Η πορεία προς γολγοθά, κατά Κυψέλη μεριά

Κι' αν το πρωΐ με χάραγμα έσπασε την μαυρίλα

στα δένδρα δεν προλάβανε να ξεφυτρώσουν φύλλα

μονάχα άνθη μυγδαλιάς στολίζουν τα κλαδιά τους

και στα ψηλά τα πετεινά κτίζουνε τη φωλιά τους

Μουντός ο ουρανός, Τετάρτη σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη κατ' αντιδιαστολή με τις υπόλοιπες μικρές και καθημερινές Τετάρτες που ζούμε. Στην καθημερινότητα και η περιποίηση στις μικρές ντοματιές, πλησιάζει η ώρα να μπουν στο χώμα. Το αριστερό φύλλο δαγκωμένο στην άκρη από την Μπρηζ εκτελεί χρέη γατογιατροσοφιού.

Μέρα για βόλτα στους δρόμους της περίπαθης Κυψέλης, φάντασμα πια της δεκαετίας του 60, σαν κυρία αντίστοιχης ηλικίας.
Υπερεκμετάλλευση χώρου, βιασμός της Φύσης, τσιμεντοποίηση, έλλειψη αισθητικής παντού, ιδού το ρέμα της Κυψέλης, σημερα...

Αυτό το ρέμα λίγο πιο κάτω στρίβει και γίνεται η οδός Κρίσσης με ένα παχύτατο στρώμα ασφάλτου να προσπαθεί χρόνια τώρα να "πιάσει" γερά στο έδαφος. Λίγο η υπόγεια κοίτη, λίγο η συχνή διέλευση των τρόλλεϋς  ο δρόμος παραμορφώνεται σε επικίνδυνο βαθμό για τα οχήμτα με "φρύδια" περίπου 20 πόντων

Το  υπόγειο ρέμα μπορείς να το δεις και να το ακούσεις μέσα από την σχάρα του υπονόμου στην αρχή της οδού Κρίσσης

ή μπροστά από την Δημοτική Αγορά στην Φωκίονος Νέγρη που ήταν η συνέχεια της κοίτης του, εν συνεχεία μέσω της Γ' Σεπτεμβρίου χυνότανε στο ρέμα της οδού Μάρνη κι΄από κει στον Κηφισσό.
Αρχαίες διαδρομές νερού, απ΄την ορμή του χαραγμένες, μερικές φορές εκδικούνται τα κτίσματα που τους έκλεισαν τον δρόμο.
Επιστροφή.
Ανηφορίζοντας την οδό Θήρας δεξιά το Αστυνομικό τμήμα και απέναντι η τελευταία στέγη του θρυλικού Μετροπόλ- η παλιά ήταν στην γωνία με την Πατησίων. Πως έμεινε οικόπεδο είναι μυστήριο, ίσως η γειτνίαση με το αστυνομικό τμήμα να έπαιξε το ρόλο της. Την "γειτονιά" συμπληρώνει το ξενοδοχείο "Σεμέλη" , όνομα που περιέργως βρίσκεται και στην αφίσσα -ελληνοαγγλικό αχταρμά-  του σινεμά.

Πιο πάνω, εκεί που η Θήρας συναντά την Φωκίονος είναι το μετερίζι του Elite
 "Η γυναίκα, η γοητευτική γυναίκα ξέρει πως να τοποθετήσει τα χέρια της.", μου είπε κάποτε και πολλές φορές διαπίστωσα το πόσο δίκαιο είχε, αλλά δεν φανταζόμουνα ότι θα ισχύει και στα ζώα !

 Μέχρι τότε πρόσεχα τις κινήσεις των χεριών την ώρα που μίλαγε κάποιος και καταλάβαινα κατά πόσο πίστευε αυτά που έλεγε. Θα έχετε σίγουρα προσέξει ότι όλοι σχεδόν οι πολιτικοί συνοδεύουν τα λόγια τους με συνεχές ανεβοκατέβασμα τουλάχιστον του ενός χεριού.

Αυτή η φωτογραφία είναι άσχετη με το κείμενο απλά βοηθάει να αυξηθεί η επισκεψιμότητα και κυρίως να ξεπεραστούν οι μαύρες σκέψεις που προκάλεσε η αναφορά των πολιτικών, αυτά είναι προσόντα υπουργού, η διαμαντοπούλου-μπεμπέκου και λοιπές ποικιλίες θα σκάσει απ' την ζήλεια της.

Επιστρέφοντας προς το σπίτι διαπιστώνω ότι η αφρικάνικη σκόνη που έπεσε με την βροχή πριν λίγες μέρες εξακολουθεί να δίνει ένα κόκκινο τόνο στο λευκό αυτοκίνητό μου. Ελπίζω να μη μου φύγει στο ταξίδι, την έχω δεί πως θα είναι καταπληκτικό λίπασμα για τον κήπο στο εξοχικό μου, κάτι ξέρει η μαμά Φύση που μας την στέλνει.
Μπαίνοντας  μεσ' στο σπίτι βλέπω μια τρίχα απ' τα μουστάκια της μπρηζ στο πάτωμα. Αυτόματα σκέπτομαι αυτά που έγραψα.

Τρίχες !!