Νηρηΐδα

Σαν ψάρι έξω απ' τα νερά του, όλο μονάχος κολυμπώ...

Από τα λίγα που γνωρίζω
σαν Νηρηΐδα κολυμπάς
και μακροβούτια όταν κάνεις
κλειστή την μύτη σου κρατάς

Τα κύματα με χάρη σκίζεις
με όποιο στυλ κι' αν προτιμάς
ανάσκελα ή με το πλάϊ
ή μπρούμητα αν κολυμπάς

Κι'όταν με χάρη πλατσουρίζεις
και τα χεράκια σου κτυπάς
φιάχνεις μικρές φυσσαλιδούλες
απ' τ' άρωμά σου που φοράς

Η θάλασσα να ευωδιάζει
και συ ένα χάρμα οφθαλμών,
σκηνή του Παραδείσου μοιάζει
στα άδυτα των Ουρανών

Οποιος σε τέτοια κολυμπάει
θεία κι' ευωδιαστά νερά
όλους τους πόνους του ξεχνάει,
ο καραφλός βγάζει μαλλιά !

Μωρό μου, εγώ, ο ποιητής σου
ετούτο μόνο σου ζητώ
όταν στη θάλασσα πηγαίνεις
στο πλάϊ σου να κολυμπώ !

για τους γαλλομαθείς (κυρίως) το τραγουδάκι : http://www.youtube.com/watch?v=kRWog09UvUs