"Ενας δικηγόρος με τον χαρτοφύλακά του μπορεί να κλέψει περισσότερα από έναν γκάγκστερ με το πιστόλι του"
λόγια του Ντον Βίτο Κορλεόνε από το βιβλίο "Ο Νονός" του Μάριο Πούτσο
Σε κάποια ομάδα μιας εξωτικής χώρας συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Το πιο παράξενο ίσως είναι ότι η ομάδα βυθίζεται στα χρέη και την φτώχεια αλλά οι εκάστοτε πρόεδροι και παράγοντές. της ... πλουτίζουν.
Πως έγινε αυτό κανένας δεν το κατάλαβε. Την πρώτη φορά που τα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας, οι παίκτες, εμειναν ελεύθεροι να διαπραγματευθούν την μεταγραφή τους χωρίς ανταλλάγματα για τον σύλλογο, ένας εντελώς απρόσμενος τίτλος έρριξε στάχτη στα μάτια όσων ζήταγαν περαιτέρω διευκρινίσεις. Οταν τα πανηγύρια κόπασαν κι άλλοι παίκτες έμειναν ελεύθεροι στον απόηχο του θριάμβου και της αλλαγής του προέδρου-δικηγόρου από κάποιον συνάδελφό του. Κάποιες κακές γλώσσες έλεγαν πως οι παίκτες δεν αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά πουλήθηκαν με τα λεφτά κάτω από το τραπέζι για να μην πληρώσουν εφορία κ.λ.π.
Κανένας δεν σκέφτηκε να ρωτήσει τι απέγιναν αυτά τα λεφτά αφού επισήμως η ομάδα δεν εισέπραξε τίποτε, εξ άλλου η ομάδα είχε τόσες υποχρεώσεις.
Οταν τα πράγματα σκούρηναν λιγάκι και το παραμύθι με τις αποδεσμεύσεις δεν έπειθε πλέον κανένα, κάποιος παράγοντας είχε μια φαεινή ιδέα- οι κακές γλώσσες λένε πως την αντέγραψε από άλλο σωματείο της ίδιας εξωτικής χώρας με το οποίο είχανε κοινά χρώματα και όχι μόνο :
Μόλις εκδηλωνότανε ενδιαφέρον αγοράς από άλλη ομάδα της έδειχναν με τρόπο να πληρώσει υπογείως τα μισά (λέμε τώρα ένα νούμερο) της αξίας του ποδοσφαιριστή και να τον πάρει σαν ελεύθερο. Μα επειδή δεν τους έπαιρνε να τον αποδεσμεύσουν, έπειθαν τον ποδοσφαιριστή να κάνει προσφυγή για τα οφειλόμενα και κατά τα ειωθότα να έρθει σε συμβιβασμό με την ομάδα του και να χαρίσει κάποια χρωστούμενα της ομάδας με αντάλλαγμα την ελευθερία του.
Ευτυχώς που αυτά συμβαίνουν μόνο σε εξωτικές χώρες και όχι στην αιωνία Ελλάδα...
λόγια του Ντον Βίτο Κορλεόνε από το βιβλίο "Ο Νονός" του Μάριο Πούτσο
Σε κάποια ομάδα μιας εξωτικής χώρας συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Το πιο παράξενο ίσως είναι ότι η ομάδα βυθίζεται στα χρέη και την φτώχεια αλλά οι εκάστοτε πρόεδροι και παράγοντές. της ... πλουτίζουν.
Πως έγινε αυτό κανένας δεν το κατάλαβε. Την πρώτη φορά που τα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας, οι παίκτες, εμειναν ελεύθεροι να διαπραγματευθούν την μεταγραφή τους χωρίς ανταλλάγματα για τον σύλλογο, ένας εντελώς απρόσμενος τίτλος έρριξε στάχτη στα μάτια όσων ζήταγαν περαιτέρω διευκρινίσεις. Οταν τα πανηγύρια κόπασαν κι άλλοι παίκτες έμειναν ελεύθεροι στον απόηχο του θριάμβου και της αλλαγής του προέδρου-δικηγόρου από κάποιον συνάδελφό του. Κάποιες κακές γλώσσες έλεγαν πως οι παίκτες δεν αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά πουλήθηκαν με τα λεφτά κάτω από το τραπέζι για να μην πληρώσουν εφορία κ.λ.π.
Κανένας δεν σκέφτηκε να ρωτήσει τι απέγιναν αυτά τα λεφτά αφού επισήμως η ομάδα δεν εισέπραξε τίποτε, εξ άλλου η ομάδα είχε τόσες υποχρεώσεις.
Οταν τα πράγματα σκούρηναν λιγάκι και το παραμύθι με τις αποδεσμεύσεις δεν έπειθε πλέον κανένα, κάποιος παράγοντας είχε μια φαεινή ιδέα- οι κακές γλώσσες λένε πως την αντέγραψε από άλλο σωματείο της ίδιας εξωτικής χώρας με το οποίο είχανε κοινά χρώματα και όχι μόνο :
Μόλις εκδηλωνότανε ενδιαφέρον αγοράς από άλλη ομάδα της έδειχναν με τρόπο να πληρώσει υπογείως τα μισά (λέμε τώρα ένα νούμερο) της αξίας του ποδοσφαιριστή και να τον πάρει σαν ελεύθερο. Μα επειδή δεν τους έπαιρνε να τον αποδεσμεύσουν, έπειθαν τον ποδοσφαιριστή να κάνει προσφυγή για τα οφειλόμενα και κατά τα ειωθότα να έρθει σε συμβιβασμό με την ομάδα του και να χαρίσει κάποια χρωστούμενα της ομάδας με αντάλλαγμα την ελευθερία του.
Ευτυχώς που αυτά συμβαίνουν μόνο σε εξωτικές χώρες και όχι στην αιωνία Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου