Μερικές φορές είναι σαν να κολλάει ο χρόνος...Ξενύχτησε ψάχνοντας με αγωνία κάποιο ανέβασμα στο γιουτιούμπ μια που δεν είχε δορυφορική σύνδεση. Οι περισσότεροι στον ύπνο τους έψαχναν ποιόν υποψήφιο θα ψήφιζαν στις εκλογές της Κυριακής, "κρίσιμες" όπως πάντοτε τα τελευταία χρόνια, τόσο κρίσιμες ώστε διεθνή γεγονότα να περνούν απαρατήρητα στα καθ' ημάς και δεν μιλάω μόνο για την υποβάθμιση της όπερας...
Την γνώρισε ένα χρόνο πριν την είσοδό της στα "δέκα θηλυκά που άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας". Ηταν ελαφρώς τραυματική εμπειρία, μια που ο θρίαμβος της του στερούσε μια "δικαίωση", αλλά μετά το πρώτο σοκ της νίκης της, η ψύχραιμη ματιά του έβαλε κάποια πράγματα στη θέση τους. Ηταν ψηλή- η πιο ψηλή που είχε δει ποτέ- εκπληκτική χορεύτρια πριν τον αγώνα, παρακολουθούσε από μακριά τον αντίπαλο και τον τσάκιζε την κατάλληλη στιγμή. Ο μόνιμος καβαλιέρος της, ένας μικρόσωμος συμπαθητικός σαρανταπεντάρης, πήγαινε πάντα με τα νερά της, ήταν φανερό πως δεν είχε απολύτως καμία διάθεση να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και κυρίως να δοκιμάσει άλλη ντάμα. Ηταν φανερό πως η καριέρα του θα τελείωνε μαζί με την δική της, τότε είχαν την δέκατη τέταρτη επιτυχία τους στις δεκατέσσερις προσπάθειες, τώρα μετά το δεκαεννιά στις δεκαεννιά, θα είχαν την εικοστή ευκαιρία.
GIO PONTI
ZENYATTA and MIKE SMITH
GOLDIKOVA
Κάποια στιγμή επιτέλους το βίντεο με την ιπποδρομία ανέβηκε. Ως συνήθως, όταν έτρεχε η Ζενυάττα όλοι ασχολούνταν με αυτήν που ακολουθούσε τελευταία και όχι με τα άλογα που προπορεύονταν όπως γίνεται στις υπόλοιπες κούρσες :
Τα δάκρυα του Μάϊκ Σμιθ μετά την κούρσα και η ομολογία του ότι ένα δικό του λάθος στέρησε από την φοράδα του το αήττητο με μια διαφορά μικρότερη από ένα κεφάλι, ίσως ήταν για το τέλος της δικής του καρριέρας. λογικό θα ήταν να ήθελε να τελειώσει με νίκη. Για την Ζενυάττα όμως αυτό δεν ήταν ήττα αλλά η καλύτερη απόδειξη πως ήταν το καλύτερο άλογο που πέρασε μέχρι τώρα από τους στίβους κι΄ας έχασε στην εικοστή και τελευταία συμμετοχή της καρριέρας της. Το άλογο που δημιούργησε ατελείωτα φαν κλαμπ και που προκαλούσε φρενίτιδα ενθουσιασμού με το ανεπανάληπτο φίνις της ή που σκορπούσε απλόχερα θέαμα στην προ της κούρσας επίδειξη χορεύοντας στον δικό της ρυθμό πέρασε στην Ιστορία με τον καλύτερο τρόπο, έχοντας και την εμπειρία της ήττας σαν επιβεβαίωση της ανωτερότηττάς της. Την ευχαριστούμε για όσα προσέφερε κυρίως εκτός στίβου.
Ενα από τα μεγάλα επιτεύγματά της ήταν η διάψευση του περιβόητου αμερικάνικου ρητού "ο πρώτος είναι όλα και ο δεύτερος τίποτε", μια λάθος νοοτροπία αλλά με "πρακτικές" εφαρμογές. Μετά από αυτή την κούρσα όμως, όλοι ήταν με τον δεύτερο και αυτή η αλλαγή στον τρόπο που σκέφτονται οι Αμερικάνοι είναι το σπουδαιότερο πράγμα που πέτυχε η Ζενυάττα και ίσως κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.Από τις δημοτικές και "αυτοδιοίκητες" εκλογές δεν περίμενε τίποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου