Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Γένεση-Φύση, σημειώσατε 2

Ο ναός του Υψίστου Δία στο Δίον, σημερινό Αγιονέρι Πιερίας

Οι θρησκείες είναι σαν τα πολιτεύματα, επιβάλλονται στους λαούς με την εξουσία. Προσαρμόζονται όμως στα ήδη υπάρχοντα ήθη και έθιμα και πολλές φορές παραμορφώνονται τόσο που παραμένει αμετάβλητη η ουσία και αλλάζουν μόνο οι ονομασίες.
Στην Ελλάδα λατρεύεται- στην πράξη, σήμερα- η Παναγία και στην Ιταλία η Μαντόνα κι' ας μην έχουν θηλυκές θεότητες οι σημερινές θρησκείες των δύο λαών, όπως κάποτε η θηλυκή δεκατητρίτη θεότητα που δεν επιτρεπότανε να πεις το όνομά της, λατρευότανε κρυφά περισσότερο από τον γιό-εραστή-σύζυγό της που φαινότανε να ασκεί την εξουσία, σοφά όμως είχαν αφήσει ένα νησί, την Σαμοθράκη, στην γαλήνη της, έξω από την εξουσία του. Μετά νέοι θεοί ήρθανε να ταράξουν λίγο τα πράγματα μέχρι να ηρεμήσει πάλι -συμβιβαστικά- η επιφάνεια των νερών, ο ισχυρότερος κυματισμός ποτέ δεν επηρεάζει τα νερά σε βάθος μεγαλύτερο των έξη μέτρων, εκεί υπάρχει αιώνια γαλήνη.

Ακολουθεί ένα άρθρο δημοσιευμένο προ διετίας

Μία μέρα το χρόνο


Απογοητευμένος. Η μόνη λέξη που του ταίρι-αζε τόσο και κανείς δεν τολμούσε να του την αποδώσει. Ούτε ο καν ο μονογενής του, η βασική αιτία της απογοήτευσής του. Τόσες και τόσες φορές δοκίμαζε και ξαναδοκίμαζε μα κάτι δεν μπορούσε να ξεπεράσει κι' ας νόμιζαν όλοι ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα. Κάποιο λάθος,το ίδιο κάθε χρόνο επαναλαμβανότανε, άρχισε να σκέπτεται μήπως οφειλότανε στο ντι-εν-εϊ του που αναπόφευκτα μεταδιδότανε. Η μήπως έπρεπε να δοκιμάσει μ' άλλο λουλούδι ;
Σ' αυτά τα χώματα είχε αναγκασθεί να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, πολύ ξεροκέφαλοι οι άνθρωποι εδώ βρε παιδάκι μου. Αναγκάσθηκε να μιμηθεί τις συνήθειές τους, όχι βέβαια σαν χρυσή βροχή, ούτε σαν ταύρος, ούτε σαν κύκνος αλλά σαν δαίμονας- μετά το αλλάξανε το όνομα άλλα τους θύμιζε, τον είπανε άγγελο. Αλλά από κηπουρική δεν είχε ιδέα. Εκεί στα ψηλά βουνά, στου Σινά τα μέρη, τίποτε δεν φύτρωνε, σαν ήρθε εδώ το πρώτο λουλούδι που είδε και του άρεσε έτυχε νάναι κρίνος. Δεν ήξερε πως κάθε χρόνο απ' το βολβό θα πεταγότανε ξανά και ξανά τ' άνθος του κρίνου, νόμιζε ότι άμα το κόψει μιά φορά πάει, τελείωσε. Η φυλετική μνήμη του φυτού όμως-κάτι απ΄αυτά τα χώματα θάχε πάρει - πανίσχυρη κι' ενισχυμένη με καινούργιες εμπειρίες έψαχνε τον αγγελό της, απαιτούσε και τον έβρισκε να ξαναδημιουργήσει δι' αυτού το ίδιο αποτέλεσμα, τη γένεση. Γιά τον κρίνο ήταν ένα παιχνιδάκι, πολύ πιό απλό σε σχέση με τη μαγική δύναμη που τον έκανε κάποτε να φύεται. Και φυσικά δεν λάμβανε καθόλου υπ' όψιν του τις "παραγγελιές". Στερεότυπα κάθε χρόνο έδινε ίδιο προγραμματισμό κι' είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Αλλο αν αι βουλαί του υψίστου- έτσι τον έλεγε ήταν πολύ πιό ψηλός απ' τον κρίνο- ποθούσαν κάτι διαφορετικό. Δεν τον πολυχώνευε γιά να του κάνει τα χατήρια. Σαν τους ξενόφερτους στα άγια χώματα, νόμιζε πως η γένεση ήταν κάτι σπουδαίο, η φύση ήταν πολύ πιό ισχυρή -του τόδειχνε κάθε χρόνο.

Οπως η μύγα προσπαθεί μάταια να περάσει μέσα απ’ το τζάμι έτσι και το διαφορετικό αποτέλεσμα δεν ερχότανε παρά τις δυό χιλιάδες επαναλήψεις. Ούτε καν στο φύλο, κόντρα στις στατιστικές. Αρχισε να σκέφτεται την ολοκληρωτική σύγκρουση, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Χρειαζόταν κάτι οπωσδήποτε να βγει απ’ το αδιέξοδο.
Ο κρίνος σκεπτότανε πολύ αργά γιά τα δικά μας δεδομένα. Μόνο τυχαία όμως δεν έλαβε το όνομά του, τόσο κοντά στο κρίνω. Δεν ήταν πολεμοχαρής, βρήκε μιά λύση να ησυχάσει. Τούδωσε μιά μέρα το χρόνο να γιορτάζει τη γένεση. Ολες τις άλλες γιόρταζε η Φύση.

Εικόνα από το αρχαιολογικό πάρκο Δίου

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το Δίον χώρος μοναδικός, δεν ξέρω πόσες ώρες πέρασα εκεί πέρα... στο ναό της φωτογραφίας συνάντησα και ένα φίδι μεγάλο αλλά πολύ ήρεμο...

Gee Pontius είπε...

Οφεις ιεροί! που λένε ότι έλεγε και ο Ηρακλής, ezac.

Ανώνυμος είπε...

Το μόνο που καταλαβαίνουν πλέον οι "σύγχρονοι", από την παντοδυναμία της φύσης, είναι ότι με την πρώτη καταιγίδα γεμίζουν οι οθόνες τους με έκτακτα δελτία.

Gee Pontius είπε...

Οι περισσότεροι εδώ μπερδεύουν την έννοια της Φύσης με την ξενόφερτη έννοια Nature, η οποία φυσικά, ηθικά και ...θρησκευτικά αντιστοιχεί στην Γένεση.
Βέβαια την Φυσική την λένε Physics γιατί εκεί δεν τους παίρνει