Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Η νέα δεκαετία


Με την νέα δεκαετία ακούω φωνές χωρίς να βλέπω κανέναν, θάναι επειδή συνήθισα τον εαυτόν μου ή επειδή δεν πηγαίνω στην εκκλησία, θα αποφασίσω αργότερα το γιατί, έχω δέκα ολόκληρα χρόνια μπροστά μου...
Εχω ;;
Δεν φταίω εγώ που δεν πηγαίνω εκκλησία, η ανεργία φταίει που δεν μπορώ να ξεχωρίσω την Κυριακή από τις άλλες μέρες, δεν φταίω εγώ, να και τα χαρτιά μου από το ταμείο ανεργίας εδώ τα έχω...
Τα έχω ;;
Κάθε μέρα κοιτάζω αυτό το γκριζοκαφέ αιώρημα πάνω απ΄την πόλη μου, αυτό που εξαφανίζει όλα τα χρώματα θυμίζοντας μας πως όλοι οι κάτοικοί της είμαστε ίσοι μπροστά στο νέφος της.
Κάθε μέρα χώνομαι όλο και πιο βαθειά στην τεχνητή ομίχλη της, μ' αρέσει, κρύβει τόσες άσχημες μικρολεπτομέρειες του καθενός μας...
Κρύβει ;;

Καθένας μας, και γω μαζί κτίζουμε με την ψωροπερηφάνεια μας τείχος ψηλό και φαρδύ που περικυκλώνει την πόλη μας και συντηρεί το νέφος, το παγιδεύει, το κρατάμε "εντός των τειχών". Μετά, με πονηράδα κοιτάζουμε κάποια ώρα την νύκτα να ξεγλυστρήσουμε κρυφά έξω απ 'την πόλη, από πορτάκι μυστικό, ιδιωτικό και να σκαρφαλώσουμε στην πιο ψηλή βουνοκορφή τριγύρω, την Ξυλιασμένη Μοναξιά, κάποια χιλιόμετρα μακριά. Από κει κοιτάζουμε την πόλη περήφανοι που ξεφύγαμε για λίγο, πιο σπουδαίο πράγμα κι από την κατάκτηση του Σύμπαντος, παίρνουμε κάποιες ανάσες. Κάνει κρύο εκεί πάνω ενώ η ομίχλη της πόλης μοιάζει ζεστή κουβέρτα που την σκεπάζει.
Αμφιβολίες, Αγωνίες, Μοναξιά.
Πριν φέξει καν γυρίζουμε να μην μας πάρουνε χαμπάρι και βαστάμε το μυστικό μας καλά κρυμμένο, δεν το λέμε ούτε του αγγέλου μας κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης. Ω πόσο ωραίο είναι που ο καθένας έχει το δικό του μυστικό και όλων μας το μυστικό το ίδιο είναι...
Είναι ;;

Εχουμε δέκα χρόνια μπροστά μας να αποφασίσουμε.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε ποιόν έπεσε μωρέ το φλ-ω-ρί;
Στον ...Καρυωτάκη;;;;;;;;
Ρίξε μου λίγο Σουρή να έρθω στα ίσια μου....

Gee Pontius είπε...

Το φλωρί δεν ξέρω, εγώ πάντως έπεσα (άτιμα) στο κρεβάτι με μια ίωση πρωτοχρονιάτικα κι' ακόμα την παλεύω.
Εξ ου και οι μαύρες...