Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Μετά τον εορτασμόν, τι ;

Οταν στερεύουν τα λόγια...



Το μικρό εύρος ημερών μεταξύ των εορτών της 28ης Οκτωβρίου και της 17ης Νοεμβρίου, εκτός από το περιβόητο ερώτημα που προκύπτει από την ηχητική διαφορά των μηνών - γιατί ο Οκτωβριος να μην έχει "μι", μούλος είναι ;- ανυψώνει το πατριωτικό ηθικό του λαού μας, κυρίως με τα τραγούδια που έχει καθιερωθεί να παίζονται κατά κόρον τις μέρες αυτές. Πρόκειται για την ιταλική μελωδία σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη, "κορόϊδο Μουσσολίνι" για την 28ην και τον "δρόμο" του Μάνου Λοΐζου σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου για την 17ην.
Και ο μεν μακαρίτης Οικονομίδης "ενώνει" τις δυό γιορτές μια που υπήρξε και οπαδός της χούντας και στιχουργός του "εθνικού" της ύμνου, αναφερομένου στο "δημοψήφισμα" περί "εγκρίσεως από τον λαόν" του χουντικού συντάγματος :

Ναι στο σύνταγμα, πιστεύω μας να γίνει
Ναι στο σύνταγμα, για ομόνοια και ειρήνη
κ.λ.π. ,κ.λ.π.

η δε μακαρίτισσα Μητροπούλου μάλλον αποτύπωσε υπέροχα σε στίχους μια ενέργεια νεαρών στα πρώτα χρόνια της χούντας που έγινε στο χωριό καταγωγής της.
Δεν ήταν πράξη αντίστασης γιατί κανένας από τους μετέχοντες δεν ανήκε σε κάποια οργάνωση ώστε να "καταγραφεί", ήταν απλά μια πράξη διαμαρτυρίας και αποκατάστασης ενός είδους αισθητικής. Σβήστηκαν τα ονόματα των οδών που είχαν δικτατορικό παρελθόν, "οδός Μεταξά", "οδός Εθνικής Επαναστάσεως" κ.λ.π., βάφτηκαν μερικά κόκκινα σφυροδρέπανα σε τοίχους -και στον τοίχο του Σταθμού Χωροφυλακής - για αντίδραση, και γράφτηκε  η λέξη ελευθερία σε κάμποσους άλλους. Ενας από αυτούς τους άλλους τοίχους βρισκότανε στον δρόμο που ένωνε το σπίτι της Κωστούλας με την πλατεία του χωριού, άρα θα ήταν απίθανο να μην έβλεπε την λέξη ελευθερία κάτω από την επιγραφή του οινοζυθοπαντοπωλείου που είχε ξεμείνει στον τελευταίο από τους τέσσερις τοίχους του κάποτε καταστήματος. Οι άλλοι τρεις είχαν καταρρεύσει από παλιά, πριν την έλευση των συνταγματαρχών, ίσως από την ιταλική κατοχή του χωριού. Μετά από λίγους μήνες καρέρρευσε κι' αυτός και αντικαταστάθηκε από μια μάντρα που κάλυψε πλέον όλο το οικόπεδο. Σήμερα έχει κτισθεί ένα σπίτι στην ίδια θέση.
Οι -τότε- νεαροί, αυτοί που "ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά", εξηντάρηδες σήμερα μάλλον δεν  έμαθαν ποτέ τους ποιό ήταν το σπίτι της Κωστούλας, εξ άλλου τότε δεν ήταν ευρέως γνωστή και όταν έγινε δεν ερχόταν πολύ συχνά στο χωριό. Εξηντάρηδες σήμερα, παρουσιάζουν πελώριες διαφορές μεταξύ τους στα κιλά , από πολύ αδύνατος έως πολύ χοντρός και στις πολιτικές πεποιθήσεις εξαιρουμένων των άκρων, δεξιών και αριστερών, απόδειξη πως η τότε συνεργασία τους ήταν ευκαιριακή, όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα με τις συνιστώσες, δεξιές και αριστερές του Σύριζα.

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία πριν την "εξευγενίσουν" η πατίνα του χρόνου και οι "ενημερωμένοι" δημοσιογράφοι. Αυτό το τελευταίο είδος συνηθίζει και να μπλογκάρει ανωνύμως ή μάλλον ψευδωνύμως ώστε να επιτείνει το θεάρεστον έργον του και με τον μανδύα της "ανεξάρτητης" φωνής με την οποία γράφει το απόγευμα από το σπίτι του, τόσο ... διαφορετική από την πρωϊνή "εξηρτημένη", επαγγελματική με την οποίαν γράφει στο γραφείο του.
Μόνο που δεν μπορεί να εξηγήσει γατί έχει τους ίδιους σχολιαστές και στα δυο του μπλογκ...
Ευτυχώς η 25 Μαρτίου αργεί ακόμα, όταν δεν έχουμε εορτασμούς ή εκλογές που είναι πιασσάρικα θέματα, αραίωνει η κίνηση στα μπλογκ τους...



Ο "δρόμος" όπως φαίνεται σήμερα μετά τις δημοσιογραφικές παρεμβάσεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια: