.
Φοβάμαι
Την καινούργια δεκαετία που πλησιάζει
Γυροβολιά στον χρόνο
Λίκνισμα σιγαλό στης ζωής τ’ ακρογιάλι
και παντοδύναμη η θάλασσα
Φοβάμαι
Μη μ’ ακουμπάς δυστυχισμένη
Με το δεξί αδέξιό σου χέρι
Φοβάμαι
Το ιερό το βρέφος, φαντάζει ασπρομάλλικο
Φοβάμαι
Τις νύχτες που θ’ απλώνονται παντού
Τα πρωϊνά του Απρίλη θα προλάβω ;
Τις καθημερινές μικροεκπλήξεις φοβάμαι,
το αλατοπίπερο της κάποτε ζωής μου
Φοβάμαι
Τις κουβέντες τις ελαφρές που μου ξεφεύγουνε
Φοβάμαι και τ’ αυτιά μου
Σαν να μην θέλουνε ν’ ακούσουν άλλο
Φοβάμαι τα μεγάλα πνεύματα που συνάντησα
Φοβάμαι πως δεν θα βρώ ποτέ την ζωγραφιά που ψάχνω
Φοβάμαι τόσο τις λάμψεις πλέον της καρδιάς και των ορμόνων
Θα καλωσόριζα την κάθε σπίθα μόνο
Ακόμα και την λάθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου