Τι μου θυμίζει η 17 Νοέμβρη

Δεν θυμάμαι σε ποιόν απ' τους δυό λουστράκους πήγε να βάψει τα παπούτσια του. Στο γέρο ή στο νέο. Πάντως ήταν στην ίδια πιάτσα, Γ' Σεπτεμβρίου και Βερανζέρου γωνία Εβαλε το πόδι του πάνω στο κασελάκι. Αφέθηκε. Μπορούσε τώρα να πισωγυρίσει στο χρόνο, δεν χρειαζότανε να προσέχει τη δουλειά του λουστράκου. Οταν θα' φταν΄η στιγμή ένα απαλό κτύπημα στο πλάϊ του παπουτσιού και θ' άλλαζε πόδι, μετά άλλο ένα και θα' βαζε το χέρι στη τσέπη γιά ψιλά, δεν χρειαζόταν να προσέχει, ταξίδευε ήδη. Στη Πέμπτη, στη μακρινή Πέμπτη που ήταν απαγορευμένο το χοιρινό στις ταβέρνες. Τις άλλες μέρες ήταν ελεύθερα, τη Πέμπτη μόνο μοσχάρι, αρνάκι και κοτόπουλο. "Νομίζω ο Μπαλόπουλος" σκέφτηκε "τι νόημα είχε άραγε;" Τριάντα τόσα χρόνια μετά θυμότανε την πιό ανεξήγητη απόφαση της χούντας. " Θα πήγε σε κανένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου φαίνεται και θα μπερδεύτηκε από το έργο. Η μήπως Πέμπτη κέρδισε η Κλειώ Δενάρδου την Ολυμπιάδα του Τραγουδιού στο Καλλιμάρμαρο. Οποία εθνική συγκίνησις! Δεν θα ταίριαζε μιά τέτοια μέρα να τρως παντσέτες και ψαρονέφρι, ή γουρουνοκεφαλή. Φρίκη. Λες να' ταν αυτό ; Μπορεί." Ψιλοαμφέβαλλε γιά την ακρίβεια των γεγονότων, τα ονόματα. Δεν ήταν ξεκάθαρα σαν τα γεγονότα της Γ' Σεπτεμβρίου, εδώ υπήρχε και η πινακίδα στη γωνία του σπιτιού να στο θυμίζει καθημερινά. " Και οι μπανάνες ; Η προστασία της Κρητικής παραγωγής και των μήλων της Βορείου Ελλάδος επέβαλε την αναστολή της εισαγωγής των. Μετά έπεσε η χούντα και λύθηκε το πρόβλημα. Χρειάστηκαν βέβαια κάποια χρόνια γιά την επαναεισαγωγή των μπανανών, να στεριώσει καλά η Δημοκρατία πρώτα, Μόνο το κόμμα νομιμοποιήθηκε αμέσως, τα άλλα μπορούσαν να περιμένουν. Πόσα παιδάκια μεγάλωσαν χωρίς τη γεύση της μπανάνας. Εκδικήθηκαν αργότερα τη στέρηση τους και πλούτισαν τους γύφτους με τις πειραγμένες ζυγαριές. Οι μπανάνες θρήνησαν το χαμό τους αυξάνοντας τα κιλά των λαίμαργων στερημένων. Κάπως έτσι είναι η ζωή. Ισως και η πολιτική. Θυμήθηκε την πορεία στην πρώτη επέτειο. Λίγες μέρες αναβολή λόγω εκλογών. Κόσμος πολύς μα ανοργάνωτος. Υπήρχε "πολιτικό κενό". Σαν φτάσανε στη Χαλκοκονδύλη κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν, "έπεσε" το σύνθημα : "Λαέ ντροπή σου, γιά τη εκλογή σου" (SIC) Mεταχουντικές δημοκρατικές αντιλήψεις. Μιά νέα περίοδος ξεκίναγε. Απ' την επόμενη χρονιά στη πορεία πουλάγανε σουβλάκια και σημαίες κομματικές. Το κενό είχε κλείσει. Σαν τη παρένθεση της χούντας στη ζωή του μόνιμου αστυφύλακα, του μονιμου δημόσιου υπάλληλου, του μόνιμου δικαστή. Εμεινε η δόξα του Γουέμπλεϋ, εις πείσμα των "φαλακροκοράκων" του Στρασβούργου που θέλαν να ακυρώσουν τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρώπη, μάλλον το μυστρί του Παττακού θα τους πείραζε, θα είχανε πάρει τα εγκαίνεια από φόβο. Είχε αυξηθεί η παραγωγή γουρουνιών κατά την επταετία. ¨Τρώτε νόστιμο υγιεινό χοιρινό. Δεν παχαίνει" διαφήμιζε η τηλεόραση. "Οχι τη Πέμπτη στις ταβέρνες" διέταζε ο δικός σου. Πολυφωνία στη διακυβέρνηση, να σπάει η μονοτονία. Το μοντέλο παρέμεινε μεταξύ συναφών Υπουργείων και μετά την χούντα. Μα τι κάνει τόση ώρα ο λουστράκος ; - Μπάρμπα, τα καστόρια δεν γιαλίζονται. Που τα βρήκες τα παλιομοδίτικα ;