Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Το τέλος των αναμνήσεων.



Πίστευε πάντοτε πως το φθινόπωρο  δεν ήταν η εποχή των κυκλάμινων αλλά των  αναμνήσεων. Δεν είχε καμιά σημασία και ούτε τον ενδιέφερε αν ήταν δική του διαπίστωση ή την είχε ξεσηκώσει από κάπου. Το φετεινό μακρύ φθινόπωρο τόνιζε τόσο πολύ την αλήθεια της, ακόμη και τα δένδρα αλαφιασμένα από τις μακροημερεύουσες αναμνήσεις άνθισαν μεσ' στον Νοέμβρη και μερικά έδεσαν καρπούς, τροφή για τον καιάδα της παγωνιάς που νομοτελειακά θα ακολούθήσει.
Η γαλήνη αυτού του παρατεταμένου φθινόπωρου έβλεπε να έχει κάποια πράγματα από το ναυάγιο του Τιτανικού, την ακινησία των νερών και το αναπόφευκτο της βύθισης, ιδίως όταν έφερνε στον νου του την  χρηματοοικονομική κατάσταση της χώρας. Αντί για ορχήστρα βέβαια φανταζότανεν κανάλια και ραδιόφωνα, "η βύθιση, συνοδεία της μουσικής που επιλέγετε" θα μπορούσε να ήταν ένα πετυχημένο σλόγκαν, σίγουρα περισσότερο επιτυχημένο από τις άναρθρες κραυγές του οικονομικού επιτελείου.
Η αναμενόμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας του θύμιζε την σύγκρουση του Τιτανικού με το ύπουλο παγόβουνο. Είναι σχεδόν βέβαιο πως αν το πλοίο πήγαινε ευθεία πάνω στο παγόβουνο θα στραπατσαριζότανε άσχημα, θα υπήρχαν νεκροί από όλες τις θέσεις λόγω της σύγκρουσης αλλά τελικά το πλοίο δεν θα κατέληγε στον βυθό με εκατοντάδες νεκρούς, κατά την μεγάλη πλειοψηφία τους από τις φτηνές θέσεις. Εκπληκτική η απόδοση αυτού του γεγονότος από τον Dylan με στίχους  στο πρόσφατο Tempest για το σχετικό συμβάν :

The bishop left his cabin
To help others in need
Turned his eyes up to the heavens
Said, "The poor are yours to feed"


Η χρεοκοπία ήταν μια λύση, σκεπτότανε μέσα από την βάρκα του, αν την εφάρμοζαν πριν η χώρα εξαντλήσει όλους τους πόρους της στην προσπάθεια της να την αποφύγει. Συγχρόνως παρατηρούσε τα χέρια του σαν να τα έβλεπε πρώτη φορά. Το πρόσωπό του το έβλεπε κάθε πρωΐ στον καθρέπτη την ώρα που έπλενε το πρόσωπό του, πράγμα που μαλάκωνε τις μεταβολές, ενώ τα χέρια του του φάνηκαν σαν ξένα μην αναγνωρίζοντας τους καινούργιους σχηματισμούς που έφιαχναν οι ρυτίδες. Η βαρκούλα κινιότανε παράλληλα με το δασάκι που κάλυπτε τον παρακείμενο λοφίσκο. Το μωβ χρώμα της ανατολής που φαινότανε ανάμεσα στα μικρά κενά που άφηναν οι σκούροι κορμοί των δένδρων έδενε τόσο αρμονικά με το ανοιχτό γαλάζιο του ουρανού επάνω και το πράσινο των φύλλων πιο κάτω. Η σκούρα αντανάκλαση του δάσους στον καθρέπτη της επιφάνειας των νερών συμπλήρωνε το παζλ του όμορφου πίνακα. Η ακινησία του δάσους έμοιαζε να σταματά και τον χρόνο ενώ αυτός διέτρεχε τον δικό του χρόνο με την σταθερή ταχύτητα της βαρκούλας. Τα κοίταζε όλα αυτά χωρίς αισθήματα νοσταλγίας, θαυμασμού ή ικανοποίησης, απλά ήταν ένα επίπεδο πιο πάνω  από την αδιαφορία αλλά με άλλο πρόσημο από αυτό που του προκαλούσε η εικόνα των χεριών του. Προσπάθησε να βρεί κάτι άλλο, να παίξει στο μυαλό του παλιές ευτυχισμένες σκηνές, να νοιώσει την λαχτάρα να τις ξαναζήσει.
Θυμήθηκε την τελευταία φορά που περπάτησε το δασάκι φθινόπωρο, είχε να το κάνει από παιδί. ξαναείδε τα κυκλάμινα να φυτρώνουν στου βράχου την σχισμάδα 



Αλλά αυτή την φορά τα βήματα του τον έφεραν μπροστά σε νέες  αλήθειες :







Δεν ήταν μόνο το κυκλάμινο που φύτρωνε στου βράχου την σχισμάδα αλλά κι αυτό το μικρό κίτρινο λουλουδάκι, ίσως να μην το είχε προσέξει κανείς ως τώρα. πιο κάτω κι αλλο, πιο σύνθετο :



Αλλες φορές μπορεί να ενθουσιαζότανε από τα μικρά θαύματα της Φύσης μα αυτή την φορά περιορίστηκε στον ρόλο του ψυχρού παρατηρητή.


Διεπίστωσε πως δεν είχε τίποτε ν' αγαπήσει πια.
Ισως αυτό να ήταν τα πραγματικά γεράματα. 
Σαν τον χειμώνα που ερχότανε αναπόφευκτα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: