Σκάρτες εφτά το πρωΐ λοιπόν ξεπόρτισα με την απριλιάτικη βροχούλα να έχει σταματήσει. Ολα υγρά, πλυμμένα, καθαρά και...έρημα ! Αδεια η πλατεία Κυψέλης ( Κανάρη γιά τους τυπικούς), με τα καλοκλαδεμένα δένδρα και τα λίγα λουλουδάκια στα παρτέρια. Μόνο σημείο ζωής τα δυό-τρία ταξί στη πιάτσα που περιμένουν αγουροξυπνημένο ή ξενυχτισμένο πελάτη. Στο "περίμενε" οι ταξιτζήδες λαγοκοιμούνται.
Κατηφορίζω την Φωκίονος και το απολάμβάνω. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει ψυχή, είναι ότι δεν έχει -επιτέλους, μιά φορά- σκυλιά. Θυμάμαι τα λόγια του γερο-Ελίτ "το πρωΐ ή Φωκίονος είναι παράδεισος, το μεσημέρι με τους συνταξιούχους αλλάζει. Το βράδυ γίνεται μπορντέλλο" Το μοναδικό, άσπρο και ακίνητο σκυλί που βλέπω δεν με ενοχλεί καθόλου.


Ακούω Ντύλαν από το 64, γεμάτα 45 χρόνια, όπως λέει και ο τίτλος του δίσκου "Together through life", το τραγούδι είναι το "Feel a change comin' on". Σημαδιακό. λες ;
Η ώρα πήγε οκτώ. Αρχίζει το στρώσιμο των πάγκων.

Βάζω πίσω το σιντί στη θέση του. Πριν λίγους μήνες υπήρχε μιά πλήρης δισκοθήκη. Σιγά-σιγά τα καλά σιντις εξαφανίστηκαν, κάποιοι ασυνείδητοι τα πήραν γιά το σπίτι ή το αυτοκίνητο. Θα σας πω ένα μυστικό. Το σιντι με τον Ντύλαν έχει ετικέττα από έλληνα τραγουδιστή που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Ετσι επιβίωσε !

Καλημέρα σας και χαιρετισμούς στον Λάζαρο!
1 σχόλιο:
Σαν πουλί που ξυπνάει πρωί, φίλε Τζι, πήρες τις καλές βιολογικές ντομάτες!... Πού να δεις τι παθαίνουν αυτές τις μέρες τα... έξυπνα πουλιά που ψωνίζουν στις λαϊκές!...
Δημοσίευση σχολίου