Βρέθηκα στην Αμφισσα την Κυριακή το βράδυ για την παρουσίαση της μετάφρασης του δεύτερου τόμου του Lucien Lerat περί των Δυτικών ή Οζολών Λοκρών. Ο Γάλλος ερευνητής έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά περισυλλέγοντας ό,τι σχετικό αντικείμενο ή κείμενο για μια περιοχή που έμενε αδιάφορη στους αρχαιολόγους ίσως λόγω της συνάφειάς της με τον παρακείμενο Δελφικό χώρο.Το βιβλίο παρουσίασε ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πάνος Βαλαβάνης με μια καταπληκτική σε ευκρίνεια ομιλία ενώ ενδιαφέροντα στοιχεία προέκυψαν από νεώτερα ευρήματα που ανέφερε στην ομιλία της η αρχαιολόγος κ. Ανθούλα Τσαρούχα.
Μιλησαν ακόμη ο Δήμαρχος Αμφισσας κ. Ασημακόπουλος και ο καθηγητής Γαλλικής Φιλολογίας κ. Οικονόμου ενω διαβάστηκε επιστολή της μεταφράστριας του έργου κ. Χατζηβασιλείου και των παιδιών του γάλλου συγγραφέα.
Την λήξη της τελετής ακολούθησε...ισχυρή καταιγίδα. Το ποσό του νερού ήταν τέτοιο που δυσκόλευε στην κυριολεξία την κίνηση του αυτοκινήτου.
Οι μπόρες περνάνε και ελπίζοντας να σταματήσει το βοριαδάκι ώστε να αναπληρώσω το χαμένο ψάρεμα της Κυριακής, αποφάσισα να παρατείνω την διαμονή μου στα εδάφη των Εσπερίων Λοκρών κατά μία μέρα, ο άνεμος όμως δεν μου έκανε το χατήρι.
"Αμα δεν πας για ψάρεμα ή τρως ή κουτσομπολεύεις" έλεγε ένας μακαρίτης φίλος μου και έτσι δέχθηκα την πρόσκληση ενός άλλου φίλου να πάμε στο πανηγύρι στο χωριό Ελιά, κάπου ψηλά πάνω από την Γλύφα και να φάμε κανένα κοψίδι.
Από την μιά άκρη δηλαδή των Οζολών Λοκρών στην άλλη...Ζορισμένοι οι Λοκροί από την Δελφική Αμφικτυονία από την μια μεριά και τους Αιτωλούς από την άλλη, άντεξαν όσο άντεξαν επειδή η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε την εύκολη διέλευση και τα νερά δεν ήταν ότι καλύτερο για θαλάσσιες μετακινήσεις, στο σημερινό Ανεμοκάμπι, ένα καλά κρυμμένο φιορδ, έστηναν πειρατικές παγίδες οι κάτοικοι των τότε Χαλείου και Οιάνθης, σημερινά Γαλαξίδι και Ερατεινή. Σήμερα βεβαίως δεν είναι άθλος να πας από την Αμφισσα στην Ναύπακτο όπως ανέφερε ο Παυσανίας στα Φωκικά του.
Στο χωριό είχε πανηγύρι λόγω της γιορτής της Παναγιάς. Η εκκλησία ήταν κλειστή όταν φτάσαμε αλλά δίπλα λειτουργούσε ένας άλλος...ναός.
Σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα καμμιά τρακοσαριά άτομα ξεκοκκάλιζαν αρνί ψητό συνοδευόμενο από μπύρες και ουίσκι υπό τους ήχους δημοτικής (;) ορχήστρας...Από το βήτα στο ψι...
Οι...απόγονοι των Λοκρών σε χορευτικές και τραγουδιστικές επιδείξεις με τις κατάλληλες αμφιέσεις και δύο λουλουδούδες παρακαλώ επί το έργον ! Απίστευτο για ένα χωριό που μετράει λίγες εκατοντάδες κατοίκων....
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα κλασσικό πανηγύρι έξω στην πλατεία του χωριού, είχα πάρει και μπουφάν μαζί μου- δεν αστειεύεται ο βοριάς στα ψηλά- και αιφνιδιάστηκα όταν βρέθηκα σ' ένα κέντρο που ακροβατούσε μεταξύ κλαρίνων και μπουζουκιού. Βέβαια το κλειστόν του χώρου βοηθούσε τις ντεμπυτάν των γύρω χωριών να βάλουν το καλό κυριακάτικο φόρεμα τους, το σουτιέν που φέρνει μπροστά τα στήθη ώστε να φαίνεται σφριγηλό το ντεκολτέ, την δεκαεξάποντη γόβα, όλα τα μπουκαλάκια του μακιγιάζ και όλα τα χρυσαφικά της οικογένειας. Αν προσθέσεις το σιγανοψιθύρισμα των καψουροτράγουδων και τις καμακωτές ματιές στους τοπικούς εργένηδες, έχεις μια πλήρη αιτιολογία του γεγονότος. Ο αρσενικός πληθυσμός πάντως περισσότερο έδειξε να ασχολείται με την παρακολούθηση και την εκτέλεση των δημοτικών χορών, η τηλεόραση και το ίντερνετ σταμάτησαν να κάνουν την γυναίκα δυκολοθώρητο είδος. Οι παντρεμένοι χορεύανε να βγάλουν το άχτι τους, είναι μικρή η κοινωνία και τα πάντα μαθαίνονται στην στιγμή.Στην επιστροφή, στην κατηφόρα, προσπαθώντας να συνεφέρω τα αυτιά μου από την τραυματική εμπειρία των ντεσιμπέλ θαύμαζα την νυκτερινή θέα των φώτων: τα νησάκια, την γέφυρα, τις πελοποννήσιες κεντημένες ακτές. Ο βοριάς είχε καθαρίσει την ατμόσφαιρα και η ορατότητα ήταν τέλεια. Μετά, κάτω, ακολουθώντας την παραλιακή οδό της επιστροφής το σκοτάδι είχε μια ευεργετική επίδραση στο θυμικό μου.
Σκέφθηκα πως σε δυο μέρες κάλυψα σχεδόν όλη την παραλιακή χώρα των Εσπέριων Λοκρών, - ίσως και την κουλτούρα τους - από το βήτα μέχρι το ψι...
Τα γράμματα στις άκρες τα άφησα για μια άλλη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου