Περπατώντας για τον καταυλισμό του, εκεί κάτω από την γέφυρα, δίπλα στις γραμμές του τραίνου, το μικρό γυφτάκι αντίκρυσε για πρώτη φορά το αλυσοδεμένο κορίτσι. Δεν τούκανε μεγάλη εντύπωση, το είχε δει το κόλπο με τις αλυσίδες που το κάνανε κάποιοι πανηγυριτζήδες σε γιορτές και τις σπάγανε, μα τούτο το κοριτσάκι δεν είχε τέτοια δύναμη. Προχωρούσε δύσκολα λυγίζοντας από το βάρος. Στο παρακαλεστό της βλέμμα υποχώρησε η πατροπαράδοτη επιφυλακτικότητα και σήκωσε λίγο τις αλυσίδες να περπατά πιο άνετα το κορίτσι. Αυτό, μόλις ελευθέρωσε το χέρι του, τον αγκάλιασε σφιχτά.
«Πως σε λένε» την ρώτησε.
« Τεχνολογία» του απάντησε, «Τεχνολογία Διαδικτύου»
Το μικρό γυφτάκι απόρησε :
«Δεν έχω ξανακούσει τέτοιο όνομα»
«Δεν είμαι από τα μέρη σας, έρχομαι από μακριά»
«Και γιατί σ’ έχουνε δεμένη ; »
Ενας καβαλάρης φάνηκε στο βάθος του ορίζοντα να καλπάζει προς το μέρος τους.
Το κοριτσάκι τούπιασε το χέρι.
«Γρήγορα, φίλησέ με, πάρε με μαζί σου ! »
« Μα δεν σε ξέρω καν ! »
« Θα σε υπηρετώ μια ζωή όλη τη μέρα και το βράδυ θα σε διασκεδάζω, φίλα με τώρα, πριν φτάσει !»
Το μικρό γυφτάκι την κοίταξε στα μάτια. Ακαθόριστα χρώματα και συναισθήματα είδε μέσα τους. Πρόλαβε να τραβήξει το χέρι του πριν ξεκαβαλήσει ο καλοντυμένος άντρας. Ενα κοπάδι σκυλιά τον ακολουθούσε από μακριά.
« Καλημέρα. νεαρέ κύριε. Ελπίζω να μη σε ενόχλησε η μικρή.»
Το κοριτσάκι, ζαρωμένο από τον φόβο του, κρύφθηκε πίσω από το άλογο.
«Ο…όχι…δεν νομίζω…ποιος είστε κύριε ; »
«Παγκόσμιος, κύριος Παγκόσμιος Ιστός είναι το όνομά μου»
Το γυφτάκι κοίταζε το ψηλό καπέλο και την κόκκινη στολή ιππασίας, δεν είχε ξαναδεί τέτοιο ντύσιμο.
« Ξέρετε , εδώ στην Θήβα, δεν έχω ξανακούσει για σας»
Ένα κοπάδι από σκυλιά, όλα ίδια, άσπρα με καφέ και μαύρες βούλες, έφτασε επί τέλους και περικύκλωσε άλογο και κορίτσι.
« Πάμε, Τεχνολογία. Νεαρέ κύριε, δεχθείτε την συγγνώμη μας για όσα έκανε το απερίσκεπτο μικρό κορίτσι»
Το γυφτάκι βλέποντας την Τεχνολογία να απομακρύνεται σκεφτότανε την Αϊσέ, την αρραβωνιαστικιά που τούδωσαν οι γονείς του, μόλις γινόταν δώδεκα χρονών θα ήταν η γυναίκα του. Σκέφτηκε τις πληγές του, τόσες πολλές και δυσανάλογες με τα χρόνια του, τίμημα της ελευθερίας του. Το βλέμμα του μετά έπεσε στα χωράφια με το σιτάρι που μόλις φύτρωνε. Ανασήκωσε τους ώμους .
5 σχόλια:
Eμ έτσι που με πήξατε πια στα ιπποδρομικά που δεν σκαμπάζω.
Μιλήστε μου για γυφτάκια να συννενοηθούμε χωρίς πολλές πολλές κουβέντες.
Για όσους είχαν την υπομονή να ακούσουν το κομμάτι για πιάνο που προτείνεται στο τέλος, είναι μία από τις περιβόητες παραλλαγές που συνέθεσε ο θεωρούμενος μεγαλύτερος πιανίστας όλων των εποχών Λιστ, πάνω σε όπερες του Βέρντι.
Εδώ παραλλάσσει την τετραφωνία που ξεκινάει με το "Bella figlia dell' amaore", αμέσως μετά το θρυλικό "La donna e mobile"
Φοράδα, εκτός από τα ιπποδρομιακά που δεν σκαμπάζεις(σχήμα...οξύμωρον) σου ξέφυγε μάλλον κι' άλλο ένα ποστ που φαίνεται πως έφερε σε αμηχανία κι' άλλους.
Συμβαίνει μερικές φορές το έχω (ξανα)προσέξει, δεν πειράζει
Πόσες φορές θα πούμε ότι δεν είμαι... κούρσας;
Και γιατί ένα τέτοιο μουσικό post θα μου προκαλούσε αμηχανία, δεν κατάλαβα, αλλά δεν είναι το μοναδικό, δεν είναι κι ανάγκη να τα καταλαβαίνω όλα.
Απλά επειδή όπως έχω (ξανά) πει και σε σένα και σε άλλους με τίποτα δεν μπορώ να δω ολόκληρο μουσικό βίντεο με διάρκεια παραπάνω του λεπτού, ακολούθησα την οδηγία στην αρχή του post που αρχικώς ήταν, αν δεν μπορώ να τα δω όλα, να μην το διαβάσω καθόλου.
Καλημέρα !!
Το ότι δεν είσαι κούρσας έχει και τα καλά του ( γλυτώνεις το καμουτσίκι στο φίνις ) αλλά και τα κακά του ( τα έχουν κυριολεκτικώς στα πούπουλα).
Οσον αφορά το άλλο ποστ δεν είχα υπολογίσει την νομιμοφροσύνη σου, σαφώς έχεις δίκιο.
Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου