Λορελάϊ (αναδημοσίευση)

Τρία κοχύλια μούφερε της θάλασσας το κύμα

χρώμα έχει το 'να του βυθού, της άμμου ώχρα τ’ άλλo

το τρίτο κι’ ομορφότερο, στα χρώματα σου μοιάζει

Σαν χελιδόνια φώλιασαν στη φούχτα μου και μείναν

να φέρει το 'να τη χαρά, τ’ άλλο τη νοσταλγία,

το τρίτο και το πιό πιστό, στη μνήμη τη μορφή σου

Σαν λουλουδάκια άνθισαν, την ευωδιά απλώσαν

για να μυρίζει γιασεμί και φούλι η νυχτιά μου,

το τρίτο και πιό εύοσμο, το άρωμά σου κλείνει

Μα εσύ που πάντα ερχόσουνα στο πλάϊ μου να γείρεις

πού ταξιδεύεις άραγε και στέλνεις τα κοχύλια,

σε ποιούς αλλοτινούς καιρούς τα κύματά σου αφήνεις;

Σε περιμένω θε’ να 'ρθείς, να βγεις μέσα απ’ το κύμα

και να στεγνώσεις τις πληγές, γλυκά να τις γιατρέψεις,

ή μήπως και ξεχάστηκες εκεί μακριά στα βάθη...

Τρία κοχύλια μούφερε της θάλασσας το κύμα

Τρία κοχύλια που κανείς δεν μπόρεσε να κλέψει

Το ένα είναι η θάλασσα και τ' άλλο ο αγέρας

Το τρίτο, το πολύτιμο, τόσο πολύ δικό μου.