arletta's

...σ' όλη τη ζωή μου θάσαι το γατί μου
δεν θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα τη ψυχή μου...

Τέλος εποχής

 .
Στο παρόν ιστολόγιο δεν θα δημοσιευθούν άλλα κείμενα, ο,τιδήποτε νέο της καθημερινότητας θα δημοσιεύεται στον Βερνάρδο τον ερημίτη ενώ τα ποιήματα και διηγήματα στην ποιηματοποίηση ή την διηγηματοποίηση


Εις ανάμνησιν...
.

Η γάτα

Καμιά φορά, άμα σου τύχει ν' ακούς
μέσα στην ησυχία του όρθρου
κει, κάτω από την καρέκλα σου
γουργούρισμα γάτας ευτυχισμένης
μην το νομίσεις.

Την εξημέρωση των ζώων
δεν κατέχεις
γιατί σε διάλεξε αυτή και όχι εσύ
κι εξάσκησε απάνω σου τέχνη καλή,
πως ημερώνονται οι ανθρώποι.

Θα πάρει χρόνια να το νοιώσεις
πως μεγαλύτερη σκλαβιά
είναι το νάσαι αφέντης

Το παρόν ιστολόγιο  πήρε το όνομά του από την πηγή της έμπνευσής του, την γατούλα Breeze που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Είχε μια πολύ άσχημη γέννα και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα προβλήματα που της δημιούργησε, Οπως ξέρουν οι φίλοι του ιστολογίου ήταν η πηγή της έμπνευσης για τα  Διαφυσικά καθώς και πολλών αναρτήσεων.



 Κάποτε είχα πει -όταν χώρισα- πως μπορώ να ζήσω χωρίς γυναίκα αλλά όχι δίχως γάτα, όντως είχα γάτα στο σπίτι μου από πέντε ετών, δέθηκα όμως τρελλά μόνο με δύο την winner όταν ήμουνα 20 ετών και με την Breeze στα σκάρτα εξήντα μου.Δεν θεωρώ τυχαίο ότι ήταν της ίδιας ράτσας, εξ άλλου έψαχνα καιρό μέχρι να βρώ την μάνα της Breeze και περίμενα δεκαπέντε χρόνια για να την κάνει, μετά από δύο άλλες αποτυχημένες προσπάθειες. Ολα αυτά βέβαια γιατί είμαι εναντίον της εμπορευματοποίησης των ζώων καθώς και υπέρ της ελεύθερης εκλογής ερωτικού συντρόφου.
Ειλικρινά στην ζωή μου δεν είχα ξαναδεί τόσο χαριτωμένο γατάκι αλλά και καλύτερο χαρακτήρα όταν μεγάλωσε...

 Οσοι έχουν αναθρέψει και εκπαιδεύσει γατάκι από μικρό γνωρίζουν πως δεν έχει καμιά σχέση με τις γάτες που κυκλοφορούν ελεύθερες, δένεται με το αφεντικό της περισσότερο και καλύτερα από σκύλο. Απαιτεί όμως 24ώρη εκπαίδευση κάθε μέρα και ατέλειωτα αποθέματα αγάπης, την γάτα μια φορά να την κτυπήσεις έχασες την εμπιστοσύνη της,
Είμαι αρκετά μεγάλος πια για να ξαναναθρέψω γάτα.

Ο Μπάρμπας και η μπέμπα

 

 

Ο Μπάρμπας και η μπέμπα

Ενας μπάρμπας στα πενήντα
τι να κάνει ο φτωχός ;
το παλεύει και ακούει
ότι λέει ο γιατρός

Εχει η ζωή τα κάτω της
μα έχει και τα πάνω
άλλος πετάει με γάϊδαρο
κι' άλλος μ' αεροπλάνο

Τού 'τυχε λοιπόν λαχείο
το παλιό, των συντακτών
που προβλήματα σου λύνει
εις το πείσμα των καιρών

Γνώρισε μιά μπέμπα άλλη
με κορμί που φέρνει ζάλη
όποιο μπάρμπα συναντούσε
πέντε μήνες τον κρατούσε

Ολα τάδινε στο τζάμπα
δεν τη νοιάζανε τα φράγκα
τη ζωούλα της γλεντούσε
κι' εμπειρίες αποκτούσε

Εκανε καλή παρέα
στη Γλυφάδα, στο Καρέα
με το μπάρμπα εκδρομούλες
σε λιμνίτσες και ραχούλες

Ηξερε τη γυναικούλα
που ο μπάρμπας απατούσε
ούτε να χωρίσει τούπε
ούτε χρήματα ζητούσε

Μα σαν πέρασαν οι μήνες
-είδες πως περνάει ο καιρός ;-
τούπε τώρα μπάρμπα τέλος
άλλος από 'δω και μπρος

Μα ο μπάρμπας ο καϋμένος
κι' άλλο ήθελε να ζήσει
και τη μπέμπα προσπαθούσε
μήπως και τη μεταπείσει

Οχι μπάρμπα σου το είπα
πέντε μήνες ειν' αυτοί
φύλαξε τους να τους έχεις
βάλσαμο για τη ψυχή

Η μεγαλύτερη αντίφαση

 ...in the darkness of my night, in the brightness of my day...

 (Bob Dylan)

Η ευτυχία είναι στιγμές που συναντάς μια, δυό ίσως και τρεις φορές στη ζωή σου. Είναι μια συγκυρία από ευτυχείς συμπτώσεις σε κάθε τομέα της ζωής που σε κάνουν να αισθάνεσαι αυτάρκης, χωρίς στόχους, άβουλος και γαλήνιος ατενίζοντας το σύμπαν να συνομωτεί υπέρ σου. Θέλεις ν΄ακούσεις κάποιο τραγούδι και το παίζει ο σταθμός που ανοίγεις το ράδιο, πρέπει να τραβήξεις κουπί και σου πέφτουν τα κουπιά στη θάλασσα σαν να ήτανε το τελευταίο βάρος που σε βάσταγε προσγειωμένο κι αρχίζεις να πετάς...
Μη μου πείτε για έρωτες και τα σχετικά. Ο έρωτας είναι ένα κομμάτι της ευτυχισμένης στιγμής, ίσως το πιό σημαντικό, ας πούμε το τριάντα τοις εκατό, τίποτε παραπάνω, Απλά κάθε άνθρωπος έχει φτάσει σε κάποιο βαθμό ευτυχίας και νομίζει πως εκεί είναι το τέλος μέχρι να ανακαλύψει πως υπάρχει και περισσότερο...

Η στιγμή περνάει...στιγμιαία και μαζί της αρχίζει η δυστυχία της αναζήτησής της, μια δυστυχία συνειδητή που συγκρίνεται μόνο με την ασυνείδητη δυστυχία αυτού που δεν έχει γνωρίσει την ευτυχία.
Η δυστυχία έχει το πλεονέκτημα της διάρκειας απέναντι στην ευτυχία, είναι η μόνιμη κατάσταση και όχι η εξαίρεση, απαραίτητη όμως γιατί αυτή μας δίνει τα κίνητρα να την καταπολεμήσουμε κυνηγώντας την ευτυχία σ' έναν αγώνα εκ των προτέρων χαμένο όπου ο τελικός νικητής ο θάνατος είναι το αποκορύφωμα της δυστυχίας και τόσο κοντά στην ευτυχία αφού είναι η οριστική ήττα της δυστυχίας...

 ...πούχουν την λύπη της χαράς και την χαρά της λύπης...

gpoint

Η εν Ελλάδι ανηθικότης

 Τα τρία κακά της μοίρας μας

Θεωρώ την λέξη ανήθικος μία από τις χειρότερες βρισιές μαζί με την λέξη κακός. Εχοντας τους δικούς μου κώδικες στις βρισιές θεωρώ πως το "άει στο διάολο" ή το "άντε γαμήσου" πιθανό να ικανοποιεί τα βίτσια του υβριζομένου σχετικά με τις παρέες που επιδιώκει ή τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και δεν θέλω ή βρισιά από το στόμα μου να ακούγεται σαν προτροπή. Ετσι με καλύπτει απόλυτα το "αντε πέθανε" στις προτροπές  ή  το "είσαι  κακός ή ανήθικος" στους χαρακτηρισμούς .      
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανηθικότητας έδωσε πρόσφατα η τρικυβέρνηση  Σαμαρά με την κατάθεση νομοσχεδίου που προβλέπει στην καταβολή του 50% του βασικού μισθού στους παραιτούμενους από 1ης Μάρτη του 2013 μέχρι να λάβουν την σύνταξή τους. Ακούγεται ωραίο, μάλιστα άκουσα και σχόλια για την ευαισθητοποίησή της από όσους πιστεύουν -κατά τα αμερικάνικα πρότυπα ότι τους λέει η τηλεόραση και ο γιατρός τους- χωρίς να σκεφτούν γιατι η ευαισθητοποίηση δεν συμπεριέλαβε όσους έχουν παραιτηθεί εδώ και ένα χρόνο και έχουν ταλαιπωρηθεί από την μη  καταβολή οποιουδήποτε επιδόματος ενώ -ως γνωστόν- οφείλουν να πληρώνουν εφορία, Δέκο και σουπερμάρκετ που δεν δίνουν βερεσέ.
Γι' αυτούς η ευαισθητοποίηση περιορίσθηκε σε κάποια υπουργική απόφαση που θα εκδοθεί εν καιρώ, δηλαδή όταν περάσει ο συνηθισμένος χρόνος των 12 έως 20 μηνών μέχρι την συνταξιοδότηση. Επίσης αποκρύβεται επιμελώς ότι σαν βασικός μισθός υπολογίζεται ο προ πενταετίας ισχύων, πριν δηλλαδή τα καταργηθέντα επιδόματα ενσωματωθούν κατά μεγάλο μέρος σ' αυτόν.
Συμπέρασμα ; 
Λόγω πιέσεων της τρόικας η εν λόγω διάταξη λειτουργεί σαν κίνητρο για την αποχώρηση από την υπηρεσία των δημοσίων υπαλλήλων μια που η τάση είχε σαφώς ανακοπεί από την ταλαιπωρία ιων παραιτούμενων λόγω της καθυστερημένης συνταξιοδότησης και τα περί ευαισθητοποιήσεως είναι απλά το δείγμα της ανηθικότητας της που φαίνεται από την αδιαφορία της για την ταλαιπωρία των όσων αναμένουν την σειρά τους για να λάβουν την σύνταξή τους.

Φυσικά αντίστοιχες συμπεριφορές βρίσκουμε και στον καθρέπτη της πολιτικής ζωής, τα ποδοσφαιρικά. Στήνοντας την παράγκα του ο ΟΣΦΠ έχοντας  την ανοχή του ΠΑΟ που βολευότανε με την δεύτερη θέση, τα μισά λεφτά του τσάμπιονςλιγκ και ένα πρωτάθλημα κάθε επτά χρόνια, εξαφάνισε κάθε προσπάθεια ανατροπής του κατεστημένου όπως της ΑΕΚ το 2008 ή του ΠΑΟΚ το 2010 είτε στα χαρτιά είτε με σφυρίχτρες. Οταν περιορίσθηκαν στην μία οι δυο θέσεις χωρίς προκριματικούς αγώνες στο τσουλου η "συμμαχία" διαλύθηκε, το ίδιο και ο ΠΑΟ που διαπίστωσε στην πράξη πως οι όμιλοι του τσουλού θέλουν άλλο μπάτζετ. Η ΑΕΚ διαλύθηκε κι αυτή και το ίδιο θα πάθαινε και ο ΠΑΟΚ αν δεν εμφαιζόταν ο Ιβάν Σαββίδης σαν επενδυτής. Μόλις ισχυροποιήθηκε η θέση του ΠΑΟΚ άρχισε και το διπλό παιχνίδι από τον ΟΣΦΠ προσπαθώντας να πείσει τους αφελείς πως ο Σαββίδης είναι τουλάχιστον συνιδιοκτήτης της παράγκας αν όχι ο αποκλειστικός της ιδιοκτήτης.
Ετσι άρχισαν να λένε για το πόσα πέναλτυ παίρνει ο ΠΑΟΚ αγνοώντας πόσα έχουν δοθεί σε βάρος του ή πόσες κόκκινες έχουν δει οι παίκτες του την στιγμή που κανένας διαιτητής ως τώρα σε 26 αγώνες πρωταθλήματος δεν έχει τολμήσει να δείξει κόκκινη κάρτα ήνα σφυρίξει πέναλτυ εις βάρος του ΟΣΦΠ. Ακόμα και ο αριθμός στις κίτρινες είναι μικρότερος από το μισό (!) του μέσου όρου των άλλων ομάδων.
Με ενορχηστρωμένο όλο τον φιλικό τους αθλητικό τύπο προσπαθούν να μιλήσουν για σκάνδαλο στην κατάπτωση της ποινής του Σαλπιγγίδη ενώ σκάνδαλο ήταν η πρωτόδικη εξοντωτική ποινή για μια ασαφή χειρονομία ενώ είναι γνωστό πως η αμφιβολία είναι πάντοτε υπέρ του κατηγορουμένου. Απλά σαν ελέγχοντες το σύστημα φρόντισαν για την πρωτόδικη ποινή- που θα άπεφτε σίγουρα αν όχι στον δεύτερο βαθμό, στην ουέφα- ώστε να μπορούν να κολλήσουν την ρετσινιά του ευνοουμένου στον Σαββίδη.
Με τον ίδιο τρόπο προσπαθούν τώρα να αλλάξουν τις ημερομηνίες των πλέηόφφς και του τελικού που οι ίδιοι επέλεξαν σε εποχές που όπως φαίνεται μετρούσαν αλλιώς τα κουκιά- πριν την έλευση Σαββίδη. Ο λόγος είναι φυσικά να διεξαχθεί ο τελικός με αντίπαλο τον Αστέρα ή τον ΠΑΟΚ εν μέσω κρισίμων αγώνων των πλάηόφφς ενώ ο ΟΣΦΠ θα είναι φρέσκος
Η ανήθικότητά τους φαίνεται όταν ζητούν την μετάθεση του τελικού κατά μία μέρα, από το Σάββατο 11 στην Κυριακή 12 Μάη, ώστε να δυσκολέψουν την κάθοδο των εργαζόμενων Θεσσαλονικαίων στον αγώνα στην περίπτωση που ο ΠΑΟΚ προκριθεί σ' αυτόν. Φυσικά αν δεν το πετύχουν θα μιλάνε πάλι για επιρροές του μεγαλοεπενδυτή του ΠΑΟΚ, τόσο κατάπτυστοι...

για λόγους αισθητικής δεν δημοσιεύω φωτογραφία του προέδρου του ΟΣΦΠ, αντ' αυτού...

Βαθυστόχαστες αναλύσεις και συμπτώσεις

Εχω επανειλημμένα τονίσει τις ομοιότητες μεταξύ πολιτικής και ποδοσφαίρου στην χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα  (connais-tu le pays ou fleurit l'orangee, στην ευρωπαϊκή της μορφής εξ ου και αντεγράφη η έκφραση ως είπε ο Νίκος ο Τσιφόρος).
Οταν λοιπόν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς τα πολιτικά δρώμενα με την ισχυροποίηση του Σύριζα, την άνοδο των Χρυσαβγιτών και άλλών μικρών κομμάτων τα οποία όμως φαίνεται να υποχωρούν π.χ. οι Ανεξάρτητοι Ελληνες καθώς και την εξαφάνιση του ΠαΣοΚ, πρέπει να καταφύγει στα αντίστοιχα ποδοσφαιρικά πρότυπα για να κατανοήσει την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο σαν άθλημα είναι πιο απλό και πιο καθαρό από την πολιτική.

Μέχρι της κρίσεως στην ποδοσφαιρική Ελλάδα κυριαρχούσε το ΠΟΚ αποτελούμενο από ΟΣΦΠ, ΠΑΟ και ΑΕΚ ανεξάρτητα αν τους τίτλους σχεδόν μονοπωλούσε ένα μόνο σωματείο. Τα σωματεία είχαν λόγο στα δρώμενα και τους κανονισμούς του παιχνιδιού και κυρίως η θέση στην προεδρία τους ήταν αντίστοιχή σε ισχύ με την θέση ενός υπουργού στην κυβέρνηση. Δεν μπορούσε ο πρώτος τυχόν- ανεξάρτητα από την οικονομική του δύναμη- να αναλάμβανε τις τύχες ενός εκ των τριών συλλόγων, ουσιαστικά υπήρχε και μια πολιτική επιρροή στην ανάδειξη του προέδρου. Θυμηθείτε, Κόκαλης στον ΟΣΦΠ, Βαρδινογιάννης στον ΠΑΟ και Νικολαΐδης στην τρίτη τη τάξει ΑΕΚ. Το ΠΟΚ ήταν κάτι σαν τον δικομματισμό που επικρατούσε στην πολιτική σκηνή, τρεφόταν από το ίδιο το σύστημα. Το ξήλωμα του ξεκίνησε από την ΑΕΚ μετά την αποχώρηση Νικολαΐδη όταν τυχάρπαστοι βρέθηκαν στο τιμόνι της ΑΕΚ χωρίς φυσικά να έχουν καμιά πολιτική δύναμη, ούτε το "όνομα" του Ντέμη με αποτέλεσμα το ΠΟΚ να γίνει εδώ και δυο-τρία χρόνια δίπολο και να μειωθεί η επιρροή του.
Η κρίση έφερε μεγάλες ανακατατάξεις και ο ΠΑΟ μετά την αποχώρηση του Βγενόπουλου που μέσω Πατέρα διαδέχθηκε τον Βαρδινογιάννη οδηγήθηκε σε συρρίκνωση ανάλογη με την του ΠαΣοΚ όταν διαδέχθηκε ο Βενιζέλος τον Γιωργάκη. Το ΠαΣοΚ έφτασε σε μονοψήφια νούμερα στα γκάλλοπ και ο ΠΑΟ πίσω από την πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Ο Αλαφούζος είναι πλέον πιο ασήμαντος από έναν υφυπουργό, παρ' ότι πρόεδρος του ΠΑΟ. Ισχυρός πολιτικά και οικονομικά ο Σαββίδης, συνομιλητής του Σαμαρά όπως και ο Μαρινάκης, έκανε τον ΠΑΟΚ μόνο αντίπαλο εξουσίας του ΟΣΦΠ, κατι αντίστοιχο με την άνοδο του Σύριζα στα επίπεδα της ΝουΔου, μόνου πλέον εκπροσώπου του πάλαι ποτέ δικομματισμού.

Οι πορείες του Αστέρα Τρίπολης και του Ατρόμητου -από το πουθενά- θυμίζουν τις αντίστοιχες της Χρυσαβγής και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων με τους τελευταίους να παρουσιάζουν μια μικρή κάμψη όπως και ο Ατρόμητος άλλωστε.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τώρα τον νικητή των επόμενων εκλογών  όπως δεν ξέρει ποιός θα πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου ή σε δυο χρόνια. Η εποχή που ο πρωταθλητής ήταν γνωστός από τον Σεπτέμβρη τελειώνει μαζί με τον δικομματισμό.

( Λόγοι αισθητικής μου επιβάλλουν να μη δημοσιεύσω φωτογραφία του προέδρου του ΟΣΦΠ )

Θέρος εν όψει !

ονειρο (προ)θερινης νυκτός

Τώρα που το μυρίζομαι, έρχεται καλοκαίρι
θα ήθελα μιά σύντροφο ή πως το λένε, ταίρι
μαζί της να αράζαμε σ' ένα ωραίο μέρος
και φίνα να τη βγάζαμε-αδιάφορον ο έρως

Μαζί της να την έκανα σε μιά βραχονησίδα
απ΄τις πολλές που βρίσκονται στη τοπική πατρίδα
κολύμπι, ξάπλα, ψάρεμα ολόκληρη τη μέρα
το βράδυ βόλτα στο χωριό και στο δασάκι πέρα

Δεν είμαι πολύ δύσκολος αν τάχα θα μ' αρέσει
φτάνει γλυκό το πρόσωπο και δακτυλίδι μέση
σημάδι πως το πνεύμα της θα είναι ζωηρό
και πως λατρεύει σίγουρα το αλμυρό νερό

Τη τέχνη νάχει γιά ν' ακούει όλες τις ιστορίες
που τραγουδούν τα κύματα στις βραχοπαραλίες
ελεύθερα να διηγηθεί τα όσα στη ζωή της
εγνώρισε πριν γητευθεί από το ποιητή της

Κι' όταν δεν θέλει να μιλά, να έρχεται η σειρά μου
ν' ακούει γιά τα σώψυχα που έχω στη καρδιά μου
να της διηγούμαι έμμετρα και παραστατικά
όλες τις εμπειρίες μου και τα διαφυσικά

Να μην ανοίγει τη τιβί, ούτε εφημερίδες
μονάχα εκεί στου ίντερνετ τις έντεχνες σελίδες
μιά βόλτα επιβάλλεται γιά νάχουμε επαφή
να ξέρουμε τη κίνηση, τη λογοτεχνική

Ω, τούτο να συνέβαινε, εμού του ταλαιπώρου
θα ήμουν στον παράδεισο, μέχρι του φθινοπώρου!