Ο θάνατος του Δον Ζουάν στα 82 του

.
Αφιερώνεται στους αυτόχειρες δανειολήπτες των τραπεζών.
Σε όσους το βλέπουν ερωτικά διευκρινίζω ότι
82,11 = 69 + 19 % Φ.Π.Α.


Ολα κι’ όλα καταρρέουν
Με θόρυβο αναίτιο
Στη θλιβερή επέτειο
Τα όνειρα επιπλέουν

Δύσκολη πλέον η ζωή
Στο καθημερινό της
- προέχει η σεμνότης -
Επιθυμιά κρυφή

Η γενετήσια ορμή
Μπλεγμένη στα δεσμά της
Από τη μιά προστάτης
Στην άλλη μιά ξανθή

Ηταν όλα ξεχασμένα
Σιωπηλά και μακρινά
Στρώση κερί να τα κρατά
Καλά ταριχευμένα

Μα θα σηκώσεις το κερί
Το μαύρο σα σεντόνι
Που όλα τα πλακώνει
Θα δεις αυτοστιγμί

Τη σπίθα όπου λαχταράς
Προς γυναικών την άγρα
Θα πάρεις ένα βιάγκρα
- τους όρκους σου πατάς -

Τώρα ξανανιωμένος
- ω της χημείας θαύμα -
Επούλωσες το τραύμα
Μα είσαι χρεωμένος

Οτι απ’ τη φύση κλέψεις
Πρέπει να το πληρώσεις
Και τη ζωή θα δώσεις
Το χρέος να επιστρέψεις