Περιμένοντας τον καινούργιο χρόνο...

Βρασμένα, ξεφλουδισμένα αμύγδαλα, αποξηραμένα παπάγια, ακτινίδιο, βερύκοκο, πάνω σε ζάχαρη άχνη και με θερμιδοφόρο υπόστρωμα, υποδύονται την βασιλόπιττα και περιμένουν την αλλαγή του χρόνου. Μέχρι τότε...

Περιμένοντας τον καινούργιο χρόνο και αποτιμώντας τον παλιό μπορεί και να σε πάρει ο ύπνος αν έχεις περάσει τα ...ήντα, τόσα χρόνια οι ίδιοι υπο-απο-λογισμοί καταντούν βαρετοί.
Φέτος όμως μια έκπληξη με περίμενε !
Το άλογο που φαίνεται στην φωτογραφία ήρθε να ζητήσει φορολογικό άσυλο από τις κυβερνητικές επιθέσεις στα εισοδήματα των υποζυγίων. Προφανώς για να με καλοπιάσει μου έφερε το πανάρχαιο γούρι, ρόδια από ασήμι, αρχαιότατης κοπής. Αισθάνθηκα άσχημα που δεν είχα φροντίσει να έχω λίγο σανό στο σαλόνι μου για τους απρόοπτους επισκέπτες αλλά ευτυχώς όπως βλέπετε βολεύτηκε και στο πάτωμα.

Με παρεούλα λοιπόν περιμένω την έλευση του καινούργιου χρόνου. Προσπαθώντας να φέρω κάτι καλό στην μνήμη μου, κάτι που να μου αφήσει μια κάποια καλή γεύση, θυμήθηκα μια κάρτα που μου αφιερώσανε. Αφήνει ένα πολύ πιο αισιόδοξο μήνυμα απ' ότι μπορώ να εκφράσω εγώ, οπότε την μοιράζομαι μαζί σας σαν μια αισιόδοξη νότα από τον χρόνο που έφυγε.

Ευτυχισμένο το 1005 ! (εγώ από όσα ακούω πιστεύω τα...μισά )

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ !

Ωδή στον εργατοπατέρα

Ωδή στον εργατοπατέρα


Δεν είναι όλοι ίδιοι, αδερφέ μου
Δεν είναι ο θεός κομμουνιστής
Δεν έχουν όλοι το λευκό πουκάμισό σου
ούτε πιστόλια εξουσίας φοβερής

Δεν έχουν όλοι τους τραινάκια γιά να παίζουν
ούτε το στόμα τους κοσμούν δόντια χρυσά
Δεν ξέρουν σαν και σε να βγάζουν λόγους
ή το καπέλλο να φορούν λοξά

Χρυσό ρολόϊ όλοι δεν φοράνε
ούτε καπνίζουν πούρα εκλεκτά
τα δακτυλίδια τους δεν έχουν πέτρες
γεννήθηκαν μονάχα για δουλειά

Και συ, τους κλέβεις ουρανό κι' ελευθερία
μ' αντάλλαγμα ένα πενιχρό μισθό
τους ξεπατώνεις με διπλή υπερωρία
και απαιτείς να σε κοιτάζουν σαν θεό

Της κοινωνίας η ισορροπία,
αυτή η μαγική, λεπτή γραμμή,
αχ πόσους σαν και σένανε χωράει
μεχρι να γίνει η κρίση, η τελική.

Η αφορμή ήταν ένα παλιό τραγούδι που μπορείτε να ακούσετε στο σχετικό βιντεοκλιπ. Από το 1965 που γράφτηκε, μέχρι σήμερα πολλές διαφορετικές εκτελέσεις ακούστηκαν αλλά τα λόγια δεν άλλαξαν σε καμμιά. Ούτε το αποτέλεσμα στην κοινωνία. Ας ελπίσουμε με τον καινούργιο χρόνο...

Maggie's Farm

I ain't gonna work on Maggie's farm no more.
No, I ain't gonna work on Maggie's farm no more.
Well, I wake in the morning,
Fold my hands and pray for rain.
I got a head full of ideas
That are drivin' me insane.
It's a shame the way she makes me scrub the floor.
I ain't gonna work on Maggie's farm no more.

I ain't gonna work for Maggie's brother no more.
No, I ain't gonna work for Maggie's brother no more.
Well, he hands you a nickel,
He hands you a dime,
He asks you with a grin
If you're havin' a good time,
Then he fines you every time you slam the door.
I ain't gonna work for Maggie's brother no more.

I ain't gonna work for Maggie's pa no more.
No, I ain't gonna work for Maggie's pa no more.
Well, he puts his cigar
Out in your face just for kicks.
His bedroom window
It is made out of bricks.
The National Guard stands around his door.
Ah, I ain't gonna work for Maggie's pa no more.

I ain't gonna work for Maggie's ma no more.
No, I ain't gonna work for Maggie's ma no more.
Well, she talks to all the servants
About man and God and law.
Everybody says
She's the brains behind pa.
She's sixty-eight, but she says she's twenty-four.
I ain't gonna work for Maggie's ma no more.

I ain't gonna work on Maggie's farm no more.
No, I ain't gonna work on Maggie's farm no more.
Well, I try my best
To be just like I am,
But everybody wants you
To be just like them.
They sing while you slave and I just get bored.
I ain't gonna work on Maggie's farm no more.

