Ενα θηριώδες κουνούπι με μήκος πάνω από τρία μέτρα πετούσε προς τον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας. Τσιμπήθηκε γιά να δεί αν ήταν ξύπνιος. Ηταν απίστευτο αλλά σε λίγο ο ήχος σταμάτησε, το ίδιο και το τρίξιμο των τζαμιών. Το κουνούπι-τέρας είχε "προσγειωθεί" στον απέναντι κατακόρυφο τοίχο. Μπορούσε τώρα να το παρατηρήσει με όση ψυχραιμία του απέμεινε.
Εκανε ένα γρήγορο φλας-μπακ στην τερατώδη μνήμη του. Το μεγαλύτερο έντομο που έζησε ποτέ στην γη ήταν η μεγάνευρα, είχαν βρεθεί απολιθώματά της ηλικίας 325 εκατομμυρίων ετών, στην Γαλλία και στην Αγγλία τα οποία πλησίαζαν τα εβδομήντα εκατοστά σε μήκος. Συγγενικό είδος θεωρείται η σημερινή λιβελλούλη. Αλλά άλλο 70 εκατοστά και άλλο τρία μέτρα. Θυμότανε στο Βερολίνο υπήρχε ένα μοντέλλο στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας μιάς υπερφυσικής "λιβελλούλης" αλλά πάλι ήταν στο ενάμισυ μέτρο και ήταν...μοντέλλο. Του είχε κάνει εντύπωση η επιστημονική της ονομασία: meganeura monyi
Το νοερό ταξίδι του πίσω στις γνώσεις τον κάλμαρε και μπορούσε τώρα να παρατηρήσει το έντομο πιο ψύχραιμα. Ανοιξε το παράθυρο για να βλέπει καλύτερα. Προφανώς επρόκειτο για ένα τεράστιο ψευδονευρόπτερο που από κάποια ανωμαλία στις αυξητικές ορμόνες έφτασε σ' αυτό το μέγεθος. Αλλά τι να έτρωγε ; Ανατριχιάζοντας θυμήθηκε ότι οι λιβελλούλες είναι σαρκοφάγες. Εκλεισε γρήγορα το παράθυρο και συνέχισε την παρατήρηση από μέσα.Ακούσθηκαν κι' άλλες φωνές. Σκέφτηκε πως κι' άλλοι γείτονες θα το είχαν δει και θα βάλανε τις φωνές από τρόμο, αλλά σαν πρόσεξε καλύτερα κατάλαβε ότι ήταν ένα συνηθισμένο οικογενειακό καυγαδάκι
-Που ήσουνα χθες όλο το βράδι ; ρωτούσε η σύζυγος.
- Να μη σε νοιάζει, εσύ να μου πεις που ήσουνα το πρωΐ οκτώ με εννιά απαντούσε ο σύζυγος.
- Διυλίζεις τον κώνοπα και καταπίνεις την κάμηλο πήγε να πει η κακομοίρα σύζυγος αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της
Ακούστηκε πάλι ο βόμβος σαν να πετούσανε δυο τουλάχιστον ελικόπτερα μαζί. Το τεράστιο έντομο πετούσε προς την πηγή του διαλόγου. Μιά βροντώδης φωνή με περίεργη προφορά σαν να έβγαινε από κομπιούτερ και τόσο πολύ δυνατή ώστε να καλύπτει τον θόρυβο από τα φτερά ακούστηκε :- Ποιόν θα διυλίσεις, μωρήηη !
Συγχρόνως εφορμούσε στο διαμέρισμά τους. Ηχοι από σπασμένα τζάμια, γκρεμισμένους τοίχους και ανθρώπινες οιμωγές ακούστηκαν...
Δεν τόλμησε να δει την συνέχεια. Απλά σκεπτότανε ότι τηρουμένων των αναλογιών σ' ένα τόσο μεγάλο σώμα θα αντιστοιχούσε ένας πολύ μεγάλος εγκέφαλος ο οποίος φαίνεται ήταν και εξελιγμένος αφού κατανοούσε πλήρως τις ανθρώπινες γλώσσες-τουλάχιστον τα ελληνικά. Το μυαλό του έτρεξε στις θεωρίες του Δαρβίνου, στις πελώριες χελώνες των νησιών Γκαλαπάγκος... Αυτό το έντομο όμως τα ξεπερνούσε όλα.Είχε υπ' όψιν του την θεωρία ότι κάποτε τα έντομα θα επικρατήσουν στη Γη, απλά νόμιζε πως αυτό θα γίνει στο απώτερο μέλλον. Στην πραγματικότητα δεν τον ένοιαζε τι θα γίνει άμα τελείωνε την ζωή του, τώρα τι θα έκανε ήταν το πρόβλημά του.
Προσπάθησε να βρει ένα ποίημα που να εξυμνεί τα κουνούπια δεν βρήκε όμως κανένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου