Σαν πέσει πείνα, αδερφέ,
πείνα και των γονέων
και τα κορίτσια προσδοκούν
δώρα αντί ανθέων
πάει να πει πως φάγαμε
ό,τι είχαμε στην άκρη
και τώρα πως θα κλάψουμε
όλοι με μαύρο δάκρυ.
Πανάθεμα, πανάθεμα
σ' όσους μας κυβερνάνε
το μόνο που τους ένοιαξε
ήταν πόσα θα φάνε
Μας στρίμωξαν, μας άρπαξαν
κάθε μπουκιά απ' το στόμα
μα κι' από τον κώλο το βρακί
μας πήρανε ακόμα !
Με το που ξανάνοιξαν τα σχολεία μου ξανάρχονται ένα-ένα...χρόνια δοξασμένα !!!
3 σχόλια:
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο για το ποίημα, δεν το έχω κοιτάξει ακόμα
γιατί ζορίζομαι τις τελευταίες μέρες, θα το κοιτάξω να διορθώσω
τον στίχο σε πρώτη ευκαιρία.
Να είσαι καλά και ευχαριστώ που με διαβάζεις και με παρακολουθείς.
Δεν το δημοσίευσα το σχόλιο όπως έγραψες κι εσύ από κάτω.
Το αποθήκευσα όμως για να το κοιτάξω προσεκτικά.
(αναφέρομαι σε ένα ποίημα για το Φάληρο όπου σχολίασες).
Καλό βράδυ!
Σοφία
Πολύ καλό το ποιηματάκι το σημερινό που διαβάζω τώρα!
Καλωσορίζω το πέρασμά σου από εδώ και σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου
Δημοσίευση σχολίου