Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Afieromeno stous greceuropeous politikous mas

.
Αφιερωμένο στους "ευρωπαϊστές" πολιτικούς, κυβερνητικούς, συνδικαληστές και λοιπούς συγγενείς που το μόνο οικονομικό μέτρο που ξέρουν  είναι να χαμηλώνουν τους μισθούς και να φορολογούν τους ασθενέστερους...



Lucio Dalla       Piazza Grande        
(ελεύθερη μετάφραση)

Santi che pagano                                        Αγιος κανένας
il mio pranzo non ce n'è                               δεν υπάρχει πια εδώ
sulle panchine in Piazza Grande,      να μου αγοράσει ένα ψωμάκι
ma quando ho fame                                    κι εμπόροι σαν την αφεντιά μου
di mercanti come me                                   όταν πεινώ
qui non ce n'è.                                             δεν είναι εδώ

...
...

A modo mio avrei bisogno                          Στη ζήση μου
di carezze anch'io.                                      ένα χαδάκι το ζητώ
Avrei bisogno di pregare Dio.                     και με τον άγιο κουβεντιάζω
Ma la mia vita                                            μα το πως ζω
non la cambierò mai mai,                            και ποιούς ανθρώπους εκτιμώ
a modo mio quel che sono l'ho voluto io     ποτέ, ποτέ μου δεν αλλάζω

...
...

Lenzuola bianche                             Ασπρα σεντόνια
per coprirci non ne ho                      που να βρω να σκεπαστώ
sotto le stelle in Piazza Grande,         και για ταβάνι έχω τ' αστέρια
e se la vita non ha sogni                    μα όσο ζόρι κάθε μέρα κι αν περνώ
io li ho e te li do.                              θα ονειρευθώ                    
... 
...

E se non ci sarà                                                  Και αν οι ανθρώποι
più gente come me                                             σαν και μένα πια χαθούν
voglio morire in Piazza Grande,                          εδώ θα θέλω να πεθάνω
tra i gatti                                                            με τις γατούλες
che non han padrone come me                           της πλατείας αγκαλιά
attorno a me                                                      που ζουν χωρίς αφεντικά


Καλή χρονιά !!!

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Της κρισης οι απολύσεις




Μου 'πανε πως θ' απολυθώ
την άλλη εβδομάδα
η κρίση η οικονομική
σαρώνει την Ελλάδα

Το τι θα κάνω τώρα εγώ
δεν θέλουν να σκεφτούνε
ίσως με τις περικοπές 
μπορέσουν να σωθούνε

Και πες μου εσύ που μ'αγαπάς
αν βλέπεις κάποια λύση
πως θα επιβιώσουμε
μέσα σ' αυτή τη κρίση

Μου δώσαν δυό μηνών μισθούς
και κάποιες υποσχέσεις
πως άμα ξανανοίξουνε
δικιά μου θάναι η θέσις

Μου 'πανε  "κάνε υπομονή 
και λίγα να ξοδεύεις
κι όσα ακούς για το ευρώ
μην τα πολυπιστεύεις"

Και πες μου εσύ που μ'αγαπάς
αν βλέπεις κάποια λύση
πως θα την σκαπουλάρουμε
από αυτή τη κρίση

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα ;;

 Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον ορατόν και μέλαν....



Κι αν οι γιορτές αλλάξαν χρώμα
κι η τσέπη έχει κουραστεί
κάτι μου λέει έχουμ' ακόμα
δρόμο  για νάβγει η ψυχή

Τι τα Χριστούγεννα είναι μαύρα,
μας στέρεψε  η απαντοχή
και των παιδιών μας αυτή η αύρα
που μας γλυκαίνει την ψυχή

Ονειρο μοναχό μας μένει
ένα ταξίδι με τον νού
και την ζωή μας ρημαγμένη
στα περιβόλια του ουρανού





Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Σε ήχο πλάγιο, τρία δεύτερα



Ενάμιση.
Του είχε γίνει έμμονη ιδέα το ενάμιση, το έβλεπε παντού στην κάθε μέρα του, στην δική του πραγματικότητα. Το ενάμιση είχε αντικαταστήσει την μονάδα  στην ζωή του, αφού σε κάθε πράγμα έβλεπε κι ένα μισό να το ακολουθεί, σαν ξωτικό που βλέπουν μόνο οι αλλοπαρμένοι ή οι νουνεχείς ενορατικοί.
Στην πραγματικότητα ίσως ήταν μια χρονική αντανάκλαση μετρημένη σε γήινα χρόνια. Πράγματι έναμισης χρόνος είχε περάσει από τότε που πέθανε ή από τότε που γεννήθηκε, ήταν ένα και το ίδιο πράγμα ανάλογα από την σκοπιά που το έβλεπες αλλά ήταν μιάμιση ζωή όταν την ζούσες, τουλάχιστον απ' την σκοπιά των ζωντανών.
Στο κρεβάτι του, ημίδιπλο έπιανε χώρο μόνο για έναν αλλά σε σκέτο μονό κρεβάτι δεν βολευότανε για να κοιμηθεί, είχε την αίσθηση ότι κρεμιότανε στο κενό ενώ στο διπλό δεν κοιμότανε αγωνιώντας να βρει τα όριά του. Στο φαγητό του, αφού τελείωνε την μερίδα του ανακάλυπτε πως πείναγε κι άλλο, ήθελε μισή μερίδα ακόμα για να χορτάσει. Μιάμιση οδοντοστοιχία στο στόμα να μασάει, μ' ενάμιση μάτι έβλεπε, τ' άλλο μισό ο καταρράκτης θόλωνε, ενάμιση χέρι τούχε αφήσει η τενοντίτιδα κι ενάμιση πόδι τ' αρθριτικά. Ενάμισης όροφος το ρημαγμένο σπιτικό του και μιάμιση γυναίκα στην ζωή του μέτραγε, σαν έκανε τον λογαριασμό με τιμιότητα. Την είχε μάθει για τα καλά αυτήν την τιμιότητα στο μέτρημα, τις στιγμές που έτρεχαν οι ήχοι μα η εικόνα είχε παγώσει και δεν ήταν σινεμά ή τηλεόραση, ήταν η ίδια η ζωή του που τούκανε παιχνίδι, να συνεχίσει να την ζει σαν από θαύμα, μα και να κουβαλάει δεμένη αναπόσπαστα μιάν άλλη ακόμα, την μισή του που γενήθηκε σ' αυτή την συγκυρία.
Πάντα πίστευε πως υπήρχε και μια άλλη παράλληλη ζωή σε άλλο κόσμο, που θα την συναντούσε σαν άλλαζε ευθεία, με τον θάνατο. Στην περίπτωσή του, από ένα μπλέξιμο της μοίρας, το πέρασμα του δεν ολοκληρώθηκε, ήταν σαν να απέκτησε έναν καινούργιο εαυτό, μισό αυτή την φορά, που έβλεπε τα πάντα από την άλλη πλευρά του νομίσματος αλλά δεν μπορούσε να τα αξιοποιήσει, ως γνωστόν οι παράλληλες ευθείες δεν συναντώνται παρά σ' ελάχιστες πτυχές του χωροχρόνου.
Το πρόβλημά του δεν ήταν ότι έβλεπε με ενάμιση μάτι από τον καταρράκτη αλλά ότι και η ψυχή του "έβλεπε" κι  αυτή μ' ενάμιση μάτι, σε κάθε συναίσθημα αυτό το μισό τον ενοχλούσε είτε έλειπε, είτε περίσσευε. Στα νιάτα του είχε ζήσει αυτό που λέμε διπλή ζωή, όπως οι περισσότεροι των ανθρώπων -συνειδητά ή όχι- αλλά η κούραση και η απόλαυση τον γύρισε -όπως όλους ή σχεδόν όλους- σε μονές επιλογές. Τούτο το πράγμα όμως με τον ενάμιση βίο ήταν απίστευτα κουραστικό αλλά και φορτικό μιας και δεν του έδινε το περιθώριο της επιλογής, μόνο την υποψία, την βεβαιότητα θα μπορούσε να ισχυρισθεί, πως έμαθε τον τρόπο της παραγωγής των φαντασμάτων. Μέχρι τότε πίστευε ότι τα φαντάσματα ήταν γυναίκες άπιστες, τυλιγμένες μ' ένα σεντόνι που πήγαιναν τις άγριες τις ώρες να βρουν τον παράνομο εραστή τους, τώρα ο κόσμος των σκιών του είχε γίνει πιο οικείος.
Το μόνο πράγμα που είχε απομείνει το ίδιο ήταν ότι ήθελε, αισθανόταν, χρειαζόταν την γυναίκα σαν το άλλο του μισό μα όχι πια για να γίνουν οι δύο "εις σάρκαν μία" αλλά για να ολοκληρώσει την διπλή του οντότητα. Φυσικά όμως καμια φυσιολογική γυναίκα δεν ήθελε ενάμισυ άντρα για συμπλήρωμα και οι πιθανότητες να βρεί γυναίκα με ενάμιση εαυτό σαν τον ίδιον ήταν απειροελάχιστες.
Παρατηρώντας την γάτα του σκέφτηκε πως για πρώτη φορά δεν είχε βρει να δώσει το μικρό της και μεγάλωνε μαζί με την μάνα του, είχε γίνει ήδη μισό γατάκι αλλά σίγουρα δεν θα έμενε εκεί, οι γάτες -λένε- έχουν επτά ψυχές και όχι μιάμιση ...