Διάλογος θαλασσινός

.
Μιά δοκιμή σ΄ένα είδος ποίησης,το κεντόνιο που έμαθα από την Nikareti(www.aftokaitoallo.gr)


-Με πνίγει τούτη η θάλασσα που τόσο αγάπησα
Η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη
Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσανε
Και χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους

Κάτι αναζητούσανε στην σπηλιά την ανατολική


- Των αθανάτων καίαμεν εξαίσιες εκατόμβες
Ιδέ τα φωσφορίζοντα των ουρανών πελάγη
Μα εσένα μιά παράξενη ζαλάδα σε κινεί
Μη κλαις το μαράζι, μάθε φυλακτό να μη κρεμάς

Μιά στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός


Οι στίχοι ανήκουν κατά σειρά :

Μάνος Χατζηδάκις, ο κύκλος με το C.N.S.
K. Καβάφης, Μέρες του 1901
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Περασμένες μου αγάπες
Γ. Σεφέρης, Επιφάνια
Nikareti, Το σπήλαιον
Ιακ. Πολυλάς, Ιλιάδα
Γ. Σουρής, Ο Φασουλής Φιλόσοφος
Νικος Καββαδίας, Το πούσι
Νίκος Γκάτσος, Ασπρη μέρα
Οδ. Ελύτης, Το μονόγραμμα