Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Λογοτεχνία και ποδόσφαιρο

Μιά εφαρμογή της Διαφυσικής επιστήμης σε ξένους χώρους

Δεν έχω διαβασει ποτέ μου Πεσόα (τον θεωρώ μόδα, κάτι σαν τους μεξικάνους σκηνοθέτες. Εξ άλλου μπορείς να κάνεις κριτική σε κάποιον που δεν έχεις διαβάσει καθόλου, δεν έχει και μεγάλη διαφορά από αυτούς που τον διάβασαν και τον κριτικάρουν ενώ δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτε).
Ο άλλος ο Σοάρες πάλι... όπως οι ομάδες έχουν γεμίσει ξαφνικά με λάτιν ποδοσφαιριστές έτσι και η λογοτεχνία... πέρασε πλέον η μόδα των ανατολικών και των αφρικανών.
(Παρεμπιπτόντως όλες οι ομάδες που σέβονται τον εαυτό τους έχουν Ιβηρες προπονητές - το ΑΕΚάκι του Μπάγιεβιτς δεν έχει τον απαιτούμενον αυτοσεβασμό - δεν ξέρω πως ερμηνεύεται λογοτεχνικά αυτό )
Την εποχή που πρωτοκτύπησε εκατόχρονα ο Μαρκές παίζανε μπάλλα στην Ελλάδα ο Βερόν κι' ο Βιέρα. Τέτοιας κλάσης ισπανόφωνοι δεν ξανάπαιξαν μπάλλα στην Ελλάδα - γέρασαν γρήγορα όμως, ήρθαν μετά τα τριανταφεύγα τους. Οι επόμενοι Σουνταμερικάνοι δεν στάθηκαν στο ύψος τους. Εφάρμοσα διαφυσικά τον ποδοσφαιρικό κανόνα στην λογοτεχνία.
Εαν όμως ο Πάμπλο Γκαρσία και ο Κοντρέρας πάρουν κάνα πρωτάθλημα ή κύπελλο με τον ΠΑΟΚ μπορεί να αναθεωρήσω την γνώμη μου γιά τους ισπανόφωνους συγγραφείς, μιά που στην επικράτησή τους επί των χρησιμοποιούντων την πορτουγκέζικη γλώσσα, η συμβολή -ειδικά του Γκαρσία- θα είναι μεγάλη...

Οταν μικροί διαβάζαμε Τσέχωφ και Ντοστογιέφσκι στα γήπεδα θριάμβευε ο Μπλαχίν (μετά μάθαμε ότι ήταν Ουκρανός- τότε όλοι ήσαντε σοβιετικοί )
Μετά συμπληρώσαμε την κλασσική μας μόρφωση με Γκαίτε όταν ο Μπεκενπάουερ κι' ο Καρλ-Χάϊνς Ρουμενίγκε καθιέρωναν ποδοσφαιρικά την νάτσιοναλμανσσάφτ σαν υπερδύναμη.
Η άνθιση της ιταλικής λογοτεχνίας με τον Ομπέρτο Εκο στις φόρμες του, συνέπιπτε χρονικά με τον Καπέλλο και τον Φακέττι. Οταν τελειώσανε ποδοσφαιρικά αυτοί παρέσυραν και τον Εκο. Το χαμένο πέναλτυ του Πάολο Ρόσσι έδωσε το μπαλλάκι στους Νοτιαμερικάνους.
Εξαίρεση πάντοτε η αιωνία Ελλάς, δεν μπόρεσε να συγχρονίσει τις λογοτεχνικές με τις ποδοσφαιρικές της επιτυχίες. Τα Νόμπελ στον Σεφέρη και τον Ελύτη δεν έφεραν παγκόσμια αναγνώριση στον Κούδα ή τον Δομάζο, το δε Γουέμπλεϋ καλύτερα να μην το θυμόμαστε- σιγά το κατόρθωμα - πολλές ακόμα μικρές ομάδες έπαιξαν τελικό και μάλιστα μία από αυτές η Στεάουα πήρε και το κύπελλο.
Θυμάται κανείς κανένα Ρουμάνο συγγραφέα ;
Από την άλλη μεριά η εποποιΐα του Θοδωρή Ζαγοράκη δεν συνοδεύτηκε από κάποια λογοτεχνική έξαρση, ίσως να φταίει που δεν είχα αρχίσει ακόμα να συγγράφω...

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Κυνηγοί και ψαροντουφεκάδες


Εχουν κάτι το κοινό. Χρησιμοποιούν όπλο, κτυπούν με ασφάλεια και εξ αποστάσεως.
Οπως σε μιά ενέδρα... και με εξαίρεση κάποιες ελάχιστες περιοχές της Ελλάδας, η ενέδρα δεν θεωρείται επίδειξη ανδρείας μιά που δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης στο θήραμα.
Συνεπώς αυτού του είδους το κυνήγι απέχει του να θεωρείται "άθλημα", σπορ γιά να το πούμε ελληνικά, απομένει σαν τερπνόν η ικανοποίηση του εκτελεστή και σαν ωφέλιμον η τροφή που παρέχει το θήραμα. Βασικότερος λόγος είναι ότι το θήραμα δεν έχει απολύτως καμμία δυνατότητα απέναντι στο φυσίγγι ή το καμάκι του ψαροντουφεκά, παρά μόνη ελπίδα το κακό του σημάδι
Τι σχέση μπορεί να έχει το κυνήγι με το ψάρεμα με πετονιά, όπου το ψάρι μπορεί να ξεαγκιστρωθεί, να μπλέξει ή να σπάσει την πετονιά και το αγκίστρι, δηλαδή έχει κάποιες δυνατότητες να ξεφύγει ή το κυριότερο να μην μετέχει καν στην διαδικασία, να μην "τσιμπήσει".
Ενώ στην περίπτωση του κυνηγού υπάρχει το σκυλί να βγάλει το θήραμα απ' την φωλιά ή την κρυψώνα του, υποχρεώνεται δηλαδή το θήραμα να συμμετέχει στο "άθλημα".
Βέβαια και στην περίπτωση του κυνηγού και στην περίπτωση του ψαρά η επιτυχία μοιάζει να έχει το ίδιο αποτέλεσμα όμως αν η σχέση του ψαρά με τα ψάρια είναι ερωτική, η σχέση του κυνηγού με το θήραμα είναι βιασμός
Εχετε παρατηρήσει πως κυνηγά πουλιά μιά γάτα ; Πλησιάζει όσο πιό αθόρυβα μπορεί και από πίσω το πουλί στα δύο τρία μέτρα. Εκεί σταματά και αρχίζει να βγάζει κάποιους ήχους ώστε το πουλί να γυρίσει προς αυτήν. Μόλις γυρίσει το πουλί επιτίθεται. Το πουλί δεν μπορεί να πετάξει προς τα πίσω όπότε πετάει προς την γάτα και αν δεν προλάβει να πάρει πολύ ύψος με ένα άλμα η γάτα το κατεβάζει.
Δεν έχω δει γάτα με κυνηγετική καραμπίνα

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

BREEZE !

Επειδή αν δεν παινεύσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, δεν συνεπάγεται ότι αν δεν παινεύσεις την γάτα σου θα σε ...γκρατζουνήσει. Οχι, αλλά πικραίνεται η καϋμένη. Τόσες και τόσες άσχετες προβάλλονται σαν σούπερσταρς και οι γνήσιες βεντέττες να μένουν στα σκοτάδια ;
Και μιά που μετά από ενάμισυ χρόνο αποφάσισε να ξαναγίνει μαμά της έφιαξα μιά καρτούλα καταγωγής ώστε να μπορεί να συστήνεται.




Δεν ήταν βέβαια πάντα έτσι η Breeze, σαν μικρή γατούλα ήταν βέβαια χαριτωμένη, ίσως λίγο παραπάνω απ' το κανονικό, αλλά αυτό συμβαίνει συχνά στα γατάκια




Μετά άρχισε να μακραίνει η ουρά της, ίσως (πάλι) λίγο παραπάνω από το κανονικό αλλά και αυτό συμβαίνει κάποιες φορές



Μετά όμως η ουρά άρχισε να φουντώνει φθάνοντας σε διαστάσεις το σώμα της αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, εξακολουθούσε να είναι ένα χαριτωμένο γατάκι.

Ο ύπνος τρέφει τα παιδιά (και τα γατιά) και η Breeze του έδινε να καταλαβαίνει μόλις τελείωνε τα παιχνίδια της



Πάντοτε κοιμότανε κοντά μας, είτε στον καναπέ αν κάποιος έβλεπε τηλεόραση, είτε στο γραφείο αν κάποιος δούλευε εκεί. Βέβαια σιγά - σιγά μεγάλωνε και χειμώνιαζε ώσπου μιά μέρα...


η Breeze είχε μεταμορφωθεί σε μιά καταπληκτικά όμορφη γάτα με τα χαρακτηριστικά της ράτσας της. Ο λόγος ήταν ότι γεννήθηκε καλοκαίρι και τα γατιά αυτής της ράτσας σε κλίματα σαν τα δικά μας ρίχνουν την γούνα τους με τις ζέστες ή δεν την αναπτύσσουν σαν νεαρά άτομα.


Φυσικά μεγαλώνοντας είχε μάθει όλα όσα ήταν απαραίτητα ώστε να συμπεριφέρεται σαν μια σωστή "κυρία" και να λατρεύεται από τους ανθρώπους του σπιτιού.


Η Breeze δεν έχει χαρτιά προέλευσης κ.λ.π. , η μητέρα της βάσταγε από την ράτσα και τρία γατάκια από τα περίπου τριάντα που γέννησε είχαν τα χαρακτηριστικά της ράτσας. Η Breeze πάντως στην πρώτη γέννα της είχε τέσσερα στα τέσσερα με τα χαρακτηριστικά της.

Δείτε το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=4g0-fSOv2bA

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ενα Κάπα διαφορά ;

Ισως εδώ να χρειαζότανε μιά κάππα αλλά πάλι δεν πειράζει, ζαλιστήκαμε και φάγαμε τρίαΠάντως δεν το πήραμε κατάκαρδα. Στο επόμενο ματς, του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα, βάλαμε τρία αλλά το κυριώτερο ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε στις ΠΑΟΚgήδικες κερκίδες

ΠΑΟΚ σ' αγαπώ, ΠΑΟΚ είσαι ένας
δύο γκολ από τον Λουκά, δεν έφαγε κανένας

Φυσικά Λουκά είναι ο Βύντρα του ΠΑΟ.
Δεν λείπει μόνο το κάπα, είναι πιο μεγάλη η διαφορά, ίσως είναι στο αίμα των ΠΑΟΚgήδων



Τα μαργαριτάρια είναι παντοτινά και όχι τα διαμάντια


14 Φεβρουαρίου, γιά τους ελληνορθόδοξους τιμάται η μνήμη των Αυξεντίου, Μάρωνος και Γεωργίου Μιτυλήνης.
Παγκοσμίως θεωρείται του Αγίου Βαλεντίνου, ημέρα των ερωτευμένων
Την ίδια επέτειο αλλά μερικά χρόνια μετά...
- Θέλω το πιό σπάνιο μαργαριτάρι του κόσμου !

- Θα τόχεις. Κι’ από μένα, μπόνους, το πιό σκούρο.

Ηταν από τους άντρες που βαστούσαν τον λόγο τους κι’ ήταν από τις γυναίκες που απερίσκεπτα ζητάγανε ότι περάσει απ’ το μυαλό τους, πολλές φορές χωρίς να το εννοούν.

Στα λόγια συμφωνούσανε πλήρως, στις εικόνες στο μυαλό τους όμως οι διαφορές ήταν τεράστιες.

Αυτή φανταζόταν κατ' αρχήν μια λεπτή χρυσή αλυσσιδίτσα. Να συγκρατεί ένα μικρό μαύρο μαργαριτάρι και από αυτό να κρέμεται - δεμένο με πλατίνα – ένα πελώριο μαργαριτάρι στα χρώματα του ροδάκινου – ταίριαζαν τόσο με τα χρώματα του δέρματός της κι' ακόμα με το κυπαρισσί στα μάτια της. Καθόλου δεν νοιαζότανε που θα έβρισκε τέτοιο κόσμημα, ας το παράγγελνε.

Κι’ αυτός το ίδιο ροδακινί χρώμα έβλεπε σ’ όλο το νερό σαν νάτανε ένα πελώριο μαργαριτάρι. Ηταν ο χώρος μιας θαλάσσιας σπηλιάς σχεδόν σφαιρικής, με την είσοδο στο πλάϊ και την μικρή στρογγυλή τρύπα στην κορυφή να αιχμαλωτίζει όλο το φως όταν ο ήλιος περνούσε από πάνω της. Ούτε αυτός νοιαζότανε που θα βρεθεί τέτοια θαλάσσια σπηλιά γιατί απλούστατα την είχε ήδη βρει. Το εσωτερικό της φαινότανε σαν ένα πελώριο μαργαριτάρι που επαναλαμβανότανε κάθε ασύννεφη μέρα του χρόνου για καμμιά ώρα προς το μεσημέρι. Την έβλεπε πλέον εκεί μέσα, ξαπλωμένη ανάσκελα στον πάτο της σπηλιάς με τα χέρια πλεγμένα στην κοιλιά της και τα μαλιά να κυματίζουν ελαφρά στα υποθαλάσσια ρέματα. Και εδώ τα χρώματα του δέρματος και των μαλλιών της ταιριάζαν με τις αποχρώσεις των νερών. Ηταν σαν να βρισκότανε μέσα ένα πελώριο μαργαριτάρι με τα μάτια κλειστά και το μικρό μαύρο αχινούδι στα μωβ χείλη στον ρόλο της μαύρης πέρλας. Φυσικά οι αχινοί δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν γρήγορα όπως τα καβούρια και οι πορφύρες, κάποιος φαίνεται τον είχε βάλει βιαστικά εκεί.

Τα υπόλοιπα πτωματοφάγα θα ερχότουσαν μόνα τους, αργότερα...

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Διάλογοι θαλασσινοί


CENTO
Αυτό το είδος ποίησης μου θυμίζει κοσμική γιορτή, του Κηλαηδόνη πάρτυ

Διάλογοι θαλασσινοί


- Με πνίγει τούτη η θάλασσα που τόσο αγάπησα
Η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη
Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσανε
Και χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους

Κάτι αναζητούσανε στην σπηλιά την ανατολική


-
Των αθανάτων καίαμεν εξαίσιες εκατόμβες
Ιδέ τα φωσφορίζοντα των ουρανών πελάγη
Μα εσένα μιά παράξενη ζαλάδα σε κινεί
Μη κλαις το μαράζι, μάθε φυλακτό να μη κρεμάς

Μιά στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός


Οι στίχοι ανήκουν στα ποιήματα των ακολούθων ποιητών
1. Μάνος Χατζηδάκις, ο κύκλος του C.N.S.
2. K. Καβάφης, μέρες του 1901
3. Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, περασμένες μου αγάπες
4. Γ. Σεφέρης, επιφάνια
5. Nikareti, το σπήλαιον
6. Ιακ. Πολυλάς, Ιλιάδα
7. Γ. Σουρής, ο Φασουλής Φιλόσοφος
8. Νικος Καββαδίας, το πούσι
9. Νίκος Γκάτσος, άσπρη μέρα
10. Οδ. Ελύτης, το μονόγραμμα

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κύπρου και Πατησίων, Κυριακή 1η Φλεβάρη

Πηγαίνοντας κατά τις δώδεκα προς τον τόπο του εγκλήματος αναρωτιόμαστε τι θα δούμε
Κατεβαίνοντας την οδό Κύπρου λιγο πριν φτάσουμε στην Πατησίων βλέπουμε στον τοίχο ένα από τα συνθήματα που "ενέπνευσε" ο δήμαρχος



Αμέσως το μάτι μας πέφτει στην ταράτσα του ξενοδοχείου όπου τα πουλιά που χάσανε τα σπιτάκια τους στα κλαδιά των δένδρων που ξερίζωσε ο Κακλαμάνης παρακολουθούν την δενδροφύτευση του χώρου από ευαισθητοποιημένους πολίτες

Αδιάψευστοι μάρτυρες της δημαρχιακής θηριωδίας τα ξεριζωμένα δενδρα που απέμειναν στο τόπο του εγκλήματος


Τα παιδάκια προσπαθούν να (ξανα)παίξουν εκεί που κάποτε ήταν (πραγματική) παιδική χαρά


Πάντως από συνθήματα τα πιτσιρίκια...σκίζουν



Ενας ακόμη μάρτυρας της δημαρχιακής θηριωδίας, φόντο στις κούνιες. Το πεσμένο δένδρο φυσικά δεν είναι πεύκο. Ο Δήμαρχος δήλωσε στις 28/01/09, εφημ. metro "Η αλήθεια είναι ότι κόπηκαν τρίαπεύκα τα οποία δεν μεταφυτεύονται, όλα τα υπόλοιπα δένδρα έχουν μεταφυτευθεί στι φυτώριό μας. Μπορεί όποιος θέλει να το επισκεφθεί και να τα δεί "



Μετά την δενδροφύτευση έγινε πάρτυ με μεζεδάκια και πολύ κέφι. Κάποια στιγμή πέρασαν και οι διαδηλώνοντες ποδηλάτες και ένωσαν τις φωνές τους με τις φωνές των παρευρισκομένων σε συνθήματα κατά του Δημάρχου

"Σε τούτο το παρκάκι, περίφραξη δεν πιάνει
καταλαβέ το φασίστα Κακλαμάνη"