Ο Ομηρος και η δύναμη των λέξεων

. .................... Κι' όμως δεν είναι η breeze μου αλλά ένας βραβευθείς Norwegian Forest

.

Σχετικό και το άρθρο μου Λέγω-εκλέγω της 9/9/07

.

Ο Ομηρος εδίδαξε
της ποίησης την τέχνη
πως την αλήθεια να μιλάς
πως πολεμούν τα έθνη

σχεδόν γι’ ανύπαρκτους σκοπούς
που θάνατο προσφέρουν
πως όλοι, φίλοι και εχθροί
ελάχιστα διαφέρουν,

υμνούσανε οι Αχαιοί
καθένας τους τον άλλο
μα εις τον Εκτορα μπροστά
φόβον είχαν μεγάλο

και περιμέναν λύτρωση,
να βγει να πολεμήσει
αυτός, που στο διαγούμισμα
τον είχαν αδικήσει,

πως ο Αχιλλέας που πολλοί
τον είχαν γιά θεό
σαν κοριτσάκι έκλαιγε
μπροστά στον ποταμό

σαν το ποτάμι εφούσκωσε
κι’ όρμησε να τον πνίξει
στης ξυπασιάς του το γκρεμό
ήθελε να τον ρίξει,

πως όταν κάνεις πόλεμο
μετά από χρόνια δέκα
η Ελένη που επιθυμείς
θά’ναι γριά γυναίκα

και ότι πίσω άφησες
να πας να πολεμήσεις
σε μαύρο χάλι θα το βρεις
αν κάποτε γυρίσεις.

Μείνε λοιπόν στον τόπο σου
καλά προσγειωμένος
τη φύση γύρω θαύμασε
και μάθε ο καϋμένος

ότι παλεύει μέσα σου
στοιχειό είναι της φύσης
αν έχεις βλέμμα καθαρό
θα το αναγνωρίσεις

εις την ορμή του λιονταριού
στης θάλασσας την δίνη
στον θόρυβο του κεραυνού
ή στων πουλιών τα σμήνη.

Με τέτοια περιέγραψε
πληθώρα αισθημάτων
ο δημιουργός του πρότυπου
όλων των ποιημάτων,

με λέξεις όπου κουβαλούν
στο θέμα τους εικόνες
που μείναν αναλλοίωτες
στου χρόνου τους αιώνες.

Οι λέξεις από μόνες τους
κανένα δεν πληγώνουν
δεν γδύνεσαι γιά να τις βρείς
ούτε στιλέττα χώνουν

δεν κρύβονται μεσ’ στις ρωγμές
δεν έχουν φλούδι άλλο
το αρχικό τους νόημα
συνήθως είν’ μεγάλο

στης γης το στριφογύρισμα
το θέμα παραμένει
σ’ όλους τους τύπους και μορφές
κοινή συνισταμένη

τους συνειρμούς που προκαλεί
εάν καλά γνωρίζεις
ποιά είν’ η απόχρωση
αμέσως ξεχωρίζεις

Η γνώση του σε οδηγεί
εις τις σωστές τις λέξεις
αν έχεις τρύπα και οπή
ποιά πρέπει να διαλέξεις

οπή ειν’ από μόνο του
να υπάρχει ένα κενό
και τρύπα η κατασκευή
κενού στο υλικό

γιατί η οπή σε προκαλεί
μέσα της να κοιτάξεις
θα βρείς το ρήμα το ορώ
στο θέμα της αν ψάξεις

ενώ η τρύπα φιάχνεται
από το ρήμα τρύχω
ταλαιπωρώ, εξασθενώ,
(σήμερα κατατρύχω)

κι’ όποιος το θέμα αγνοεί
κι’ αλλού αλήθειες ψάχνει
ψαρεύει σε θολά νερά
και κυνηγά στην πάχνη.