Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Την υγειά μας νάχουμε ( κι ας πεθάνουμε...)


Και ξαφνικά την ενάτη μέρα ένοιωσε καλά. Πραγματικά καλά δηλαδή, μύρισε το τέλος της αρρώστιας του, δεν ήταν μια προσωρινή καλυτέρευση. Ολοι οι δείκτες ήταν πλέον στην σωστή τους θέση, πίεση, θερμοκρασία, ουρικό, η γλώσσα είχε ξαναβρεί το χρώμα της, το κεφάλι του δεν ήταν βαρύ και δεν υπήρχε η αίσθηση της γενικευμένης αδυναμίας.
Τρόμαξε.
Τρόμαξε πολύ με την απώλεια της πιο πειστικής δικαιολογίας, της αρρώστιας. Είδε με φρίκη την στίβα της γραφικής δουλειάς να τον περιμένει, το φαγητό να ανυπομονεί να του βαρύνει το στομάχι, την σκόνη να απαιτεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό του σπιτιού, την γάτα πεινασμένη για τα παιχνίδια τους. Το κρεβάτι να απαιτεί στρώσιμο, η αλληλογραφία άνοιγμα, μέχρι και το τηλέφωνο άρχισε να κουδουνίζει.
Μισόκλεισε τα μάτια.
Προσπάθησε να δει τι λάθος έκανε. Δεν πήρε φάρμακα, δεν πήγε στον γιατρό, δεν έφαγε τίποτε να ενισχύσει τον οργανισμό του. Είχε τακτοποιηθεί με την αρρώστια του μια χαρά. Δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτε, δεν χρειαζόταν να ψωνίσει τίποτε, δεν χρειαζόταν να σκεφθεί να ψωνίσει τίποτε. Μετά από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το μυαλό του ήταν ελεύθερο από την καθημερινότητα και το στομάχι του ελαφρότερο από ποτέ. Η ελάχιστη απασχόληση τον κούραζε με αποτέλεσμα να κοιμάται με τις ώρες. Το βασανιστικό πρόβλημα της αϋπνίας ήταν παρελθόν. Μπορεί το σώμα του να ήταν ασθενές αλλά οι υπερβολικές δόσεις ύπνου τον έκαναν να αισθάνεται υπέροχα μέσα στο προστατευμένο καβούκι του, η υποχρεωτική έξοδος τώρα του φαινόταν σαν αγγαρεία, μια χαρά τα είχε βρει με τον "ιό" του.

Οι ιοί όμως αντέχουν μόνο κάποιες λίγες μέρες. Μετά η υγεία εισέβαλε μέσα του σαν τους πολιτικούς, με σκοπό να τον "σώσει". Πρώτο της σημάδι η βουλημική όρεξη και πρώτη της παρενέργεια το φούσκωμα στο στομάχι. Μετά η ανάγκη του καφέ. Το ξάπλωμα για την χώνεψη. Η ελεύθερη βούληση του συνετρίβη μπροστά στις επιταγές του πεπτικού σωλήνα και τις υπόλοιπες "κοινωνικές" και "ενεργειακές" ανάγκες.
Ηταν πλέον "καλά".

Η κοινωνία των "υγειών" υπεδέχθη το απολωλός πρόβατον με γρυλλίσματα ικανοποίησης...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γγκκρρρρρ!!!!!!!!!

(γρύλισμα ικανοποίησης)

Gee Pontius είπε...

Φιληνάδα, φοβερή εμπειρία !!
ήταν κάτι σαν σωματική τρέλλα και κατάλαβα γιατί κανένας τρελλός δεν θέλει να γίνει καλά !

Ανώνυμος είπε...

Μωρέ μπα κι είχες καιρό να πέσεις στο κρεβάτι, για κακό, και είχες ξεχάσει πως είναι;

Εγώ πάντα όταν αρρωσταίνω σωματικώς, τα ξεχνάω όλα..... Zήτω οι ιοί....