Το...άλλο Πάσχα του Δημοσίου Υπαλλήλου

Χρόνια ήσουν συνάδελφος στο ίδιο το γραφείο
Απέναντι καθόσουνα στη γραφομηχανή
Και το μυαλό μου δούλευε πως θα σε κατακτήσω
Μα γιά να συζητήσουμε δεν έβρισκα αφορμή

Δεμένα κώτσο τα μαλλιά, και σοβαρό το ύφος
Μπλούζα κλειστή, φούστα στενή. μυωπικά γυαλιά
Και μία θηλυκότητα από παντού να βγαίνει
Τα πλήκτρα σου σαν χάϊδευες, με δάκτυλα λεπτά

Ητανε τότε μιά φορά που κόπηκε το ρεύμα
Στο ασανσέρ βρεθήκαμε μονάχοι μας οι δυό
Στα μάτια κοιταχτήκαμε μου είπες πως με θέλεις
Ούτε στιγμή δεν πρόλαβα να σου αντισταθώ

Σαν το λιοντάρι που ορμά τις σάρκες να ξεσκίσει
Γυναίκα που ενόμιζε τον εαυτό της, άντρα
Πρωτοβουλίες μόνο εσύ, αντίδραση καμμία
Με διέλυσες, με έκανες κομπολογιού σου χάντρα

Τώρα παίζεις ανήξερη, με χαμηλά τα μάτια
Ποτέ δεν ξαναμίλησες, όλο με αγνοείς
Εστριψες τη καρέκλα σου, φάτσα να μη με βλέπεις
Και διέδωσες στις φίλες σου πως δεν με συμπαθείς

Και περιμένω ο φτωχός μιά διακοπή στο ρεύμα
Μα τη κατάλληλη στιγμή, μέσα στο ασανσέρ
Στα μάτια πάλι να με δείς, και γώ να σε κοιτάξω
Ξανά ν’ανάψεις και μετά .., ας κάψω το μοτέρ


ρωτοδημοσιεύθηκε στο www.logokipos.gr την 15-04-07