Γένεση-Φύση, σημειώσατε 2

Ο ναός του Υψίστου Δία στο Δίον, σημερινό Αγιονέρι Πιερίας

Οι θρησκείες είναι σαν τα πολιτεύματα, επιβάλλονται στους λαούς με την εξουσία. Προσαρμόζονται όμως στα ήδη υπάρχοντα ήθη και έθιμα και πολλές φορές παραμορφώνονται τόσο που παραμένει αμετάβλητη η ουσία και αλλάζουν μόνο οι ονομασίες.
Στην Ελλάδα λατρεύεται- στην πράξη, σήμερα- η Παναγία και στην Ιταλία η Μαντόνα κι' ας μην έχουν θηλυκές θεότητες οι σημερινές θρησκείες των δύο λαών, όπως κάποτε η θηλυκή δεκατητρίτη θεότητα που δεν επιτρεπότανε να πεις το όνομά της, λατρευότανε κρυφά περισσότερο από τον γιό-εραστή-σύζυγό της που φαινότανε να ασκεί την εξουσία, σοφά όμως είχαν αφήσει ένα νησί, την Σαμοθράκη, στην γαλήνη της, έξω από την εξουσία του. Μετά νέοι θεοί ήρθανε να ταράξουν λίγο τα πράγματα μέχρι να ηρεμήσει πάλι -συμβιβαστικά- η επιφάνεια των νερών, ο ισχυρότερος κυματισμός ποτέ δεν επηρεάζει τα νερά σε βάθος μεγαλύτερο των έξη μέτρων, εκεί υπάρχει αιώνια γαλήνη.

Ακολουθεί ένα άρθρο δημοσιευμένο προ διετίας

Μία μέρα το χρόνο

Απογοητευμένος. Η μόνη λέξη που του ταίρι-αζε τόσο και κανείς δεν τολμούσε να του την αποδώσει. Ούτε ο καν ο μονογενής του, η βασική αιτία της απογοήτευσής του. Τόσες και τόσες φορές δοκίμαζε και ξαναδοκίμαζε μα κάτι δεν μπορούσε να ξεπεράσει κι' ας νόμιζαν όλοι ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα. Κάποιο λάθος,το ίδιο κάθε χρόνο επαναλαμβανότανε, άρχισε να σκέπτεται μήπως οφειλότανε στο ντι-εν-εϊ του που αναπόφευκτα μεταδιδότανε. Η μήπως έπρεπε να δοκιμάσει μ' άλλο λουλούδι ;
Σ' αυτά τα χώματα είχε αναγκασθεί να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, πολύ ξεροκέφαλοι οι άνθρωποι εδώ βρε παιδάκι μου. Αναγκάσθηκε να μιμηθεί τις συνήθειές τους, όχι βέβαια σαν χρυσή βροχή, ούτε σαν ταύρος, ούτε σαν κύκνος αλλά σαν δαίμονας- μετά το αλλάξανε το όνομα άλλα τους θύμιζε, τον είπανε άγγελο. Αλλά από κηπουρική δεν είχε ιδέα. Εκεί στα ψηλά βουνά, στου Σινά τα μέρη, τίποτε δεν φύτρωνε, σαν ήρθε εδώ το πρώτο λουλούδι που είδε και του άρεσε έτυχε νάναι κρίνος. Δεν ήξερε πως κάθε χρόνο απ' το βολβό θα πεταγότανε ξανά και ξανά τ' άνθος του κρίνου, νόμιζε ότι άμα το κόψει μιά φορά πάει, τελείωσε. Η φυλετική μνήμη του φυτού όμως-κάτι απ΄αυτά τα χώματα θάχε πάρει - πανίσχυρη κι' ενισχυμένη με καινούργιες εμπειρίες έψαχνε τον αγγελό της, απαιτούσε και τον έβρισκε να ξαναδημιουργήσει δι' αυτού το ίδιο αποτέλεσμα, τη γένεση. Γιά τον κρίνο ήταν ένα παιχνιδάκι, πολύ πιό απλό σε σχέση με τη μαγική δύναμη που τον έκανε κάποτε να φύεται. Και φυσικά δεν λάμβανε καθόλου υπ' όψιν του τις "παραγγελιές". Στερεότυπα κάθε χρόνο έδινε ίδιο προγραμματισμό κι' είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Αλλο αν αι βουλαί του υψίστου- έτσι τον έλεγε ήταν πολύ πιό ψηλός απ' τον κρίνο- ποθούσαν κάτι διαφορετικό. Δεν τον πολυχώνευε γιά να του κάνει τα χατήρια. Σαν τους ξενόφερτους στα άγια χώματα, νόμιζε πως η γένεση ήταν κάτι σπουδαίο, η φύση ήταν πολύ πιό ισχυρή -του τόδειχνε κάθε χρόνο.

Οπως η μύγα προσπαθεί μάταια να περάσει μέσα απ’ το τζάμι έτσι και το διαφορετικό αποτέλεσμα δεν ερχότανε παρά τις δυό χιλιάδες επαναλήψεις. Ούτε καν στο φύλο, κόντρα στις στατιστικές. Αρχισε να σκέφτεται την ολοκληρωτική σύγκρουση, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Χρειαζόταν κάτι οπωσδήποτε να βγει απ’ το αδιέξοδο.
Ο κρίνος σκεπτότανε πολύ αργά γιά τα δικά μας δεδομένα. Μόνο τυχαία όμως δεν έλαβε το όνομά του, τόσο κοντά στο κρίνω. Δεν ήταν πολεμοχαρής, βρήκε μιά λύση να ησυχάσει. Τούδωσε μιά μέρα το χρόνο να γιορτάζει τη γένεση. Ολες τις άλλες γιόρταζε η Φύση.

Εικόνα από το αρχαιολογικό πάρκο Δίου

Το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Μία θαυμάστριά μου την ώρα που συντάσσει την προς εμέ επιστολήν της..."How would you like to spend Cristmas, on Cristmas Island..."

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Μου αρέσουν πολύ τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και δεν σας κρύβω ότι τον σχετικό δίσκο του Ντύλαν τον ακούω από τον Σεπτέμβρη, με το Cristmas Island να ξεχωρίζει σαν εκτέλεση. Επίσης υπάρχουν ωραίες εκτελέσεις με μεγάλες φωνές όπως του Μπιγκ Κρόσμπυ, της Νάνας Μούσχουρη ή του Φρανκ Σινάτρα.
Φυσικά το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο τραγούδι είναι αφιερωμένο από τον μεγάλο Νατ Κινγκ Κόουλ σε μένα και όσοι δεν το πιστεύετε δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε τα λόγια στο βιντεάκι που ακολουθεί, με αναφέρει νομίζω οκτώ φορές ζητώντας μου λεφτά για να πάει στον οδοντίατρο !!!
.


All I want for Christmas is my two front teeth,
My two front teeth, see my two front teeth.
Gee, if I could only have my two front teeth,
Then I could wish you "Merry Christmas."

It seems so long since I could say,
"Sister Susie sitting on a thistle."
Gosh, oh gee, how happy I'd be
If I could only whistle.

All I want for Christmas is my two front teeth,
My two front teeth, see my two front teeth
Gee, if I could only have my two front teeth,
Then I could wish you "Merry Christmas."

Για ευνόητους λόγους βέβαια- η εφορία αν δεν το καταλαβαίνετε- δεν αναφέρει το επίθετό μου.
Και πάλι

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

δικός σας, Τζί Πόντιος

Γούστο μου και καπέλλο μου και ο καιρός τα δικά του

Γούστο μου και καπέλλο μου

Μια εικόνα...πέντε λέξεις

( και χιλιάδες συναισθήματα )

Χριστούγεννα... ανοιξιάτικα, μας φέρνει ο καιρός
γούστο του και καπέλλο του

Παρά τον φόρτο εργασίας
κυρίως της πνευματικής
επιθυμώ να σχολιάσω
τις εορτές της εποχής

Θα σχολιάσω απ' ότι βλέπω
μεσ' στην δική μου γειτονιά,
ότι νομίζω πως αξίζει
και μία δεύτερη ματιά

Παντού λαμπάκια στα μπαλκόνια,
στις γλάστρες κόκκινα φυτά,
νοικοκυρές που κάνουν ψώνια,
άντρες που παίζουνε χαρτιά

Του Δήμου κάτι κομπανίες
κόβουν την μπάλλα των παιδιών,
στήνουν τεράστιες εξέδρες
στο μέσον χώρων ανοικτών

σαν λείπουν όλοι από πάνω,
τις ώρες του μεσημεριού,
ξυλάρμενο πλοίο θυμίζουν
που πλέει στο μέσον του ωκεανού

και γύρω-γύρω στα παγκάκια
χιλιάδες γέροι Αλβανοί
ντόμινο παίζουν και κολτσίνα
σ΄ άδεια κιβώτια από χαρτί

Κοπέλλες σαν τον Αι Βασίλη
προσφέρουνε ζεστό κρασί
μα και μικρά κουραμπιεδάκια
σε όποιον δεν τα αρνηθεί

Μα οι πιο πολλοί τα αποφεύγουν
το βήμα σέρνουν βιαστικά,
τι να σου κάνει ένα γλυκάκι
όταν γυρνάς απ΄την δουλειά ;

Ετσι ξενέρωτη πλανιέται
η ατμόσφαιρα η γιορτινή,
ίσως να φταίει που δεν χιονίζει
μια άσπρη μέρα να φανεί !

Τα Χριστούγεννα του Billy the Kid

Πίνακας του Γ. Ρόρρη, συμβατός με την σημερινή οικονομοκοινωνική κατάσταση.

Αγαπητοί περαστικοί από τον χώρο μου, για σας. Αυτή είναι μια εδική ανάρτηση που γίνεται τώρα, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ώστε αν την διαβάσετε- κατανοήσετε η επίδρασή της να έχει περάσει μέχρι τις γιορτινές μέρες. Απαιτεί χρόνο περίπου μισης ώρας και προσεκτική ακρόαση δύο διαφορετικών εκδοχών του ίδιου τραγουδιού, απαραίτητων για την κατανόηση όλης της ανάρτησης, άρα ξεκινήστε το όταν έχετε εύχέρεια χρόνου.

Καλά Χριστούγεννα

gpoint


Pat Garrett and Billy the Kid

Λίγα λόγια για το έργο το οποίο μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό τελευταία, ειδικά τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα και ανακοινώνονται συνέχεια σκληρά οικονομικά μέτρα από την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση.

Η ιστορία του Pat Garrett and Billy the Kid μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη το 1973 σε μια εποχή που τα γουέστερν ήταν πλέον εντελώς εκτός μόδας και έτσι δεν έτυχε της αποδοχής που της άξιζε παρ΄ ότι ήταν μια πάρα πολύ καλή ταινία. Στους ελληνικούς κινηματογράφους είχε ένα τίτλο σαν "Η μεγάλη μονομαχία"( ή κάτι τέτοιο), ενώ την ίδια στιγμή ο Billy the Kιd ήταν γνωστός στην Ελλάδα, από την σειρά των Λούκυ Λουκ, σαν Μπίλυς ο Τρομερός.
Ο Pat Garrett ήταν ληστής και ο νεότερος Billy the Kid, το πρωτοπαλλήκαρό του. Οταν ο Πατ Γκάρετ ένοιωσε να γερνάει εγκατέλειψε τις ληστείες και έγινε...σερίφης. Ο Μπίλλυ δε Κιντ συνέχιζε τις ληστείες για τα...έξοδά του καλοπιάνοντας συγχρόνως τους φτωχούς χωρικούς και δεν πίστεψε ποτέ ότι ο πρώην φίλος του θα τον σκότωνε. Αγνόησε τις απειλές και την διορία που του έδωσε για να φύγει και το πλήρωσε με την ζωή του.
Αλησμόνητη θα μου μείνει η έκφραση του προσώπου του Τζέημς Κόμπερν (Πατ Γκάρρετ) αμέσως μετά τον φόνο. Αν δεν κάνω λάθος (δεν είμαι φαν του σινεμά) πήρε Οσκαρ γι' αυτόν τον ρόλο. Μπίλλυ ήταν ο Κρις Κριστόφερσον και στον μυστηριώδη ρόλο του Ελίας ο Μπομπ Ντύλαν που φυσικά έγραψε και το (πολύ καλό) σάουντρακ του δίσκου. Από αυτό παρακαλείσθε να ακούσετε ένα κομμάτι βλέποντας συγχρόνως ταιριαστές με τα λόγια φωτογραφίες από το έργο.

