Γούστο μου και καπέλλο μου Μια εικόνα...πέντε λέξεις
( και χιλιάδες συναισθήματα )
Χριστούγεννα... ανοιξιάτικα, μας φέρνει ο καιρός
γούστο του και καπέλλο του
Παρά τον φόρτο εργασίας
κυρίως της πνευματικής
επιθυμώ να σχολιάσω
τις εορτές της εποχής
Θα σχολιάσω απ' ότι βλέπω
μεσ' στην δική μου γειτονιά,
ότι νομίζω πως αξίζει
και μία δεύτερη ματιά
Παντού λαμπάκια στα μπαλκόνια,
στις γλάστρες κόκκινα φυτά,
νοικοκυρές που κάνουν ψώνια,
άντρες που παίζουνε χαρτιά
Του Δήμου κάτι κομπανίες
κόβουν την μπάλλα των παιδιών,
στήνουν τεράστιες εξέδρες
στο μέσον χώρων ανοικτών
σαν λείπουν όλοι από πάνω,
τις ώρες του μεσημεριού,
ξυλάρμενο πλοίο θυμίζουν
που πλέει στο μέσον του ωκεανού
και γύρω-γύρω στα παγκάκια
χιλιάδες γέροι Αλβανοί
ντόμινο παίζουν και κολτσίνα
σ΄ άδεια κιβώτια από χαρτί
Κοπέλλες σαν τον Αι Βασίλη
προσφέρουνε ζεστό κρασί
μα και μικρά κουραμπιεδάκια
σε όποιον δεν τα αρνηθεί
Μα οι πιο πολλοί τα αποφεύγουν
το βήμα σέρνουν βιαστικά,
τι να σου κάνει ένα γλυκάκι
όταν γυρνάς απ΄την δουλειά ;
Ετσι ξενέρωτη πλανιέται
η ατμόσφαιρα η γιορτινή,
ίσως να φταίει που δεν χιονίζει
μια άσπρη μέρα να φανεί !
( και χιλιάδες συναισθήματα )
Χριστούγεννα... ανοιξιάτικα, μας φέρνει ο καιρός
γούστο του και καπέλλο του
Παρά τον φόρτο εργασίας
κυρίως της πνευματικής
επιθυμώ να σχολιάσω
τις εορτές της εποχής
Θα σχολιάσω απ' ότι βλέπω
μεσ' στην δική μου γειτονιά,
ότι νομίζω πως αξίζει
και μία δεύτερη ματιά
Παντού λαμπάκια στα μπαλκόνια,
στις γλάστρες κόκκινα φυτά,
νοικοκυρές που κάνουν ψώνια,
άντρες που παίζουνε χαρτιά
Του Δήμου κάτι κομπανίες
κόβουν την μπάλλα των παιδιών,
στήνουν τεράστιες εξέδρες
στο μέσον χώρων ανοικτών
σαν λείπουν όλοι από πάνω,
τις ώρες του μεσημεριού,
ξυλάρμενο πλοίο θυμίζουν
που πλέει στο μέσον του ωκεανού
και γύρω-γύρω στα παγκάκια
χιλιάδες γέροι Αλβανοί
ντόμινο παίζουν και κολτσίνα
σ΄ άδεια κιβώτια από χαρτί
Κοπέλλες σαν τον Αι Βασίλη
προσφέρουνε ζεστό κρασί
μα και μικρά κουραμπιεδάκια
σε όποιον δεν τα αρνηθεί
Μα οι πιο πολλοί τα αποφεύγουν
το βήμα σέρνουν βιαστικά,
τι να σου κάνει ένα γλυκάκι
όταν γυρνάς απ΄την δουλειά ;
Ετσι ξενέρωτη πλανιέται
η ατμόσφαιρα η γιορτινή,
ίσως να φταίει που δεν χιονίζει
μια άσπρη μέρα να φανεί !
2 σχόλια:
Και γιατί "ξενέρωτη" περικαλώ;
Μια χαρά ατιμόσφαιρα είναι, αν βρεθεί και κανά αλβανάκι να μας πει τα κάλαντα μεθαύριο μια χαρά θα είμαστε. (Γιατί τα δικά μας ή βαριούνται ή φοβούνται)
Το γατί είχε πάντα αυτό το χρώμα, ή πήγε κομμωτήριο ένεκα αι εορταί;
Το γατί δεν συχνάζει σε μέρη κουτσομπολίστικα και κουαφούρς. Σαν γνήσια Νορβηγέζα έχει την σκούρα μπέρτα της (πλην του καλοκαιριού που την βγάζει)η οποία κοκκινίζει στο ηλιακό φως ενώ γκριζίζει στο ηλεκτρικό φως. Σου στέλνει ένα γουργουρητό ικανοποίησης κι' ενα νιαούρισμα γνωριμίας στα ζωντανά σου, ειδικά στο θηρίο.
Τα καλύτερα κάλαντα τα λέγανε τα νεγράκια που πραγματικά τα απολάμβαναν. Πλην τα δυο τελευταία χρόνια μάλλον από φόβο μην τους κλέψουνε τον κόπο άλλοι πιτσιρικάδες δεν βγαίνουν
Δημοσίευση σχολίου