρεάζεται πολύ από κάποιον μεγάλο άντρα, αντίθετα οι ιστορικές ανάγκες γεννάνε τον μεγάλο άντρα, αν δεν ήταν αυτός θα ήταν κάποιος άλλος ίδια κι’ όμοια με τις εφευρέσεις.
Αντίθετα θεωρώ πολύ μεγαλύτερης σημασίας τα μυθολογικά γεγονότα, αυτά σίγουρα θα άλλαζαν την μορφή του κόσμου άν γινότουσαν λίγο διαφορετικά. Με αυτή την οπτική γωνία ας δούμε μιά ενότητα


Αχ αυτός ο Κάδμος. Τη μιά εμφανίζεται σαν γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης, αδερφάκι της Ευρώπης, την άλλη σαν γιός του Αντήνορα, βασιλιά των Φοινίκων.
Και στις δυό περιπτώσεις κουβαλά κάποιους Φοίνικες μαζί του και φτάνει μέχρι την Βοιωτία, αλλά στην πρώτη ψάχνει την αδελφούλα την Ευρώπη μπας και την βρεί, έχει δηλαδή δικαιολογία, ενω στη δεύτερη μας ήρθε ουρανοκατέβατος. Τελικά εκεί βρίσκει την Αρμονία και την παντρεύεται όπως θα λέγαμε με σημερινούς όρους.
Επί το έργον παράγονται κόρες δύο, η Σεμέλη και η Αγαύη, τ’ άλλα παιδιά δεν ενδιαφέρουν την ιστορία μας. Συγχρόνως φέρνει το αλφάβητο αλλά και πολλά στοιχεία πολιτισμού κατά τα θρυλούμενα. Φαίνεται ότι αυτή ήταν η δουλειά του γιατί μετά αναχωρεί προς Ιλλυρίαν. Εκεί δεν βρίσκει Αρμονία και καταλήγει δράκοντας, ίσως γιατί χωρίς αρμονία οι γνώσεις κι’ ο πολιτισμός μάταια είναι.
Απ’ τα ψηλά του Ολύμπου ο τα πάντα γονιμοποιών Δίας ρίχνει το βλεφαράκι του στην Θήβα και επιλέγει Σεμέλη. Η Αγαύη πιθανόν να μένει με την ζήλεια και το παράπονο. Η εγκυμονούσα Σεμέλη θέλει να το πανηγυρίσει βλέποντας τον Δία σε όλο του το μεγαλείο και όχι μόνο σαν χρυσή βροχή. Η έκκληση εισακούεται και εμφανίζεται ο Ζεύς με τους κεραυνούς και τις καταιγίδες του κι’ ολόκληρο το Σύμπαν
Η Σεμέλη τα κακαρώνει από το φόβο της ίσως κι’ από την ζέστη και ο Δίας παίρνει το ζωντανό έμβρυο απ΄την κοιλιά της και το ράβει στο μπούτι του. Γεννιέται ο Διόνυσος και μας μαθαίνει το κρασί.
Η Αγαύη παρηγοριέται με τον Εχίονα. Ποιός ξέρει τι απωθημένα της έχουν μείνει μέσα της, πάντως κάνει ένα παιδί τον Πενθέα που το κατασπαράζει στον Κιθαιρώνα.
Αλλοι λένε πως την γέμισε μανία ο Διόνυσος, άλλοι πως ήπιε λιγάκι παραπάνω, νομίζω ίδια είν’ η αιτία κι’ αφορμή και στις δυό περιπτώσεις.
Τι θα’χε γίνει άραγε αν το βλέμμα του Δία είχε πέσει στην Αγαύη;

Δεν θα γεννιότανε ο Διόνυσος, δεν θα μαθαίναμε το κρασί και θα' χε αλλάξει πολεμικά δρομολόγια ο Καίσαρας μιά που κατακτούσε μόνο χώρες όπου μπορούσε να καλλιεργήσει την άμπελο, διαφορετικός θα ήτανε ο κόσμος σήμερα.
Χωρίς κρασί δεν θα' χαμε διά αποστάξεως μπράντυ, χωρίς απόσταξη δεν θά' χαμε τσίπουρο, ούζο κ.λ.π.

Βαρετή θα ήταν η ζωή μόνο με μπύρα.

Χειμώνας

Ο χειμώνας είναι δύσκολο πράγμα. Κι ο χειμώνας του καιρού και ο χειμώνας της ζωής. Μιά που τον βάλανε στο τέλος του χρόνου, θυμίζει και το τέλος της ζωής. Είναι και που ασπρίζουν τα μαλιά και μην τα βάφεις αδελφέ. Στις γυναίκες με τα μακρυά μαλλιά κάτι λέει, στους άντρες είναι καραγκιόζ-μπερντέ η υπόθεση, υπάρχουν και τα γένεια και φαίνεται η διαφορά. Ασε που όπως λέει η νατάσσα -η μπλόγγερ, όχι η...πρωθυπουργική- μπορεῖ νά φταίει η τεστοστερόνη πού όλα τά χρώματα καταλήγουν σέ κομοδινί λίγο πιό πάνω απ΄την φαβορίτα.

Εξω έχει μιά λιακάδα αλλά φέτος μύρισε χειμώνας και δύσκολος από Σεπτέμβρη κιόλας, είναι και το πολιτικό σκηνικό χειμωνιάτικο με το προδιαγραμμένο τέλος του Κωστάκη και την Ντόρα και τον Γιωργάκη να κάνουν τα όνειρά τους. Η πολιτική πάντως δεν βοηθά ποτέ να περάσει ο καιρός και ειδικά ο χειμώνας, χρειάζεται άλλο παραμύθι.

Σαν είσαι πιό νέος έχεις γιά όνειρο την προαγωγή, την γυναίκα του διπλανού σου, το μέλλον των παιδιών σου. Αμα πλησιάζεις να γίνεις εισοδηματίας (το συνταξιούχος είναι πολύ μπανάλ λέξη), τα παιδιά σου τακτοποιηθούν και η γυναίκα του διπλανού σου μπαγιατέψει ( τα δικά σου χάλια τα παραβλέπεις γιατί στηρίζεσαι στον πλούσιο εσωτερικό σου κόσμο - των άλλων που να τον δεις, βλέπεις μόνο τα εξωτερικά πιασίματα ) ψάχνεις κάτι άλλο γιά να σου κρατάει το ενδιαφέρον. Τώρα άμα είσαι από εκείνους που θεωρούν την ζωή των παιδιών τους συνέχεια της δικής τους, είσαι τυχερός άνθρωπος εσύ και πολύ άτυχα τα παιδιά σου !

Θα μπορούσε να είναι η κηπουρική ή κάποιο άλλο σπορ να σε βαστά αλλά υπάρχουν και τα αρθριτικά και σου τελείωσε το είδος. Από την άλλη τα εγγόνια αργούν την σήμερον ημέρα, αυτό θα ήταν ένα αξιοπρεπές σπορ.

Τι απομένει λοιπόν ; το όνειρο γιά την συμμετοχή μας σε μουντιάλ παραείναι μακρινό και οι ντόπες δεν σε αφήνουν να αναμασάς τις προηγούμενες αθλητικές επιτυχίες. Σκατάς υπήρξες στη ζωή σου αλλά σκυλοοπαδός της μαδόνας και των μαδημένων συγκροτημάτων δεν κατάντησες, χόρτασες λάϊβ συναυλίες μέχρι να καταλάβεις τι εστί νταλάρας, δεν τσιμπάς πιά.

Και οι όπερες αδερφέ, αυτές που σ' εξιτάρουν λίγες άντε να παίξει μιά-δυό το "Λυρική" κι' αν βρείς εισιτήριο σε θέση που να βλέπεις σκηνή κι' όχι κολώνα. Στο μέγαρο δεν πας φυσικά, μυρίζει κακογουστιά το πρόγραμμα και μουσικές εμμονές του χορηγού.

Πως το έγραψε ή αντέγραψε εκείνο ο σαββόπουλος ;

Τον χειμώνα τούτο άμα τον πηδήσαμε

γι' άλλα δεκα χρόνια άντε καθαρίσαμε

Κοιτάς την βαθμολογία και βλέπεις πρώτο τον ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Η μόνη ελπίδα γιά ένα ενδιαφέροντα χειμώνα η παρουσία του ΠΑΟΚ στα ψηλά και όχι στα ψιλά.

Οσο βαστήξει.

Τα αμετάβλητα παντός καιρού -το όνομά της

Το τρωκτικό σαν ροκανίζει το καλώδιο
Τα σωματίδια την προαιώνια τη θέση τους λαμβάνουν
Τʼ απειροστά απέραντα εμφανίζονται
Και η στατιστική αλλάζει φορεσιά

Μαυρίζει ο ουρανός και συμπυκνώνεται
Κιʼ η Γη απορροφάται - τα κακά πνεύματα επίσης.
Τα καλά είχαν χαθεί στην διαδρομή την κυκλική, εκεί στις Αλπεις
Οι γαλλικές να ήτανε ; της Ελβετίας μήπως ;

Μονʼ ένα σώμα αντιστέκεται στο μαύρισμα
Ούτε σκληραίνει απʼ τον ήλιο τον λαμπρό
Ουτʼ η δομή του αλλάζει, ούτε το όνομα
Χίλιοι διάβολοι σαν τιμωρία το τραγούδαγαν
αιώνες πριν και δευτερόλεπτα...
Πότνια νυξ, ποτνία μήτηρ

Η Κυρία και το σκυλάκι - τα δυο αδέρφια

 .
 Την άνοιξη του 41, όταν οι Γερμανοί μπαίνανε στην Αθήνα οι ναύτες του "Βασίλισσα Ολγα" εξηγέρθησαν διότι άφηναν τους δικούς τους ενώ η κυρία πρωθυπουργού μετέβαινε στην ασφάλεια της Κρήτης συνοδευομένη από το απαραίτητο σκυλάκι της.

67 χρόνια μετά... 

Παπούτσι πάνινο
πόδι ψημένο
σ’ ήλιο νησιώτικο

Φούστα κοντή
άσπρη στενή
κοντράστ στα θεία πόδια

Αλλάζει πόδι
στο σταυροπόδι
και διάθεση ερωτική

Να, της ψυχής το εσώρρουχο
άσπρο κι’ αυτό και διάφανο
από φτηνή δαντέλλα

αλλάζει βλέμμα
κι’ έκφραση
σαν έρχεται σε θέα

Μα το σκυλάκι
άσπρο-ασορτί
πάντα το ίδιο μένει

Λένε πως θάνατος είναι η λησμονιά
μα έχει κι' άλλη εκδοχή θαρρώ.

.
Βρες κάποιον να ʽναι μόνος του
και κοίτα τον στα μάτια

Και ʽγω σου λέω η μοναξιά
θανάτου αδέρφι είναι

Τι δεν μπορείς
νεκρός ή μη
ποτέ να ξεχωρίσεις

Δες τον νεκρό στο φέρετρο
δες το στο πρόσωπό του
πούχει τη θλίψη της χαράς
και τη χαρά της θλίψης
τη μοναξιά που κουβαλά
ασήκωτο φορτίο

Μα δεν πεθαίνουν οι νεκροί
τη μοναξιά να διώξουν

Μπέϊμπυ-ντολλ, το αρχαίο νυφικό

Και φυσικά κάποιοι νομίζουν ότι το μπέϊμπυ ντολλ ανακαλύφθηκε με τις ταινίες του 50

Οταν ο Εκτορας κινούσε γιά τη μάχη
την Ελενίτσα του ο Πάρις μπαλαμούτιαζε
ο ένας το ξίφος, την ασπίδα και το δόρυ
κι' άλλος τα τρυφερά τα μέρη της εχούφτιαζε

Κι' η Ανδρομάχη από τη ζήλεια λυσσασμένη
που στο κρεβάτι όλο μόνη έμενε
τα ρούχα έσκιζε, πετούσε τα σανδάλια
και τα μαλιά της όλο κώτσο έδενε

Της είχαν πει πως θα φανεί η αρχοντιά της
πως θ'αναδείξει τον ωραίο της λαιμό
και πως τον Εκτορα μπορεί να συγκινήσει
εάν φορούσε ένα νυχτικό κοντό

Το πείραμα στο CERN

Κινδυνεύουμε από το πείραμα του CERN ;
Δυστυχώς
Και όχι μόνο
Αλλο CERN και άλλο μας ΣΕΡΝ'

.
Ελα μωρό μου, όσο το πείραμα βαστά
και μεις την έχουμε ακόμα την υγειά μας
το άλλο πείραμα, εκεί στα πεταχτά
να κάνουμε και μείς με τη σειρά μας

Το ξέρω πως το κάναμε ξανά
μα τότε ήταν άλλες οι συνθήκες
το κυκλοτρόνιον δεν ήξερες καλά
ούτε στη κυκλική τη σύραγγα του μπήκες

Τώρα ας το κάνουμε σαν χρέος εθνικό
σαν ιερό καθήκον ανδρογύνου
έτσι θα λύσουμε το δημογραφικό
εάν γλυτώσουμε -στο τέλος- του κινδύνου

Ελα ν' ανέβουμε σε σφαίρες μαγικές,
ταχύτητες φωτός και αδρονίων
και να μου δείξεις αν οι επιταχυντές
υπερτερούν των εραστών των αιωνίων

Μπορεί και να' ναι η τελευταία μας φορά
κανείς δεν ξέρει τι το πείραμα θα βγάλει
ας το απολαύσουμε με περισσή χαρά
κι’ αν επιζήσουμε τα ξαναλέμε πάλι

Συμβαίνει στην Ελλάδα...

Πάρτε κυράδες μια carte postale
un souvenir d' Athenes...

Ωραίες μου κυράδες
πουλάω πανεράδες...





