Υπάρχει μια γλώσσα στην Μεσόγειο όπου ο ουρανός λέγεται Σε και η θάλασσα Μα. Τα ονόματα των ανθρώπων ακούγονται όπως και στην υπόλοιπη Μεσόγειο.
Ο ουρανός θα αρχίσει να γίνεται σκούρος, όλο και πιο πολύ...
Μετά θα πάρεις το μαύρο χρώμα της νύχτας που δεν έχει αστέρια και θα δείξεις την σκληράδα σου, Σε.
Το όνομά της θα μέίνει το ίδιο, "Μαρία".
Κάθε φορά που θα ακούγεται τα παιδιά θα φεύγουν μακριά, τρομαγμένα, λες και μπορούν να ξεφύγουν απ' τ' ουρανού το σκέπαστρο.
Τι σημασία έχει πότε είναι η γιορτή της, Σε ;
Λατρεύω την πρωϊνή ακινησία της θάλασσας.Λατρεύω τον ήλιο να γλιστράει απαλά στην επιφάνειά σου και τα καΐκια ήρεμα καθισμένα πάνω σου. Σαν εραστές.
Καμμιά Μαρία δεν θα άντεχε τόσους πολλούς εραστές, Μα, μόνο εσύ.
Πολλά καΐκια έχουν το όνομα "Μαρία" σκέτο ή σαν συνθετικό τους.
Αλλά ποιός εραστής μπορεί ν' αλλάξει την ροή της θάλασσας ;
Μόνο ν' αλλάξει ρότα απ' την ρεστία της μπορεί, τίποτε άλλο.
Κάπως έτσι τις αντέχει τις "Μαρίες" η ζωή μας, Μα.
Υπάρχει μια γλώσσα στην Μεσόγειο όπου ο ουρανός λέγεται Σε και η θάλασσα Μα. Τα ονόματα των ανθρώπων ακούγονται όπως και στην υπόλοιπη Μεσόγειο.
Σκέφτηκα πως η θάλασσα κι' ο ουρανός ενώ είναι τα δυο απέραντα που αντικρύζει ο άνθρωπος συμβολίζονται με τον ελάχιστο συνδυασμό γραμμάτων σ' αυτή την γλώσσα.
Στα ελληνικά, οι δύο αυτές λέξεις, ο ουρανός κι η θάλασσα "απαιτούν" από επτά γράμματα ενω η ασημαντότητα δώδεκα και το απειροελάχιστο δεκατέσσερα γράμματα.
Πρώτη φορά έννιωσα να υστερεί ποιητικά η ελληνική γλώσσα.
Η γλώσσα είναι η τοπική διάλεκτος της Τζένοβα. Ισως δεν ήταν τυχαίο ότι εκεί προτίμησε να περάσει τα ώριμα χρόνια της ζωής του ο Τζιουζέππε Βέρντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου