Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Οπως πέφτει ένα φύλλο...

έτσι χάνεις ένα φίλο,
έτσι φεύγω και γω τώρα,
έτσι φεύγω και γω τώρα... και ο ανεπανάληπτος Τζιμάκος εγκατέλειπε τραγουδώντας την σκηνή, προκαλώντας γέλια, κάπου εκεί στο Γκύζη, κάπου εκεί στα χρόνια του 90.


Το θυμάμαι αυτό το τραγούδι αρκετά συχνά πλέον, καθώς βλέπω φίλους και γνωστούς να αποφεύγουν τις καθημερινές τους συνήθειες και να μένουν κλεισμένοι σε σπαραξικάρδιους κύκλους  ομοϊδεατών σαν να φοβούνται την έκθεση στην διαφορετικότητα των ιδεών.
Δεν ξέρω αν φταίει η κρίση και η ανασφάλεια που δημιούργησε, ακόμα και η αναζωογόνηση του ένστικτου της αυτοσυντήρησης, μήπως η διαφορετικότητα γίνει αιτία απόλυσης στην επόμενη φουρνιά μέτρων. Ξέρω ότι είναι τόσο έκδηλο το φθινοπωριάτικο χρώμα της που σκεπάζει κάθε αντίστοιχο εποχιακό ανοιξιάτικο, είναι σαν να ζούμε το φθινόπωρο της ζωής μας, δεν είμαι ο πρώτος που το γράφει.
Και βέβαια, για κάποιους χρόνια τώρα παραιτημένους από αλήθειες κι' όνειρα ίσως να είναι ταιριαστό το χάσιμο των μικρών απολαύσεων της ζωής, πραγματικής και διαδικτυακής μα σ' άλλους μόνο θλίψη φέρνει.
Με άδεια τσέπη στην ζωή τρέμουν την κάθε σχέση, φοβούνται πως αν πληγωθούν παρηγοριά δεν θάχουν να αγοράσουν, έχει μια κάποια βάση, έτσι έμαθαν χρόνια τώρα, με χρήμα να σκεπάζουν τις στραβές και μια διέξοδος ήταν το διαδίκτυο.
Μια ζωή "δανεική"  ήταν η διαδικτυακή ζωή κι' αν δεν χρωστούσαν σε τράπεζες,  χρωστούσαν στον εαυτό τους όσα δεν πλήρωσαν ποτέ σ' αυτούς που δραγουμίσαν, τώρα με την κρίση μπορεί και να το καταλάβουν. Και μαζί να καταλάβουν πως μεταφέρανε όλες τους τις συνήθειες στην "δεύτερη ζωή" και εδώ ανακαλύψανε το πλαστικό το χρήμα.
Κι' εδώ χρωστάνε στον χειρότερο τοκογλύφο, τον εαυτό τους

Ισως σήμερα ο Τζιμάκος να έχει παραφράσει έτσι το τραγούδι :

Οπως τρως ένα αγγούρι,
έτσι κλείνεις το πατζούρι,
κατεβάζεις και τα στόρια...

κατεβάζεις και τα στόρια...

2 σχόλια:

Η kikitsa είπε...

προσυπογράφω και
προσκυνώ

Gee Pontius είπε...

Χαιρετώ σε Κικίτσα (φοβερό όνομα ή νικ, χωρίς πλάκα)
Προσκυνάς... με αποκαλούν συχνά "θεέ μου" αλλά προτιμώ το Τζι