Μετά ήρθε η αγάπη μου περπατώντας στα τέσσερα και μου μίλησε γιά τα όνειρά της. Κοιτώντας με ίσια στα μάτια χωρίς το παραμικρό βλεφάρισμα και φέρνοντας την ανάσα της κοντά στην δική μου. Τα είπε όλα χωρίς δισταγμό, χωρίς την παραμικρή διάθεση επιβολής ή υποταγής, εστιάζοντας εκεί που το ένστικτό της την οδηγούσε. Ηταν καιρός γιατί πολύ είχα φορτώσει με την συμπεριφορά της. Δεν είναι δυνατόν να με κοιτάζει σαν μολυσμένο κάθε φορά που συναντάω έναν αξιόλογο άνθρωπο, η ζηλιάρα.
Ζηλιαρόγατα της φώναξα και το εννούσα. Κι' αυτή το ...εννοούσε.
Χώθηκε στην αγκαλιά μου και φιλιώσαμε. Ετσι απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου