Ο κύριος Μάκης

Ο κύριος Μάκης είναι ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο στον κύκλο του, αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του και το μυστικό της επιτυχίας του. Ο κύριος Μάκης είναι εμφανίσιμος αλλά δεν είναι εύκολα προσδιορίσιμος, ακριβώς σαν το όνομά του. Ευκολοχώνευτο το Μάκης αλλά μπορεί να κρύβει από Δημήτρη μέχρι Ευθύμη κι από Σταμάτη μέχρι Χρυσόστομο. Οταν τον ρωτάνε, απαντά αφοπλιστικά " Μα καλά, δεν σας φτάνει το Μάκης ;"

Η ιστορία του είναι απλή. Ο κύριος Μάκης έβγαλε το λύκειο, γνώριζε πάντα μια ξένη γλώσσα από την οποία δεν θα ακούσεις ποτέ να προφέρει ούτε μια λέξη και τρώει πάντα πρώτος απ' όλους στις ταβέρνες. Τρώει με απόλυτη προσήλωση το φαΐ του, σαν να ήταν η δουλειά του, συνήθως κάτι ελαφρύ και εν συνεχεία περιμένει να αρχίσει η κουβέντα. Ποτέ δεν μιλάει πρώτος, εκτός από την τυπικότητα του "τι κάνεις, πως είναι τα παιδιά". Είναι όμως καλός ακροατής στις γενικότητες, ενώ αποφεύγει συστηματικά τις πολιτικές συζητήσεις δηλώνοντας μονόχνωτα "ψηφίζω κουκουέ και δεν συζητώ πολιτικά".

Ο κύριος Μάκης είναι ψηλός για να στέκεται πάνω από τους υφισταμένους του, ωραίος ώστε να μη υποκύπτει στον πειρασμό των γυναικών υπαλλήλων και καλοντυμένος ώστε να αποπνέει ανωτερότητα. Την ανδρική γοητεία του ασκεί και στο κοινωνικό του περιβάλλον, η γυναίκα του ήταν επίσης κάποτε όμορφη και υποτακτική, μερικές γυναίκες των γνωστών του είναι ενδιαφέρουσες τώρα που η δική του έχει τα χρονάκια της και έχει χάσει την πνευματικότητά της από την πολύωρη παραμονή της στην κουζίνα και στο σιδέρωμα. Ο κύριος Μάκης ποτέ δεν ασχολήθηκε με την ανατροφή των παιδιών του, δούλευε πολλές ώρες στην εταιρία και τις Κυριακές πήγαινε κυνήγι ή ψάρεμα με τους κατά καιρούς φίλους του. Ηταν όμως γενναιόδωρος στο χαρτζιλίκι των παιδιών και στα δώρα στην γυναίκα του, οικιακής ή επενδυτικής χρήσεως κυρίως. Στις ολιγοήμερες διακοπές η γυναίκα του κρατούσε τα παιδιά σε απόσταση ακούγοντας τον να λέει "Μη μου μιλάτε αυτές τις μέρες, θέλω να ξεκουραστώ".

Ο κύριος Μάκης εργάζεται σαν μεγαλοστέλεχος σε εμπορικές επιχειρήσεις. Εκεί βρίσκεται στο στοιχείο του και εκεί εκτιμούν τις ικανότητες της προσωπικότητάς του. Στην κοινωνία απλά τον σέβονται. Σιγά-σιγά κτίζεται ένας μύθος γύρω από το όνομά του. Αλλάζει κάθε λίγα χρόνια εταιρία υπογράφοντας νέο συμβόλαιο με καλύτερους όρους στην καινούργια εταιρία. Ο συνηθισμένος του τίτλος είναι διευθυντής προσωπικού αλλά μπορεί να καλυφθεί κάτω και από άλλους τίτλους, η αποτελεσματικότητά του είναι η ίδια. Για την δουλειά του δεν συζητά ποτέ, λέει απλά "Δόξα τω Θεώ, βρήκα αυτή την δουλειά και τα κουτσοκαταφέρνω".

Ο κύριος Μάκης όταν έκτιζε το εξοχικό του μέσα στο δάσος έγινε κολλητός με τον ξάδερφό του. Η γυναίκα του τον είχε δει άλλη μια φορά στον γάμο τους, δεν τον θυμότανε καλά. Αλλά τον καλοδέχθηκε σαν συγγενή του άντρα της και κάποιον άνθρωπο μεσ' το σπίτι που θα μπορούσε να λέει δυο κουβέντες. Ο ξάδερφος ήταν σε όλα εντάξει. Και κουβάλημα ήξερε και ηλεκτρολογικά και υδραυλικά και σκάψιμο στον κήπο, απ΄όλα και ακούραστος, σωστό χρυσωρυχείο. Μέχρι να τελειώσει το εξοχικό ήτανε μόνιμος κάτοικος, μετά εξαφανίσθηκε. Οταν τον ρώτησε η γυναίκα του τι απέγινε, ο κύριος Μάκης της απάντησε "Σε παρακαλώ να μην ανακατεύεσαι με το σόϊ μου ".

Το αυτοκίνητό του ήταν σαν αντίγραφο του εαυτού του, ένα μεγαλομεσαίο πλέον μοντέλλο από την γκάμα μιας εταιρίας. Την πρώτη φορά που αγόρασε γιαπωνέζικο αμάξι δυο χιλιάδων κυβικών δήλωσε πως μ' αυτό το αμάξι θα γεράσει και πως είναι απείρως καλύτερο από το αντίστοιχο ακριβότερο γερμανικό μοντέλλο. Αυτό το αγόρασε δυο χρόνια μετά όταν άλλαξε εταιρία. Τώρα πλέον γι' αυτόν τα γερμανικά αυτοκίνητα είχαν κατακτήσει την κορυφή της τεχνολογίας, άσε που είχαν και καλύτερη τιμή μεταπώλησης. Πάντως ούτε για τα αυτοκίνητα παρασυρόταν σε πολύωρες κουβέντες. Δήλωνε απολύτως ικανοποιημένος από το μοντέλλο που είχε " Με αυτό θα γεράσω ", μόνο το "αυτό" άλλαζε κάθε φορά.

Για το ποδόσφαιρο δεν συζητούσε, δεν του το επέτρεπε η ταξική του συνείδηση ενώ κάθε μορφή τέχνης ήταν φανερά έξω από τα ενδιαφέροντά του. Παρακολουθούσε όμως τις κουβέντες των άλλων και είχε μια καλή συμβουλή όταν κάποιος έψαχνε ένα σπάνιο ανταλλακτικό και πάντα ήξερε που μπορούσε κάποιος να βρει φθηνότερα ένα προϊόν. Ηταν ένας άνθρωπος της πιάτσας ο κύριος Μάκης, φαινόταν στο σκληρό βλέμμα του. Αν η εξυπηρέτηση αφορούσε όμορφη γυναίκα ή τον άντρα της, πρόσθετε : "Χρησιμοποιείστε το όνομά μου. Θα σας κάνουν μια καλύτερη τιμή".

Στα γεύματα της εταιρίας δοκίμαζε τους πιο ακριβούς μεζέδες, εξ άλλου ιεραρχικά ήταν από τους πρώτους που πλησίαζαν τους μπουφέδες. Αρνιόταν όμως πεισματικά στην γυναίκα του το δικαίωμα να αγοράσει καραβίδες ή μπον φιλέ, ίσως να τον εμπόδιζε η ταξική του συνείδηση. Από την άλλη δεν ήταν και γευσιγνώστης ώστε να καταλάβει την διαφορά. "Σιγά τα λάχανα" της έλεγε "Δεν βλέπω για ποιόν λόγο πρέπει να δώσουμε τόσα λεφτά για φαΐ, δεν βγαίνουν εύκολα τα λεφτά" .

Ο κύριος Μάκης στην καριέρα του έμαθε καλά να διαχειρίζεται αυτό που αποκαλείται υπαλληλικό δυναμικό μιας εταιρίας. Πάντοτε μετέφερε στους ανωτέρους του την πίστη και προσωπολατρεία του κατώτερου προσωπικού και πάντα διαβεβαίωνε τους κατώτερους υπαλλήλους για το στοργικό ενδιαφέρον της διοίκησης της εταιρίας, γι' αυτούς και τις οικογένειές τους. Τα Χριστούγενννα, με τα ετήσια χρηματικά πρόστιμα των υπαλλήλων, αγόραζε δώρα για τα παιδιά τους και οργάνωνε την σχετική γιορτή. Δήλωνε σχετικά "Είμαστε όλοι σαν μιά μεγάλη οικογένεια".

Ο κύριος Μάκης είναι ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο στο κοινωνικό και εργασιακό του περιβάλλον. Εξακολουθεί να είναι καλοντυμένος και να διατηρείται σε φόρμα. Αποφεύγει τις μακροσκελείς πολιτικές συζητήσεις και τους ανώφελους σχολιασμούς περί τέχνης και ποδοσφαίρου. Ουδεμία αλλαγή στο πολιτικό ή εργασιακό χώρο είναι ικανή να αλλοιώσει την εικόνα του. Το είπε ξεκάθαρα μ' ένα γιουκαλίλι, την μοναδική φορά που μίλησε σχολιάζοντας τον εαυτόν του και μάλιστα σε ξένη γλώσσα, " He' s a well respected man".