Ενα τραγούδι από την ταινία

Αυτό το τραγούδι δεν παίχθηκε ποτέ ζωντανό μέχρι την φετινή χρονιά από τον Ντύλαν. ο οποίος κάνει πολλές συναυλίες κάθε χρόνο. Η βασικότερη αιτία ήταν ότι στην ταινία υπήρχε ένα τραγούδι που χαρακτηρίσθηκε "τα ωραιότερα δυόμισυ λεπτά της ροκ μουσικής", ένα τραγούδι που οι διασκευές του έχουν ξεπεράσει τις 5 000 (!) και που έχουν τραγουδήσει οι πάντες όλοι. Και αυτό το τραγούδι ταιριάζει με την εποχή που ζούμε, τότε αναφερότανε στους μελλοντικούς φόβους μας ενω τώρα βρίσκονται, κοινωνικά, προ των πυλών.
Απολαύστε το

Τα λόγια είναι μετά το βιντεοκλιπ στα αγγλικά.

Knockin' On Heaven's Door

Mama, take this badge off of me
I can't use it anymore.
It's gettin' dark, too dark for me to see
I feel like I'm knockin' on heaven's door.

Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Mama, put my guns in the ground
I can't shoot them anymore.
That long black cloud is comin' down
I feel like I'm knockin' on heaven's door.

Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Οπως σας είπα, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς τον λόγο, αυτά τα δυο τραγούδια "ντύνουν" τις γιορτές που έρχονται, ειδικότερα ο Μπίλλυ. Βλέπω τον κόσμο που θέλει να γιορτάσει, κάνει προσπάθεια να γιορτάσει, οι πιο οικονομημένοι ίσως τα καταφέρνουν καλύτερα, σκεπάζουν περισσότερο τα τρωτά τους σημεία με γκλαμουριά. Αλλά η σφαίρα τρυπάει όλο το στρώμα της και χώνεται κατάψυχα αν δεις κι' ακούσεις ευθεία τα σημάδια του καιρού. Πριν δυο χρόνια έγραψα ένα κομμάτι για τα Χριστούγεννα. Σήμερα μου φαίνεται πολύ πιο επίκαιρο, ίσως η αλλαγή στην πολιτική σκηνή να το έκανε. Ας το επαναλάβουμε σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε γιατί το τραγούδι του Μπίλλυ δεν παίχθηκε ποτέ ζωντανά για τόσα πολλά χρόνια. Ας φαντασθούμε τον Μπίλλυ, τον κοσμικό ληστή, χωρίς το γυναικείο του στήριγμα, μέσα στην σύγχρονη χριστουγεννιάτικη ελληνική κοινωνία...



Χρόνια πολλά περάσανε ή κάποιος έβαλε την Αγια νύχτα σε σιντί...

 Δεν έψαχνε να βρει την Αλήθεια. 
 Την δική του την αλήθεια έψαχνε. Μέσα στις χριστουγεννιάτικες μπάλλες που γίνονται παραμορφωτικά κυρτά κάτοπτρα σαν πλησιάσεις γιά να δεις. Αντιγραφή της κοινωνίας. Όσο πιό κοντά πλησίαζε κάποιον, τόσο πιό παραμορφωμένος του φαινότανε. Από μακριά όλα φαινότουσαν κανονικά. Μα τι του θύμιζαν ;
Δεν έψαχνε να βρεί άν ήταν σωστή η ημερομηνία της γέννησης του ήλιου ή αν εορτάζανε την του Διός την γέννηση, του Βούδα, του Μωάμεθ, όλοι θεία βρέφη ξεκινήσανε, στο δρόμο κάνανε τις διαφορές.
Ούτε τα έθιμα τα παμπάλαια, τα μισοξεχασμένα, με το σιτάρι στο πάτωμα, απλά και φτωχικά, χωρίς ξενόφερτες γαλοπούλες και τραπέζια αφθονίας. Το μέτρο έψαχνε, το αναλλοίωτο, ό,τι ήτανε πίσω από τις φανφάρες και τα τραγούδια.
Θυμήθηκε που κατέβηκε στο υπόγειο στα ξεσκέπαστα πιθάρια με το λάδι. Ιταν τα φέρανε απ΄το χωριό τα βάλανε εκεί, σε δροσερό μέρος το λάδι διατηρείται καλύτερα, φτάνει ν’ αερίζεται. Σε κάθε πιθάρι ισορροπούσε στο χείλος του γατζωμένο με τα νύχια κι’ ένα ποντίκι. Βουτούσε την μακριά ουρά του μεσ’ στο λάδι κι’ ύστερα την έγλειφε και φτού κι’ απ’ την αρχή. Είχε μιά αρμονία το όλον θέαμα, ένα συγχρονισμό   ομάδας, έδειχνε τη δύναμη της δομής της κοινωνίας τους. Γύρισε επάνω, στον κόσμο του, στα χαμογελαστά πρόσωπα των συγκατοίκων του. Δέντρο ή καραβάκι ; Θέμα πολιτικής τοποθέτησης, κάποιος το είπε στάση ζωής. Με χαμόγελο όλα αυτά βεβαίως, γιορτές έχουμε. Φυσικά και στα δυό για στολίδια θα βάζανε μπάλλες, απ' αυτές που παραμορφώνουν την εικόνα σου σαν πλησιάζεις.
«Χρόνια πολλά » περάσανε και τίποτε δεν άλλαξε, σκέφτηκε με πικρία καθώς άλλοι αντάλλασσαν ευχές συμμορφωμένοι στο κλίμα το γιορταστικό. Κάποιος πρότεινε να ρίξουνε φωτοβολίδες, ήταν στη μόδα τα τελευταία χρόνια σ’ όλες τις γιορτές. Είδε το γάτο χορτασμένο και τετράπαχο απ΄τις κονσέρβες να κοιμάται μακαρίως. Θα ξύπναγε άραγε με τα βεγγαλικά ;
Βγήκε στο κήπο στο φως του φεγγαριού. Ηθελε ν' αποφύγει τις φωτοβολίδες, πικρές μνήμες του φέρνανε. Πιό πέρα στη γραμμή μερικά απλωμένα ρούχα κρέμονταν. Κάτι πουκάμισα, κάλτσες και σώβρακα. Αναρωτήθηκε αν ήθελε να τ’ αγγίξει, αν θα βρισκόταν ένας που θάθελε να τ' αγγίξει. 
Αρχισαν να βγαίνουν όλοι στο κήπο, οι κυρίες με τις εσάρπες τους. Κάποιος έβαλε την άγια νύχτα σε σιντί. Τα κρεμασμένα ρούχα κυματίσανε στο ελαφρό αεράκι και φεγγοβόλησαν στη λάμψη των βεγγαλικών του γείτονα. Ενα σκυλί γάβγισε, ξεσηκωθήκαν και τ' άλλα. Μετά την άγια νύχτα, ένα τραγούδι από σκυλάδικο ακούστηκε. Πανευτυχείς οι πάντες κουνιόντουσαν στο ρυθμό του, τσιφτετέλι μεσ’ στο κήπο.
Τα ρούχα χάσανε το μονοπώλιο να μοιάζουν με φαντάσματα, ήτανε κι’ ακίνητα, κρεμασμένα στα σκοινιά. Ο γάτος βγήκε βαριεστημένος στη βεράντα.

Μπήκε ξανά στο υπόγειο. Τα ποντίκια συνέχιζαν τη δουλειά τους μ’ αρμονικές κινήσεις, συγχρονισμένα σαν τα μέλη μιάς ορχήστρας. Επιτέλους χαμογέλασε.
«Καλά Χριστούγεννα» σκέφτηκε.


Νομίζω ότι τώρα είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε πως τραγουδήθηκε το ίδιο τραγούδι μετά από 36 χρόνια εσωτερικής ωρίμανσης. Μπορεί τα λόγια να είναι ίδια αλλά προφέρονται διαφορετικά και η μουσική έχει παιδιάστικα απλοποιηθεί όπως πρέπει για να τονίζονται οι στίχοι και η μεταφορική τους σημασία, για τον κάθε άνθρωπο που νοιώθει παγιδευμένος σε μια κοινωνία που δεν του επιτρέπει περισσότερη ελευθερία από τα σύνορα του ουρανού. Του ουρανού που ορίζουν οι φίλοι του και οι πολιτικές προτιμήσεις του λαού.
Τα λόγια είναι μετά το βιντεοκλιπ στα αγγλικά, αυτή την φορά προσέξτε τα. Είναι ελαφρά αλλαγμένα από τα αντίστοιχα της ταινίας ή μια άλλη διαλογή από τους πολλούς στίχους που γράφτηκαν πάνω σ' αυτή την μελωδία
Και μην ξεχνάτε ότι όλο το έργο "στήθηκε" στο πλευρό του "καλού" ληστή Μπίλλυ δε Κιντ.

36 χρόνια μετά

There's guns across the river about to pound you
There's a lawman on your trail like to surround you
Bounty hunters are dancing all around you
Billy, they don't like you to be so free.

Camping out all night on the veranda
Walking in the streets down by the hacienda
Up to Boot Hill the like to send you
Billy, don't you turn your back on me.

There's mills inside the minds of crazy faces
Bullet holes and rifles in their cases
There is always one more notch in four more aces
Billy, and you're playing all alone.

Playing around with some sweet signorita
Into her dark chamber she will greet you
In the shadows of the maizes she will lead you
Billy, and you're going all alone.

They say that Pat Garrett's got your number
So sleep with one eye open, when you wander
Every little sound just might be thunder
Thunder from the barrel of his gun.

There's always another stranger sneaking glances
Some trigger-happy fool willing to take chances
Some old whore from San Pedro'll make advances
Advances on your spirit and your soul.

The businessmen from Taos want you to go down
So they've hired mister Garrett, he'll force you to slow down
Billy, don't let it make you feel so low down
To be hunted by the man who was your friend.

So hang on to your woman, if you got one
Remember in El Paso once you shot one
I'll be in Santa Fe about one
Billy, you've been running for so long.

Gypsy queens will play your grand finale
Way down in some Tularosa alley
Maybe in La Rio Pecas valley
Billy, you're so far away from home
Billy, you're so far away from home

Billy, you're so far away from home

Επίλογος

Αν πραγματικά αυτή η νεότερη εκτέλεση σας κέρδισε, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, τότε μάλλον πιάσατε το νόημα...φαντασθείτε τους πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς σας και ψιθυρίστε " Gipsy queens will play your grand finale..."

Corrina, Corrina

I love Corrina, tell world I do... τραγούδαγε ο Ραίη Πίτερσον στις αρχές της ρομαντικής δεκαετίας του 60 αλλά κάποιοι ψυλλιασμένοι δεν επείθοντο τόσο εύκολα κι ας έλεγαν το ίδιο τραγούδι ο Τζην Πίτνεϋ, ο Ντην Μάρτιν και άλλοι αστέρες της εποχής.
Την ίδια περίπου εποχή, το 64, η Κυριακή (Κούλα) Τσοπέη έπαιρνε σαν καλλιτεχνικό της όνομα το Κορίνα και θριάμβευε στον παγκοσμιο διαγωνισμό ομορφιάς, πέρα στο Μαϊάμι, τότε που μόνο οι όμορφες πήγαιναν να διαγωνισθούν...

Ακούστε το τραγουδάκι εδώ και συνεχίζουμε : http://www.youtube.com/watch?v=thAbnp5EC-U


Ελπίζω ότι ακολουθήσατε τις (απαραίτητες) οδηγίες ώστε να αντιληφθείτε τα κρυμμένα νοήματα αυτής της ανάρτησης. Σας άρεσε ; Συμπαθητικό για την εποχή του, εε ;

Οπως λέγαμε λοιπόν κάποιοι είχαν τις αντιρρήσεις τους και σαν ενορατικοί καλλιτέχνες, βέβαιοι για την πρσεχώς έλευση της Κορίνας στην Αμερική ζητούσαν την τροποποίηση του παραδοσιακού αυτού τραγουδιού και την προσαρμογή του στα πραγματικά δεδομένα της εποχής, αληθινά σαν την ομορφιά της αμακιγιάριστης και με απλά ρούχα ντυμένης Κορίνας. Σε μια συνέντευξη της τότε εποχής ο Μπομπ Ντύλαν δικαιολόγησε την δική του "Corrina" του 62 , λέγοντας "το τραγούδησα όπως θα έπρεπε να ακούγεται". Αυτός ο τρόπος δεν περιελήφθη φυσικά στον πρώτο του δίσκο όπου υπήρχαν πολλά παραδοσιακά όπως π.χ. το " House of the risin' sun" (πριν γίνει γνωστό με τους Animals) αλλά έμεινε στα "bootlegs" και κυκλοφόρησε σ' αυτήν την εκτέλεση πολύ αργότερα, μετά την καταξίωσή του.

Ας ακούσουμε και αυτήν τη εκδοχή εδώ :http://www.youtube.com/watch?v=uVAiwZT21bQ

Το ακούσατε ; Πολύ σκληρός ήχος ακόμα και με τις σημερινές μουσικές τραυματικές εμπειρίες... Λίγο αργότερα μια πιο "σοφτ" εκτέλεση περιελήφθη στο άλμπουμ "Freewheelin" που κυκλοφόρησε το 63. Φυσικά τα λόγια ήταν δικά του και διάφορετικά από το παραδοσιακό, το "όπως πρέπει να τραγουδιέται" αφορούσε νότες και στίχους...
Περιμένοντας την άφιξή της δυό-τρία χρόνια αργότερα...

Corrina, Corrina, girl, where have you been so long ?

Η συγκεκριμμένη εκτέλεση δεν βρέθηκε στο youtube, αντ' αυτής μια πολύ καλή και πολύ πιστή εκτέλεση από κάποιον John Dalton, αγνώστων λοιπόν στοιχείων, εδώ : ( Μην βαριέστε, ακούστε την, είναι πολύ καλή)
http://www.youtube.com/watch?v=28bYr6ozW3Q

Corrina, Corrina, girl, where have you been so long ?
I been worr'in' 'bout you, baby, baby, please come home.

Πολύς καιρός πέρασε μέχρι το περασμένο καλοκαίρι που η Κορίνα Τσοπέη επισκέφθηκε στις διακοπές της την Μύκονο απ' όπου και η φωτογραφία. Πολλά έχουν αλλάξει τόσα χρόνια μετά, οι αγάπες (οι ...αιώνιες αγάπες) περνούν όταν τα σημάδια του χρόνου καταγράφονται στα σώματα και τις ψυχές μας, κακά τα ψέμματα.
Πως να φωνάξεις πια, I love Corrina, tell world I do, και νάσαι ειλικρινής ; Δεν ακούγονται τέτοια τραγούδια σήμερα.


Ενώ στην σοφή παραλλαγή του Dylan η διαχρονική αλήθεια φαίνεται στην επόμενη στροφή όταν κάνουμε ένα μικρό απολογισμό πεπραγμένων...

I got a bird that whistles, I got a bird that sings.
But I ain' a-got Corrina, life don't mean a thing.
.
.

Ο καλός μας Δήμαρχος

Πράσινα, πράσινα κι' οικολογικά
έρχονται χριστούγεννα και πρωτοχρονιά !

Ο καλός μας Δήμαρχος, όλα τα φροντίζει
θέλει τα σκουπίδια μας να τα ξεχωρίζει

Βάλτε εδώ τα πλαστικά, χώρια τα μπουκάλια
βάλτε αλλού τα χαρτικά, να μην είναι χάλια

Ναι, της ανακύκλωσης έστησε σπιτάκια
πράσινα και φωτεινά, με παραθυράκια
και ψηλά στην κορυφή έβαλε ταμπέλλα
για να καταλάβουμε όλη αυτή την τρέλλα !

Αχ. η ανακύκλωση πως με συγκινεί
όταν είναι ειδικά...ανταποδοτική

Αν υπάρχει οφθαλμός που τα πάντα βλέπει,
εύχομαι κι' ο Δήμαρχος να λάβει ότι του πρέπει

Στη…Χονολουλού

Αλλο είναι το όμικρον και άλλο το ωμέγα

Ηταν μία κοπελλίτσα

Που τη λέγανε Λουλού

Και στις διακοπές της πήγε

Μόνη στην Χονολουλού

Ερημη η παραλία

Δεν φαινότανε ψυχή

Σκέφτηκε να δοκιμάσει

Την βουτιά χωρίς βρακί

Φόραγε ένα μπικίνι

Στην χρυσή την αμμουδιά

Φοίνικες ήταν πιο πίσω

Και η θάλασσα πλατειά

Εβγαλε το πάνω μέρος

και το δίπλωσε καλά

μετά έβγαλε το κάτω

και κοκκίνισ’ ελαφρά

Στη Χόνολουλού θα πάω

Στη Χόνολουλού θα’ ρθώ

Μαζί της να κάνω μπάνιο

Μαζί της να τραγουδώ

Μετά τρέχοντας με χάρη

Μπήκε μέσα στο νερό

Κι’ άρχισε τα μακροβούτια

Απ’ τον πάτο στον αφρό

Καρχαρίες δεν υπήρχαν

Ούτε φάλαινες πολλές

Μόνο δυο βατραχανθρώποι

Με τις μαύρες τους στολές

Στη βουτιά, λίγο τους είδε

Μαύρες σκιές στα σκοτεινά

Και τους περασε η καϋμένη

Για θαλάσσια θεριά

Μα κι’ οι δύτες σαστισμένοι

Απ΄ την έλλειψη βρακιού

Την περάσαν για νεράϊδα

Που΄χε πάει προς νερού

Στη Χόνολουλού θα πάω

Στη Χόνολουλού θα’ ρθώ

Μαζί της να κάνω μπάνιο

Μαζί της να τραγουδώ

Οι δυο δύτες, θαρραλέοι

Πλησιάζουν πιο κοντά

Και πιο κάτω απ΄ τη μέση

Ψάχνουν να βρουν την…ουρά

Η Λουλού παίζει γοργόνα

Κι’ αυστηρά προειδοποιεί

«Οποιος θα με πλησιάσει

Θα του κλέψω την φωνή»

Μα οι δύτες δεν πτοούνται

απ’ αυτήν την απειλή

που να τόξερε η καϋμένη

πως και οι δυό είναι …μουγγοί

Ότι έγινε εκει πέρα

Έγινε στο σιωπηλό

Έτσι πήρα την κιθάρα

Και γλυκά σας τραγουδώ

Στη Χόνολουλού θα πάω

Στη Χόνολουλού θα’ ρθώ

Μαζί της να κάνω μπάνιο

Μαζί της να τραγουδώ

(All together)

Στη Χόνολουλού θα πάω

Στη Χόνολουλού θα’ ρθώ

Μαζί της να κάνω μπάνιο

Μαζί της να τραγουδώ

Φακ Πανατινάϊκος

Αντιγράφω από γνωστό αθλητικό σάϊτ

Με δύο λέξεις αναρτημένες στο status του facebook η Ελεν Τεν Κάτε έδειξε την οργή της οικογένειας του Ολλανδού για την απομάκρυνση του πατέρα της από τον Παναθηναϊκό!
"F@ck Panathinaikos" είναι η φράση που αποδεικνύει πως στην οικογένεια Τεν Κάτε βράζουν για την απόφαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού να πάρει διαζύγιο με τον Ολλανδό απρόσμενα χθες το μεσημέρι! Και η ίδια η κόρη του ωστόσο έχει κι έναν λόγο παραπάνω να είναι εξοργισμένη αφού ο σύντροφός της Γιουσούφ Χέρσι παίζει στην ΑΕΚ και θα παραμείνει στην Ελλάδα...

Λογική είναι η αντίδρασή της μια που χάθηκε ο "λουφές" παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Σισέ και τις "βουτιές" του Καραγκούνη...
Ο "κολλητός" του Τεν Κάτε, Αντωνίου παρέμεινε στο πόστο του ακολουθών την τακτικήν της του ιχθύος σιγής...σιγά μην πάρει θέση για την επιλογή του προπονητού σαν...αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος !!!
Αν συνυπολογίσετε το κακό γούστο της κόρης του Τεν Κάτε και κάτι "πράσινα" απωθημένα για την ίδια έχετε τα αποτελέσματα, αν όχι την αιτία της αποχώρησης του Χεν.

Οι φίλαθλοι του ΠΑΟ, ζαλισμένοι από την ποδοσφαιρική επικράτηση του αιωνίου αντιπάλου τους τα τελευταία χρόνια, έχουν χάσει κάθε μέτρο και δεν αντιδρούν. Ελπίζουν περισσότερο σε διοικητικές και διαιτητικές εύνοιες, ψυχολογικές και χουλιγκανικές ντόπες, θαύματα, βουντού, κωλοφαρδία παρά στην περίπτωση να παίξει η ομάδα τους μπάλλα.
Απ ' ότι φαίνεται η ίδια λογική επικρατεί και στην διοίκηση πλην φυσικά του Παύλου που είναι χορτασμένος από τίτλους στο μπάσκετ διότι πέρασε το λούκι των προπονητικών λαμογίων τύπου Σούμποτιτς κ.λ.π., εμπιστεύθηκε τυφλά τον Ομπράντοβιτς, τον ΚΟΡΥΦΑΙΟ Ομπράντοβιτς και δικαιώθηκε. Ο άνθρωπος είναι περίπου 70 ετών, θέλει ένα ΓΝΗΣΙΟ ποδοσφαιρικό τίτλο και όχι πέτσινο σαν του 2004, και δεν αντέχει τα στερούμενα λογικής ποδοσφαιρικά πειράματα του Πατέρα και των συν αυτώ ομονοούντων κεφαλών.
Οταν δίνεις δυο χρόνια διορία σε κάποιον, δεν τον διώχνεις στο ενάμισυ πριν αποτύχει οριστικά και αν τον διώξεις φέρνεις κάποιο ΜΕΓΑΛΟ όνομα να προσαρμοσθεί την μισή αυτή χρονιά ώστε να τον έχεις καβάντζα για του χρόνου, αλλιώς πάει η φετεινή, πάει κι η επόμενη χρονιά.
Εκτός και αυτοδιαλυθεί ο αντίπαλος ( το βουντού που λέγαμε ! )
Αντ΄αυτού ο "από το πουθενά" πρόεδρος πήγε στην κουτοπόνηρη μεσοβέζικη λύση, όπως σιγοντάρισε και ο "στρατηγός", έφερε "γνώστη" της ελληνικής πραγματικότητας ώστε να διεκδικήσει το φετεινό πρωτάθλημα. Ο κύριος Νόμπλιας λοιπόν μαζί με τον απαραίτητο συνεργάτη του από την Εθνική Ελπίδων, τον Ιορδανίδη θα αναλάβουν τις τύχες της ομάδας.
Και ο Βαζέχα θα μου πείτε ;
Ε, δεν θα πρέπει να υπάρχει και κάποιος να υπονομεύει τις προσπάθειες των άλλων δύο ; Στον Παναθηναϊκό βρισκόμαστε. Που ζείτε ;
Ουσιαστικά ο Βαζέχα θα είναι το άλλοθι της διοίκησης λόγω της συμπάθειας που του έχουν οι φίλαθλοι σε αντίθεση με τον Νόμπλια που ποτέ δεν τον "πήγαν" ιδιαίτερα οι οποδοί του ΠΑΟ, σαν "ομιλίτη" ανέκαθεν τον λόγιζαν.
Τώρα οι συγκρίσεις μεταξύ Μπαρτσελόνας και ΠΑΟ σε οργανωτικά θέματα καθώς και του Βαζέχα με τον θριαμβευτή του Τσάμπιον Λιγκ, Γκουαρντιόλα σε προπονητικά θέματα και προσωπικότητα, διότι ακούστηκαν και τέτοιοι συνειρμοί, μόνο σαν κακόγουστα αστεία ακούγονται σε όσους δεν έχουν απλώσει πράσινη βαζελίνη στα μάτια...

Ραντεβού στα σκοτεινά

Είν' η δουλειά των ποιητών τα πάντα να θυμούνται...

Ενα φως στο μπαλκόνι την νύχτα
το σκοτάδι παλεύει δειλά
τα λουλούδια στις γλάστρες φωτίζει
και τον κλέφτη κρατά μακριά.

Από μέσα ο γέρος κοιμάται,
όπως πάντα με μάτια ανοιχτά,
κι η ανταύγεια απ' το φως στο μπαλκόνι
του κρατά στη ζωή συντροφιά

Προσπαθεί μήπως διώξει τον Χάρο
που δεν θέλει κανείς να τον δει
όταν κάτω στη γη κατεβαίνει
για ν' αρπάξει καμία ψυχή

Είν΄το φως ανοιχτό στο μπαλκόνι
το συμβόλαιο με την ζωή
και σαν φέγγει, σ'αυτό το καντήλι
το λαδάκι δεν έχει σωθεί

Στο μυαλό του δειλού του ανθρώπου
όλα μοιάζουν σαν σημαδιακά
μα κι' ο Χάρος κοιτά την δουλειά του
να την κάνει εξ ίσου καλά

Απεργίας απαίσιον έργο,
αφορμή γενικής διακοπής
και συμπίπτει το μαύρο σκοτάδι
με το τέλος αυτής της ζωής.

Πολιτική (σοβαροφανεστάτη) ανάλυσις

Με τη γνωστή μέθοδο του "φυλάω και μια πισινή" είχα θεωρήσει σαν μη απίθανο γεγονός την επικράτηση του Σαμαρά, εφ' όσον οι συνθήκες καθιστούσαν τον πρώτο μετά Καραμανλή αρχηγό "αναλώσιμο" ώσπου να κατακαθίσουν τα πράγματα. Ετσι ξαφνικά και παρά το καταστατικό, προκρίθηκε η προσφυγή στην βάση, το φαβορί με το αουτσάϊντερ άλλαξαν αμοιβαία ρόλους και ο Αντώνης βρέθηκε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τίτλος βέβαια που δεν έχει "ψωμί" όπως π.χ. πρωθυπουργός ή υπουργός (επί των) εξωτερικών.
Η βάση ωμίλησεν και τα τοιαύτα...μέχρι και ο Θεοδωράκης, συγκινημένος, τον συνεχάρηκε για την επιτυχία του.
Μήπως θυμάται κανείς, ο πολιτικός τούτος άνδρας και συνθέτης, επί ποίου αρχηγού της Νουδού εξελέγη ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος μαζί της, μετά έγινε υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου και εν συνεχεία Επικρατείας ; Θυμηθήκατε ; Αν όχι , ψάξτε το, αξίζει τον κόπο !

Διάλειμα για να συνέλθετε από τα γέλια

Φυσικά οι "φύλακες" ουδόλως ανησυχούν, τα (πολιτικά) προσόντα του ανδρός φάνηκαν όταν ίδρυσε δικό του κόμμα με τις ευχές (και τα λεφτά) διαφόρων υποστηρικτών, τα οποία και εξαφάνισε εντός διετίας. Εδώ, δεν νομίζω να χρονίσει...
Οσον αφορά το θρυλούμενο προσόν του να διατελέσει συνοδός της Βίσσυ, έ θα βρεθεί καμμιά Κερκυραία ομορφότερη (και νεότερη) της Βίσσυ ώστε να υστερεί και σε αυτόν τον τομέα του πολιτικού αντιπάλου του και να μην ηττηθεί απλά στην επερχόμενη λίαν συντόμως εκλογική αναμέτρηση, αλλά να διασυρθεί και να αναγκασθεί να παραιτηθεί, υπέρ ποίας λέτε ;; Θα το καταλάβετε όταν θα δείτε να κάνει υπέρ της δήλωση ο ...Αβραμόπουλος !
Θυμηθείτε με, κάτι πολύκροτα διαζύγια θα είναι η αφορμή για να στηθούνε κάλπες όσο η εικόνα του ΓΑΠ δεν έχει ακόμη λερωθεί από τις μύγες που κάθονται πάνω της.
Cherchez la femme
(σερσέ λα φαμ, που λέμε και στα ελληνικά !!)
Στον ΣΥΡΙΖΑ το τοπίο είναι πλέον ξεκάθαρο : Ο,τι ψηφίζει η Συνδιάσκεψη θα το αναιρεί η Διάσκεψη και τούμπαλιν...
Εις το αιώνιον Κουκουέ επετρέπεται πλέον στα μέλη του να γελάνε με ανέκδοτα που αφορούν την μετασταλινική αλλά προμπρεζνιεφική περίοδο εφ΄όσον δεν περιέχουν τις λέξεις, παππάς ή ρήγας ή και τα δύο μαζί...
Ο κύριος Καρατζαφέρης έχει δηλώσει ότι μόνο με τον Καραμανλή δεν μπορούσε να συνενοηθεί, με τους υπόλοιπους υποψήφιους αρχηγούς δεν είχε πρόβλημα. Το να αναλύσω τις θέσεις του, όπως και των Παναθηναϊκών, με συγχωρείτε, Πρασίνων Οικολόγων (το έχουν και σε ασπρόμαυρο άραγε για μένα τον ΠΑΟΚg ; ) το θεωρώ προσβλητικό για την νοημοσύνη σας.

Προσθήκη

ΠΑΟΚgήδες όλου του κόσμου, ενωθείτε !!

Σαν ΠΑΟΚg'ς σκέφτομαι την ίδρυση κόμματος με τίτλο :

" ΟΙ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ "

και σήμα μια χορτοφάγα ζέμπρα, μου κάνει πιο "οικολογικό" από τον δικέφαλο αετό

Πολύ πιο πιθανό μου φαίνεται να πάρουμε την πρωθυπουργία, παρά το πρωτάθλημα !