Μια μέρα που ξεκίνησε στην Αμφισσα (για λίγες ώρες)

Είχα καιρό να βρεθώ στην Αμφισσα, το μέρος όπου πρωτοδιορίστηκα. Την επισκέφτηκα για δουλειές κι' έτσι είχα λίγο καιρό να την περπατήσω, τις προηγούμενες φορές που βρέθηκα εκεί μονοπολούσε τις ώρες μου το νοσοκομείο.
Η πόλη έχει βελτιωθεί πολύ από την εποχή που εργαζόμουν εκεί, βαστώντας και προδίδοντας συγχρόνως την παράδοση. Πως αλλιώς να σχολιάσει κάποιος τους Αφούς Κουτσομπόλη και τα γλυπτά-επί προβατίνας- έργα τους. Οι φωτογραφίες αψευδείς μάρτυρες
Περπατώντας από την μια δημόσια υπηρεσία στην άλλη παρατηρώ πολλά αλλά δεν τα φωτογραφίζω όλα. Η κίνηση είναι αραιή, ο ήλιος αργεί να κάνει την εμφάνισή του στην πόλη λόγω των ψηλών βουνών που την περικλείουν. Ηρεμοι ρυθμοί στην πόλη και κρίνοντας από την κοπελλιά στην οποία απευθύνθηκα, οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι στην Αμφισσα είναι πολύ καλύτερα ντυμένες από τις αντίστοιχες των Αθηνών, περισσότερο εξυπηρετικές, πολύ πιο ανθρώπινες και ευγενικές και πιο...σέξυ ! Το τελευταίο πάντως ίσως να οφείλεται στις μόνιμες φαντασιώσεις μου, ίσως και στις υψηλές θερμοκρασίες. Η ζέστη πειράζει, είναι βέβαιο, οπότε με το τέλος των υποθέσεών μου επιστροφή στα πάτρια εδάφη και... φύγαμε !!
Η βάρκα είναι το πιο ιν πράγμα το καλοκαίρι. Μπαίνεις, ξανοίγεσαι κι' είναι όλος ο κόσμος δικός σου. Ολος ο κόσμος τα λίγα άλογα της μηχανής Και τα ψάρια, αν είσαι σχετικός με το είδος.
Την ώρα του μπάνιου στρίμωξα σε μια κοιλότητα ενός βράχου έναν επινέφελο (!) δηλαδή ροφόπουλο. Πάντα είχα άχτι να πιάσω ένα ροφό μια που δεν χρησιμοποιώ ψαροντούφεκο, ας είναι και μικρούλης !!

Αυτά βέβαια συμβαίνουν σπανιότατα και είναι δώρα της Τύχης. Δεν μπορώ να στηριχτώ σε τέτοια για να αντικρούσω την παροιμία για του ψαρά το πιάτο. Μετά το μπάνιο σοβάρεψα. Την πετονιά μου και...ραντεβού με τα λιθρίνια

Την ώρα του ψαρέματος γίνονται οι πιο τρελλοι διάλογοι μεσ' στο μυαλό. Από τη μιά παρακαλώ το ψάρι να τσιμπήσει κι' από την άλλη ονειρεύομαι ξύπνιος. Πίσω από την επικάλυψη του "ονείρου" στο διάστημα που δεν τσιμπάει. οι αισθήσεις τεντωμένες περιμένουν να "ακούσουν" την πετονιά ενώ σε άλλο πιο "βαθύ" επίπεδο ψάχνουν σημάδια μήπως χαλάσει ο καιρός. Στην θάλασσα παίζεις πάντα "εκτός έδρας", δεν έχει αστεία. Τα όνειρα στο ψάρεμα είναι πιο γλυκά από της νύχτας, ίσως γιατί είναι πιο "ελεγχόμενα", ίσως γιατί φαντάζομαι να μοιραστώ τα ψάρια μου με το μισό που ψάχνω....


Το τέλος ης μέρας έρχεται. Επιστροφή πεινασμένος στο σπίτι.. Τα ψαράκια στη φωτιά με αλάτι !! Είναι η ώρα της απόλαυσης των κόπων.Το ξεκίνημα της μέρας στην Αμφισσα έφερε γούρι !