Ισως να μην το έχετε σκεφθεί αλλά από την ιστορία μας τα τελευταία διακόσια χρόνια γιορτάζουμε δύο πολεμικές επετείους την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου ενώ έχουμε κάνει και άλλους πολέμους που χάσαμε και άρα καλώς αποσιωπούμε, αλλά και νικηφόρους όπως οι βαλκανικοί που δεν τους γιορτάζουμε. Γιατί ;
Ας το ψάξουμε λιγάκι...ποδοσφαιρικά !
Κατ' αρχάς στις δύο "εθνικές" επετείους γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη διότι ναι μεν ξεκινήσαμε καλά, προηγηθήκαμε στο σκορ αλλά στο τέλος κλάψτα χαράλαμπε...
Και το μεν 21 το πήραμε το ματσάκι στα χαρτιά από την αγγλογαλλορωσική ουέφα της εποχής και βολευτήκαμε σαν κράτος, αλλά το 40 διαλυθήκαμε μόλις στο δεύτερο ημίχρονο τα ιταλάκια έβαλαν μέσα τις γερμανικές μεταγραφές τους, εμείς τότε δεν βάζαμε ακόμα κοινοτικούς στην ομάδα μας. Οταν δε τα γερμανάκια χάσανε στο τέλος από τους αγγλοαμερικανορώσους εμείς δεν είχαμε προκριθεί στην τελική φάση του τότε μουντιάλ να συμμετάσχουμε στην μικτή ομάδα που τους νίκησε και μείναμε στην απ' έξω.
Αρα η απορία μου παραμένει, γιατί να θυμόμαστε μόνο ότι προηγηθήκαμε στο σκορ και να πανηγυρίζουμε και όχι το τελικό σε βάρος μας αποτέλεσμα.
Εχω υπ' όψιν μου ποδοσφαιρικές συναντήσεις που έληξαν 7-1 όπου η ηττηθείσα προηγήθηκε στο σκορ αλλά δεν θυμάμαι καμμία ηττηθείσα να τις μνημονεύει και κατά μείζονα λόγο να τις γιορτάζει.
Θα μου πείτε ότι εδώ είναι πόλεμος δεν είναι ποδόσφαιρο, συμφωνώ και ξαναρωτάω :
τους βαλκανικούς πολέμους -που το πήραμε καθαρά το ματσάκι -γιατί δεν τους γιορτάζουμε ;
Σεβόμενος την ανεξιγνωμία των αναγνωστών μου (και κυρίως των λαθραναγνωστών - και πάλι γειά σας -) δεν θα σας πω την δική μου ερμηνεία για να μη σας επηρεάσω απλά θα παραθέσω κάποιες παρατηρήσεις μου και τα συμπεράσματα, δικά σας.
Σαν λαός είμαστε πολύ κοντά και με τους Ιταλούς και με τους Τούρκους, πολύ περισσότερο από τους βόρειους γείτονες μας. Ακόμα και στην γλώσσα οι ιταλικής και τούρκικης προέλευσης λέξεις της καθομιλουμένης είναι πολύ περισσότερες από τις σλαβικής και βουλγαρικής προέλευσης, δείγμα "γειτνίασης" των χαρακτήρων των λαών.
Ασε στο φαγητό, όλο πίτσα και σουβλάκι είμαστε...
Διαφέρουμε βέβαια στα θρησκευτικά λιγουλάκι αλλά ποιός δίνει σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες με "άπιστοι, μωαμεθανοί και καθολικοί ".
Προς βορράν μπορεί να λένε το ψωμί "χλιέπ" και το νερό "βοντά" αλλά είναι ορθόδοξοι, βεριτάμπλ.
Στα μπαράζ των βαλκανικών αγώνων τους ομοδόξους Βούλγαρους δεν είναι που νικήσαμε ;
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί δεν γιορτάζουμε ούτε την έναρξη ούτε την λήξη των βαλκανιών πολέμων, ειδικά την δεύτερη όπου πήραμε και το κύπελλο. Μήπως δεν την γιορτάζουμε επειδή η Βουλγαρία δεν ήταν στο ΝΑΤΟ ενώ η Ιταλία και η Τουρκία ήταν ;
Δεν είναι εθνική επέτειος ;
Και τι είναι ;
Θρησκευτική ;
Ε, δεν το πιστεύω...
Σας έχω επανειλημένα εξηγήσει ότι ο ΠΑΟΚ δεν περιορίζεται σε στενά γεωπολιτικά όρια, (θα έπρεπε να) είναι παμβαλκανική και παμμεσογειακή ομάδα
6 σχόλια:
-@gpoint μου,
θέλω να σταθώ λίγο στους Βαλκανικούς πολέμους που μνημονεύεις. Όπως όλοι ξέρουμε οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν δύο. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο δεν είχαμε αντίπαλο την ομόδοξη Βουλγαρία, αλλά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τους Βούλγαρους τους είχαμε τότε, υποτίθεται, συμμάχους. Επομένως δεν ισχύει αυτό που λες ότι δεν θα θέλαμε να γιορτάζουμε κάτι που είχε ως αντίπαλο ομόδοξη χώρα. Τώρα γιατί δεν γιορτάζουμε, πανελληνίως, τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο ομολογουμένως είχαμε πολλές επιτυχίες (η Ελλάδα τότε σχεδόν διπλασιάστηκε), δεν το ξέρω. Βέβαια τρόπον τινά τον γιορτάζουμε, στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου. Είναι η ημέρα που μπήκε ο Ελληνικός στρατός στην πόλη αυτή (26-10-1912). Έτσι δεν είναι? Απλώς η ημέρα αυτή είναι τόσο κοντινή με την 28η Οκτωβρίου που οι δύο γιορτές συγχέονται.
Ο 1ος βαλκανικός πόλεμος ήταν της πλάκας ή μάλλον συναγωνισμός πλιάτσικου της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας μεταξύ των ομοδόξων (!)προς στιγμήν συμμάχων. Εδώ τσακώνονταν ποιός θα προλάβει πρώτος και στο τσακ προλάβαμε την Θεσσαλονίκη και έχουμε σήμερα την ΠΑΟΚάρα. Αν βέβαια υπήρχε υποψία πολέμου με τους Οθωμανούς δεν θα κάνανε αγώνα δρόμου αλλά μάχες χαρακωμάτων.
πόλεμος κανονικός ήταν ο δεύτερος
Εν πάσει περιπτώσει επιμένων ερωτώ.
Πότε κυρήχθηκε ( και ο 1ος) ο 2ος Βαλκανικός πόλεμος , πότε έληξε, τι πήραμε και πότε το γιορτάζουμε.
Λες ότι γιορτάζουμε την είσοδο του στρατού στην Θεσσαλονίκη...γιατί γιορτάζουμε την είσοδο του στρατού σστους Αγίους Σαράντα ;
Περισσότερες πληροφορίες...στην Αρχιεπισκοπή
Και κάτι ακόμη, την εποχή των βαλκανικών πολέμων δεν υπήρχαν ακόμα παλαιοημερολογίτες όπως σήμερα οπότε οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι είναι "ιμιτασιόν" ομόδοξοι, τότε ήτανε βεριτάμπλ
Πάντως για να πω την αλήθεια, εγώ ποτέ δεν ένιωσα κοντά τους Σλαύους κι ας είναι τάχα ομόδοξοι (όπως πολύ σωστά αναφέρεις Παλαιοημερολογίτες ορθόδοξοι). Νιώθω πολύ πιο κοντά στους υπόλοιπους Ευρωπαίους κι ας είναι ετερόδοξοι (καθολικοί, προτεστάντες κλπ).
Συμφωνώ.
Να αλλάξει το σύστημα.
Να γιορτάζουμε μόνο τις αρχές.
Και του πρωταθληματος.
Aφού από τη πρώτη μέρα ξέρουμε τον νικητή
Στο μυαλό μου είσαι φοραδίτσα ...όχι μόνο τον νικητή γνωρίζουμε αλλά και τον ηθικό νικητή (μέχρι να κάνουμε ομάδα) γνωρίζουμε.
Τα υπόλοιπα (γκολ οφσάϊτ, πέναλτυς,κ.λ.π.) είναι τυπικές διαδικασίες!
Δημοσίευση σχολίου