Πόσο ν’ αντέξω μοναξιά
όλα που έχω είναι ένα
όνειρο
από εσένα
Σαν σκέψη που δεν φεύγει
ένα παγκάκι ξύλινο στο πάρκο
ένα μήλο λειψό, δαγκωμένο
κι' ένα φιλί
πρώτο φιλί στο μάγουλο.
Μετά κενό και τσόφλια λιόσπορο παντού
Ενα όνειρο
σταλμένο από σένα
και καλοδιπλωμένο σαν χαρτομάντηλο.
Ειν' όλα όσα ξέρω και κατέχω
και όλα γίνονται εσύ
Σαν όλα γίνονται εσύ
σαν όνειρο σταλμένο από σένα
ένα ιμέιλ στο γιαχού των αισθημάτων
με πρόσβαση σε όλους ανοικτή
3 σχόλια:
Ωραίο βρε G ,λίγο πικρό ,αλλά ωραίο.
Πού χάθηκες βρε Γιώργο?
Ολίγη αποτοξίνωση, που θάλεγε η Αλίκη, μοιάζει καλή για συνταγή,η εποχή της είναι...
Δημοσίευση σχολίου