Η Miss Otta Thiafimissis (προφέρεται όττα διαφιμίσις) ήταν μια κρεολή εκπληκτικής ομορφιάς, μίγμα σκουρόχρωμης ιθαγενούς μητέρας και «εξευγενισμένου» λευκού πατέρα, προϊόντα αμφότερα πολύχρονων γονιδιακών επιλογών με σκοπό την επιβίωση και την βελτίωση του είδους.
Στους λευκούς που κατέκτησαν τις εύφορες πεδιάδες και τα καλά βοσκοτόπια και αργότερα ίδρυσαν βιομηχανικά κέντρα, η «φυσική» επιλογή πέρασε στα χέρια των γυναικών σαν αποτέλεσμα του οικογενειακού «περισσεύματος» που αποθηκευόταν σπίτι και έδωσε περισσότερη εξουσία στις διαχειρίστριες παρά στους δημιουργούς του. Ουσιαστικά οι γυναίκες επέλεγαν και πέρα από τις λίγες αναπόφευκτες εξαιρέσεις οι άσχημοι άντρες δεν μπορούσαν να μεταδώσουν εύκολα τα γονίδιά τους, η αντρική λευκή φυλή βελτιώθηκε σωματικά και φυσιογνωμικά, νομοτελειακά.
Αντίθετα στα πολύπαθα νησιά των ωκεανών οι τυφώνες δεν ευνοούσαν την συσσώρευση αγαθών ούτε η ζέστη την συντήρησή τους. Καθημερινός αγώνας το φαΐ παλεύοντας τα κύματα και την ζούγκλα έδωσαν εξουσία και επιλογή στο δυνατότερο αρσενικό. Οι στερούμενες φυσικής ομορφιάς δεν βρήκαν άλλα πεδία να αναπτύξουν τα προσόντα τους, γονιδιακά καταδικάστηκαν σε αφανισμό, τα λουλουδένια στεφάνια ταιριάζουνε στις όμορφες και τα λουλούδια αφθονούν στα νησιά αυτά.
Η Miss Otta συγκέντρωνε τα καλύτερα στοιχεία από τους δύο πόλους καταγωγής της και πούλαγε αυτό που είχε, την εμφάνιση της. Ο χώρος δράσης της ήταν αυτός που λέμε καλλιτεχνικός, κοντά στο βοτανικός, αν συσχετίσουμε τον βασιλικό με την γλάστρα Εμφανιζότανε σε παρουσιάσεις, πρεμιέρες, θεατρικά δρώμενα, δημοπρασίες και συναφή ανθρωπομαζώματα, μέχρι και σε γιορτή της δημοκρατίας είπανε ότι την είδανε- αλλά αυτό δεν είναι εξακριβωμένο. Εκμεταλλευόμενη την παγκοσμιοποίηση έκανε διεθνή καριέρα στην Ευρώπη όπου ο μάναντζέρ της έβρισκε πρόσφορο έδαφος - το ημιεξωτικό πουλάει, το σκέτο εξωτικό τρομάζει – ήταν ένα από τα σλόγκαν του. Βέβαια ο ίδιος προτιμούσε να συστήνεται σαν καλλιτεχνικός ιμπρεσσάριος, το μάναντζερ του έκανε κάπως συγκεχυμένο αλλά η μις Οττα δεν ήξερε καλά ελληνικά ακόμη- ίσως και να μη μάθαινε ποτέ.
Ο καλλιτεχνικός ιμπρεσσάριος ήλκε την καταγωγή εξ ενός ορεινού, μα πάρα πολύ ορεινού χωρίου, ίσαμε πέντε όρη κατ’ άλλους πέντε όρια, η αλήθεια στην βυζαντινή της εκδοχή ήταν πέντε όρνια. Τα κριτήρια επιλογής εις τους ορεσίβιους διαφέρουν των πεδινών και νησιωτών, η αντοχή στις κακουχίες είναι το κυριότερον και η εμφάνιση το τελευταίο. Με την πάροδο των ετών, την έλευση του ηλεκτρικού ρεύματος και του δορυφορικού πιάτου οι ορεσίβιοι διαπίστωσαν ότι υστερούσαν εμφανισιακώς πλην όμως υπερτερούσαν σαφώς σε ταχύτητα σκέψης, κρυψίνοιαν, πονηρίαν και άλλα σχετικά εφόδια γιά πετυχημένη καριέρα, τα μικρά και γουρουνίσια μάτια τους –προσόν στην χιονοθύελλα- δεν ήταν εμπόδιο στην εξέλιξή τους. Ξεχύθηκαν στις πόλεις και θριάμβευσαν, ο καλλιτεχνικός ιμπρεσσάριος ήταν ένας από αυτούς.
Ενα άλλο σλόγκαν, ίσως η αιτία της επιτυχίας του ήταν περίπου ομόηχο με το «πουλαίν» του : Μη εις ώτα διαφημίσεις, αλλ’ εις όμματα. Δεν πίστευε στις ηχητικές διαφημίσεις, ήταν της εικόνας και ακόμη καλύτερα της ζωντανής παρουσίας, με αυτήν έκτισε την καριέρα του και τώρα με την κρεολή σκόπευε να την απογειώσει.
Η μις Οττα έπινε τον καφέ της στην καφετέριά του, έτρωγε το φαΐ της στο εστιατόριό του και έπινε το ποτό της στο μπαρ του. Η παρουσία της ήταν αρκετή γιά να διαφημίσει τα μαγαζιά του σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Κάποτε σ’ ένα μαγαζί του διάφοροι γνωστοί του έλεγαν να τυπώσει φέιγ-βολάν ή να διαφημισθεί στους τοπικούς ραδιοσταθμούς όπως όλοι. Ο καλλιτεχνικός ιμπρεσσάριος και πετυχημένος μαγαζάτορας τους κοίταξε σταθερά και επίμονα στα μάτια. Υστερα είπε :
«Μισώ τας διαφημίσεις. Προσπαθούνε να σε πείσουνε ότι θα είσαι ο πρώτος που θα κερδίσει κάτι, ο πρώτος που θα καταφέρει το ακατόρθωτο, ο πρώτος που θα σκεφθεί ότι δεν σκέφθηκε κανένας έως τώρα. Μισώ τας διαφημίσεις»
Η μις Οττα Διαφιμίσις νομίζοντας πως την φώναξε έκανε την εμφάνισή της από την πόρτα της κουζίνας..