Πλησιάζοντας την επίτευξη του στόχου είπε να κάνει μια μικρή ανασκόπηση. Η επανάληψη ενός πειράματος, 40 χρόνια μετά, δεν μπορεί να διεξαχθεί πάνω στις ίδιες συνθήκες, εδώ οι τόποι αλλάζουν σε 40 χρόνια, πόσο μάλλον οι άνθρωποι, υπάρχουν όμως παράλληλες καταστάσεις.
Η βασική ιδέα ήταν πως μόνο μετά από τέσσερις μήνες συνεχών διακοπών μπορεί κάποιος να δει τις πραγματικές ανάγκες του και τι πραγματικά θέλει στην ζωή του, το είχε ξανακάνει σαν φοιτητής με μόνο τίμημα μια κάποια καθυστέρηση στο πτυχίο του μια που ποτέ δεν έδωσε εξετάσεις τον Σεπτέμβρη. Σαράντα περίπου χρόνια μετά, είχε την ευκαιρία να ξαναπλησιάσει τον εαυτό του απαλλαγμένος από κοινωνικές, επαγγελματικές και οικογενειακές επιρροές, στο μέτρο του δυνατού, βέβαια. Οι αναμνήσεις από τα μακριά φοιτητικά καλοκαίρια ήταν πολύ γλυκιές.
Μερικοί όροι παρέμεναν αναλλοίωτοι, απλά προσαρμοσμένοι στην νέα εποχή, άλλοι καινούργιοι προέκυπταν κυρίως από την διαφορά στην ηλικία του, όπως η καθημερινή πρόσληψη των φαρμάκων, αλλά μπορούσαν εύκολα να ελεγχθούν ώστε να μην επηρεάζουν πολύ την καθημερινότητα.
Τότε υπήρχε η αποφυγή του ραδιοφώνου και της εφημερίδας ώστε να λείπει ο καθημερινός βομβαρδισμός με ανούσιες κατά το πλείστον ειδήσεις, τα μεγάλα νέα τα μάθαινε στόμα με στόμα και μπορούσε από αυτά να ξεδιαλέξει τα ενδιαφέροντα. Οι βαρυσήμαντες δηλώσεις των υπουργών της εποχής διεπίστωνε πως δεν άγγιζαν ούτε στο ελάχιστο την πραγματική ζωή του και του φάνταζαν σαν μεγαλόστομες μαλακίες. Και όντως ήταν, απλά οι άλλοι το καταλάβαιναν χρόνια, δεκαετίες μετά, τότε η παντοτεινή "κρισιμότητα των ημερών που ζούμε" όπως έλεγε ο εκαστοτε πολιτικός έπειθε όσους τρέφονταν με ειδήσεις.
Θυμήθηκε τις συγκεντρώσεις για το μακεδονικό θέμα, την στάση του Σαμαρά και την κυνικότητα της δήλωσης Μητσοτάκη "σε λίγα χρόνια θα τόχουμε ξεχάσει". Αραγε ο σημερινός πρωθυπουργός που τότε έσκιζε τα ιμάτιά του για το όνομα, το θυμάται ;
Σήμερα πλέον η εφημερίδα αποτελεί μακρινό παρελθόν γι αυτόν, την είχε σταματήσει πριν δέκα χρόνια περίπου και είχαν καθαρίσει τα χέρια του από τα κακής ποιότητας μελάνια που χρησιμοποιούσαν και το μυαλό του από τα κακής ποιότητας άρθρα που φιλοξενούσαν. Κάπου τότε πέθαναν και οι τελευταίοι μορφωμένοι δημοσιογράφοι, απέμειναν οι ενημερωμένοι με το λαπτοπ που πίσω από την παντογνωσία τους φαινότανε η έλλειψη φιλοσοφίας και η κενότητα των γνώσεων τους, κυρίως από τις άσχημες αντιδράσεις όταν κάποιος τάραζε τα λιμνάζοντα νερά του μονολόγου τους.
Η ενημέρωση του είχε περιοριστεί στις επικεφαλίδες του πόρταλ με το οποίο άνοιγε το κομπιούτερ του. Σπάνια έβρισκε κάποια πραγματικά ενδιαφέρουσα είδηση, κάτι που θα τον βοηθούσε στην ζωή του, π.χ. έναν καινούργιο τρόπο να πιάνει καλαμάρια, είχε βαρεθεί να ακούει για νόμους και διατάξεις που χρόνια ψηφίζονταν, σπάνια εφαρμόζονταν και ποτέ δεν βελτίωσαν τίποτε εκτός ίσως από την οικονομική κατάσταση του προτείνοντος και των ψηφισάντων αλλά και των καταψηφισάντων βουλευτών.
Το ραδιόφωνο ήταν μονίμως κλειστό όπως και η τηλεόραση, άνοιγαν μόνο για κανένα ενδιαφέρον ματς ή μουσική εκπομπή για ελληνικό τραγούδι και όπερα. Δεν είχε κολλήσει το μικρόβιο της τζαζ κι ήθελε η μουσική του να έχει κατεύθυνση και όχι αυτοσχεδιασμούς γιατί την θεωρούσε πνευματική τροφή και το φαγητό μας το διαλέγουμε, το μαγειρεύουμε με τέχνη, δεν τρώμε ό,τι βρούμε μπροστά μας.
Στο φαγητό είχε επανέλθει στις συνήθειες της νιότης του, τότε προσπαθούσε να τρέφει τον εαυτό του με ότι έπιανε ο ίδιος και του μαγείρευε η καλή θεία του : ψάρια, χταπόδια, οστρακοειδή. Είχε ήδη ξεπεράσει το ρεκόρ των σαράντα ημερών καθημερινής διατροφής με ψητό ψάρι, η αποτοξίνωση του οργανισμού του ήταν παραπάνω από εμφανής στις πρώην καθημερινές μικροενοχλήσεις. Η εμπειρία του όμως είχε πλέον εμπλουτίσει το καθημερινό σιτηρέσιο με ζυμωτό στα χέρια ψωμί, ελιές φτιαγμένες από τον ίδιο, φρούτα από τον κήπο του και κρασί, καθαρό κρασί, από τις κληματαριές χωρίς τίποτε αρωματικό, συντηρητικό ή βελτιωτικό μέσα . Με δυο γουλιές ξέχναγε τα πάντα. Μέχρι και αυγοτάραχο από τα γκαστρωμένα λεθρίνια του καλοκαιριού είχε φτιάξει.
Οι επικοινωνίες είχαν περιοριστεί στον απολύτως αναγκαίο ελάχιστο βαθμό και αυτό μόνο με πρόσωπα που πραγματικά επικοινωνούσε ή τουλάχιστον το προσπαθούσε. Δεν είχε αντιληφθεί κανένα κενό από την έλλειψη καθημερινότητας στον τόπο και τον τρόπο που αποσύρθηκε, περισσότερο τον γέμιζαν τα χρώματα της ανατολής και της δύσης όσο ο καιρός παρέμενε ευλογημένα καλοκαιρινός.
Με αυτά και μ' αυτά προσπαθούσε να λύσει το καινούργιο πρόβλημα που του προέκυψε : ζει το όνειρό του ή ονειρεύεται την ζωή του...
Η τελευταία ενδιαφέρουσα είδηση που βρήκα στο διαδίκυο ήταν πως να γυαλίσετε τα μπρούτζινα χωρίς τρίψιμο με αλεύρι και ξύδι. Η διαφορά είναι εμφανής στην φωτογραφία :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου