Αι δύο επαρχιωτοπούλαι εν τη παρελάσει

.

Ο έφεδρος κι' ο μόνιμος.





- Μαρήηη...Τήρα τα φανταράκια μας του βήμα πως βαστούνε !!
- Τηράου, αλλά ποιός τσ' έμαθε μι μπρίο να πιρνούνε ;;
- Ιιιχ, να τους ο Λιάκους μου, πρώτη γραμμή μι χάρη !!
- Αχ νά τους κι' ου λοχίας μου, λιβέντης, παλληκάρι!
- Αυτούνοι στην πατρίδα τους θα δώκουνε του αίμα !
- Χρειάζουνται ικπαίδευση, τούτου δεν είναι ψέμα !
- Τούτνοι θα φύγουν τον οκτρό, ωσάν θα κάμνουν γιούργια!
- Απ' τουν λοχία μάθινε κόλπα γερά, πανούργα
- Αχ σκέπτουμαι τουν Λιάκου μου κι΄ου ύπνους δεν μι παίρνει
- Αχ, μάνα μου, ου λοχίας μου, ιπάνω μου σαν γέρνει...
- Ναι, του ιφέδρου ζήτου του, γι' αυτούν' κι τη ζωή μου !
- Κι του ιφέδρου ζήτου του, ζήτου και του μουνίμου...